Δεν σκέφτηκα καν να το διηγηθώ στον Γέροντά μου σκεπτόμενη πως «αλοίμονο κάθε φορά που βλέπω ένα όνειρο να τον ενοχλώ για να του το διηγούμαι».
Λίγες μέρες αργότερα πήρα τηλέφωνο για κάποιο άλλο θέμα τον Γέροντά μου – Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Γερασίμου Ιορδανίτη. Καθώς συνομιλούσαμε κι ενώ είχα ήδη αποφασίσει να ξεχάσω το παράξενο όνειρό μου ένιωσα ξαφνικά την ανάγκη να του το διηγηθώ. Αφού με διαβεβαίωσε ότι έχει τον χρόνο να με ακούσει άρχισα τη διήγησή μου:
-Γέροντά μου, την περασμένη Κυριακή έβλεπα στον ύπνο μου πως βρισκόμασταν στο μοναστήρι μας και πως ανέβαινε κόσμος πολύς στο δωμάτιό σας για να προσκυνήσει λείψανο του Αγίου Νεκταρίου. Ήθελα κι εγώ να ανέβω αλλά στο μεταξύ κατεβήκατε εσείς κάτω και στεναχωρέθηκα πάρα πολύ που δεν πρόλαβα. Σας το είπα και μου είπατε τότε να ανέβω μόνη μου και να το προσκυνήσω.
-Την επόμενη φορά που θα έρθεις, μου απάντησε ο Γέροντας, θα ανέβεις στο δωμάτιό μου και θα το προσκυνήσεις...
-Υπάρχει στ΄ αλήθεια; Ρώτησα με έκπληξη.
-΄Ακου, κόρη μου, μου απάντησε φανερά συγκινημένος. Εγώ τα λείψανα των Αγίων τα ευλαβούμαι πάρα πολύ. Πριν από λίγες μέρες ο ...............(στο σημείο αυτό μου ανάφερε κάποιο όνομα που δεν συγκράτησα) μου έφερε κάποιο λείψανο και μου είπε ότι είναι του Αγίου Νεκταρίου. Ήθελα πολύ να είναι του Αγίου Νεκταρίου, διατηρούσα όμως τις επιφυλάξεις μου. Την περασμένη Κυριακή (την ημέρα που είχα δει το όνειρο) ήρθε στο μοναστήρι κάποια μοναχή η οποία με ρώτησε αν έχω λείψανο του Αγίου Νεκταρίου. Της το έδωσα να το προσκυνήσει αλλά της εκδήλωσα και την επιφύλαξή μου.
-Γέροντά μου, συνέχισα εγώ, ήτανε πάνω σε ένα παλιό πολύ σκούρο καφέ έπιπλο, σε μια συρταριέρα...
-Είναι πάνω σε μια πολύ παλιά καφέ συρταριέρα, με διαβεβαίωσε έκπληκτος εκείνος.
-Ήταν πολύ ψηλό έπιπλο, συνέχισα.
-Είναι πολύ ψηλό το έπιπλο, μου απάντησε. Είναι 1.20 μέτρα κι έχει τρία συρτάρια.
-Ναι, του απάντησα αναστατωμένη, βλέποντας ξανά ξύπνια το όνειρό μου. Έχει τρία συρτάρια...
-Όταν, λοιπόν, θα έρθετε, μου είπε θα σας πάω στο δωμάτιό μου και θα το προσκυνήσετε. Ο λόγος που βρίσκεται εκεί και αυτό και τα υπόλοιπα λείψανα είναι ότι ανακαινίζουμε την εκκλησία. Όταν θα τελειώσει η ανακαίνιση θα τα βάλουμε σε μία βιτρίνα μέσα στο ναό. Κι εσύ, μετά απ΄ αυτό, θα πρέπει να θεωρείς και τον Άγιο Νεκτάριο προστάτη Άγιό σου.
