Σαράντος Ι. Καργάκος, Ιστορικός - Συγγραφέας
Μου
ζητήθηκε προ καιρού να έχω συμμετοχή σε μια συζήτηση για το υπό
ανέγερση τζαμί σε μια πρωινή εκπομπή της Δημόσιας Τηλεοράσεως. (Αλήθεια,
κανείς αρμόδιος δεν σκέφθηκε τί σημαίνει ο όρος δημόσιος,
όταν εκφέρεται κατά θηλυκού γένους;). Αρνήθηκα, προφασιζόμενος
βαρηκοΐα. Η κυρία, όμως, ήταν επίμων και μου πρότεινε να σταλεί
συνεργείο στο σπίτι μου, όπου θα κάνω μια δήλωση με τις απόψεις
μου και δεν θα υπάρξει πρόβλημα εμπλοκής σε διάλογο. Δέχθηκα με βαριά
καρδιά. Το συνεργείο (δύο ευγενέστατοι κύριοι) ήλθαν στο σπίτι μου δύο
ώρες ενωρίτερα και μου είπαν ότι η δήλωσή μου θα γίνει μόλις αρχίσει η
εκπομπή. Με έζωσαν φίδια ανησυχίας και τους είπα να τηλεφωνήσουν ότι σε
διάλογο δεν μετέχω λόγω βαρηκοΐας. Φαίνεται, όμως, ότι οι δύο
πολυθέλγητρες «συντονίστριες» ήσαν πιο βαρήκοες από εμένα και με
ενέπλεξαν σ’ένα διάλογο με πρόσωπα που μου ήσαν άγνωστα και που σε καμιά
περίπτωση δεν είχα διάθεση ν’ αρχίσω διάλογο
μαζί τους. Και όμως, ο διάλογος άρχισε, οπότε αναγκάστηκα να εγκαλέσω
στην τάξη έναν από τους συζητητές και να του συστήσω ευπρέπεια· και
ακολούθως, στρεφόμενος προς τις χαριτόβρυτες «συντονίστριες», τους
δήλωσα κοφτά ότι παραβιάζουν κατάφωρα τη δημοσιογραφική δεοντολογία,
διότι –παρά τη ρητή δέσμευσή τους- με υποχρέωσαν να δημοσιοποιήσω κάτι
που αποτελεί προσωπικό μου «δεδομένο». Ακολούθως, παρακάλεσα τα δύο μέλη
του συνεργείου να απέλθουν. Έτσι άφησα το πεδίο ελεύθερο στους
συζητητές και στις «κυρίες» να πουν ό,τι
θέλουν. Πρόφθασα, όμως, να πω μερικά πράγματα, που είναι χρήσιμο να
διαβασθούν, γιατί, όπως με πληροφόρησαν, κάποιος από το «συνεργείο» μου
καταλόγισε φανατισμό και κάτι άλλο βαρύτερο. Η δήλωσή μου -όπως την
θυμάμαι- περιείχε τα ακόλουθα ερωτηματικά σημεία:
Πρώτον,
σέβομαι τις θρησκευτικές ευαισθησίες και τις θρησκευτικές ανάγκες
παντός ανθρώπου, αλλ’ αφελώς διερωτώμαι: σε ποιούς θα ανήκει θρησκευτικά
το εν λόγω τζαμί; Στους Σουνίτες ἤ στους Σιίτες; Ή, μήπως, σε κάποια
άλλη από τίς δεκάδες μουσουλμανικές σέχτες; Οι άνθρωποι αυτοί δεν
μπορούν να μονοιάσουν στις χώρες τους και θα μονοιάσουν στην Ελλάδα;
Μήπως υπάρχει κίνδυνος να έχουμε φαινόμενα Βαγδάτης;
Δεύτερον,
εν ημέρες κρίσεως, όταν δεν έχουμε χρήματα να επισκευάσουμε και να
αποκαταστήσουμε την Μητρόπολη (15 χρόνια είναι γιαπί), μας περισσεύουν
λεφτά για να φτιάξουμε πολυτελές τζαμί;
Τρίτον,
ποιά εκκλησία των Αθηνών διαθέτει την οικοπεδική έκταση που θα διαθέτει
το υπό ανέγερση τζαμί; (Όπως με έχουν πληροφορήσει απόστρατοι
αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, στο οποίο ανήκε ο χώρος, πρόκειται
για μια έκταση 20-23 στρεμμάτων. Ίσως να κάνουν λάθος. Αλλά το χώρο τον
έχω επισκεφθεί και είναι εξαιρετικά ευρύς).
Τέταρτον,
ο εισερχόμενος στην Αθήνα μέσω της Ιεράς Οδού και της Λεωφόρου
Καβάλας, πρώτα θα βλέπει το τζαμί και μετά την Ακρόπολη. Ποιά εντύπωση
θα προκαλεί στον ξένον επισκέπτη, όταν θα βλέπει στις πύλες των Αθηνών
το συναθροισμένο πλήθος των μουσουλμάνων; Αφήνω την απάντηση στον
αναγνώστη.