Την επόμενη φορά που επισκεφθήκαμε το μοναστήρι ήμουν μαζί με τον σύζυγό μου, το παιδί μας κι ένα φίλο μας. Καθήσαμε να μιλήσουμε με τον Γέροντα και μαζί μας ήταν κι ένας άλλος μοναχός, Ηγούμενος άλλου μοναστηριού της περιοχής. Ο Γέροντας μου ζήτησε να του διηγηθώ όλα τα σχετικά με το όνειρό μου, ενώ και ο ίδιος του το είχε ήδη διηγηθεί κάποια άλλη στιγμή.
Όταν τελείωσα τη διήγηση ο Γέροντας μας ζήτησε να τον ακολουθήσουμε για να προσκυνήσουμε το ιερό λείψανο. Το παιδί μου δεν ήρθε μαζί μας γιατί βρισκόταν σε κάποιο άλλο χώρο του μοναστηριού. Ανεβήκαμε στο δωμάτιό του. Μου έδειξε το έπιπλο. Ήταν ακριβώς αυτό που είχα δει στον ύπνο μου. Πάνω στο έπιπλο βρισκόταν ένα κασόνι. Ο Γέροντας πήρε το κασόνι και το τοποθέτησε χαμηλά στο κρεβάτι.
Άρχισε να βγάζει μία μία τις λειψανοθήκες, να τις ανοίγει, να μας ενημερώνει σε ποιους Αγίους άνηκαν τα λείψανα και στη συνέχεια να τα προσκυνά και να μας τις δίνει να τα προσκυνάμε κι εμείς ένας ένας με τη σειρά. Μία από αυτές τις λειψανοθήκες περιείχε λείψανο του Αγίου Νεκταρίου. Το προσκυνήσαμε αλλά μέσα μου ένιωθα ένα κενό.
-Αυτό ήταν; Με ρώτησε ο άλλος μοναχός.
-Όχι! Ήταν ένα τέτοιο κουτί, συνέχισα, δείχνοντας με τα χέρια μου το μέγεθος και το σχήμα του κουτιού που είχα δει στο όνειρό μου.
Ο Γέροντας τότε έβγαλε από το κασόνι ευλαβικά και κάπως ανυπόμονα το επόμενο κουτί που ανταποκρινόταν στις περιγραφές μου.
-Αυτό είναι! Η συγκίνησή μου ήταν τόσο μεγάλη!
Ο Γέροντας το άνοιξε. Το δωμάτιο πλημμύρισε με μύρο. Το αισθανθήκαμε όλοι. Μέσα στο κουτί βρισκόταν το λείψανο και σε μία ετικέτα αναγραφόταν το όνομα του Αγίου Νεκταρίου. Αυτό ήταν, όντως, το λείψανο που το μοναστήρι μας είχε πρόσφατα αποκτήσει.
Το προσκυνήσαμε με δέος. Το άρωμα που ανέδιδε ήταν τόσο έντονο που μας είχε όλους ζαλίσει. Ωστόσο, μετά από αυτή την ευλογία, δεν είχαμε κουράγιο για σχόλια.
Ήταν ήδη τέσσερις το απόγευμα και αποσυρθήκαμε στα δωμάτιά μας για να ξεκουραστούμε. Το παιδί μας που δεν είχε μοιραστεί την εμπειρία μας και δεν είχε μυρίσει τη θεία ευωδία δεν κοιμήθηκε καθόλου. Εμένα και τον σύζυγό μου μας ξύπνησε το παιδί μετά από πέντε ώρες, ενώ ο φίλος μας κοιμήθηκε μέχρι το επόμενο πρωί. Τόσο μεγάλη επίδραση είχε πάνω μας το Άγιο μύρο.
Ο Γέροντάς μου συχνά διηγείται αυτό το όνειρο στους προσκυνητές.Με τη δική του ευλογία καταγράφω και δημοσιεύεται σήμερα ολόκληρη η εμπειρία με το λείψανο του Αγίου Νεκταρίου.