Πέμπτον,
πόσο κοστολογήθηκε η εκχωρηθείσα από το Πολεμικό Ναυτικό οικοπεδική
έκταση; Και ποιοί ήσαν οι υπογράψαντες πολιτικοί και στρατιωτικοί; Μήπως
κάποιος εξ αυτών φιλοξενείται ή πρέπει να φιλοξενηθεί στον Κορυδαλλό;
Διότι, όπως, μου έχουν εκμυστηρευθεί παλαιοί αξιωματικοί του Πολεμικού
Ναυτικού, η έκταση δόθηκε «μπίρ παρά». Στο ένα πέμπτο της αξίας της!
Έκτον, το και σοβαρότερο: Τι θα συμβεί αν κάποιος χριστιανός θρησκομανής ή κάποιος χουλιγκάνος ή (αυτό κυρίως) κάποιος προβοκάτορας γράψει κάποια νύκτα κάτι αισχρό για τη μουσουλμανική θρησκεία ή φτιάξει μια καρικατούρα του Μωάμεθ; Δεν θα ξεσηκωθεί εναντίον μας όλο το Ισλάμ; Εδώ οι εγχώριοι βάρβαροι δεν σέβονται τα πιο ιερά μας μνημεία και θα σεβασθούν το τζαμί;
Μήπως κάτι τέτοιες βλακώδεις ή προβοκατόρικες ενέργειες, θα δίνουν το πρόσχημα στην Τουρκία (διότι αυτή ουσιαστικά θα είναι ο διαφεντευτής του τζαμιού), να επεμβαίνει στα εσωτερικά μας; Ας θυμηθούμε τι έγινε το 1955 με κάποια αισχρογραφήματα στη φερόμενη σαν οικία του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη. Ξεσηκώθηκαν τα άγνωμα πλήθη της Πόλης και αφάνισαν καθετί χριστιανικό στην Βασιλεύουσα. Από καταστήματα μέχρι τάφους. Και κάτι που δεν πρόφθασα να πω: Ακούω να λέγεται ότι θα αναβαθμισθεί η περιοχή χάρη στο τζαμί. Οι λέγοντες αυτό, χωρίς να έχουν πρόθεση να κάνουν χιούμορ, αυτό τελικά πετυχαίνουν. Αν θέλουμε αναβάθμιση της περιοχής, θα μπορούσαμε στο χώρο αυτό να μεταφέρουμε τον κρυμμένο κάπου στο Ζάππειο ανδριάντα του Καραϊσκάκη, που έδωσε στο χώρο αυτό την πρώτη του μάχη στην Αττική (Μάχη Χαϊδαρίου, 6-8 Αυγούστου 1826) και ο οποίος την επόμενη χρονιά έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία των Αθηνών.
Έκτον, το και σοβαρότερο: Τι θα συμβεί αν κάποιος χριστιανός θρησκομανής ή κάποιος χουλιγκάνος ή (αυτό κυρίως) κάποιος προβοκάτορας γράψει κάποια νύκτα κάτι αισχρό για τη μουσουλμανική θρησκεία ή φτιάξει μια καρικατούρα του Μωάμεθ; Δεν θα ξεσηκωθεί εναντίον μας όλο το Ισλάμ; Εδώ οι εγχώριοι βάρβαροι δεν σέβονται τα πιο ιερά μας μνημεία και θα σεβασθούν το τζαμί;
Μήπως κάτι τέτοιες βλακώδεις ή προβοκατόρικες ενέργειες, θα δίνουν το πρόσχημα στην Τουρκία (διότι αυτή ουσιαστικά θα είναι ο διαφεντευτής του τζαμιού), να επεμβαίνει στα εσωτερικά μας; Ας θυμηθούμε τι έγινε το 1955 με κάποια αισχρογραφήματα στη φερόμενη σαν οικία του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη. Ξεσηκώθηκαν τα άγνωμα πλήθη της Πόλης και αφάνισαν καθετί χριστιανικό στην Βασιλεύουσα. Από καταστήματα μέχρι τάφους. Και κάτι που δεν πρόφθασα να πω: Ακούω να λέγεται ότι θα αναβαθμισθεί η περιοχή χάρη στο τζαμί. Οι λέγοντες αυτό, χωρίς να έχουν πρόθεση να κάνουν χιούμορ, αυτό τελικά πετυχαίνουν. Αν θέλουμε αναβάθμιση της περιοχής, θα μπορούσαμε στο χώρο αυτό να μεταφέρουμε τον κρυμμένο κάπου στο Ζάππειο ανδριάντα του Καραϊσκάκη, που έδωσε στο χώρο αυτό την πρώτη του μάχη στην Αττική (Μάχη Χαϊδαρίου, 6-8 Αυγούστου 1826) και ο οποίος την επόμενη χρονιά έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία των Αθηνών.
Και
κάτι σαν επίλογος: Διαλαλούμε “urbi et orbi” ότι η Αθήνα είναι η πόλη
που γέννησε τη δημοκρατία. Αυτός που θεμελίωσε τη δημοκρατία ήταν ο
Κλεισθένης. Ανδριάντας του Κλεισθένη δεν υπάρχει πουθενά στην Αθήνα.
Μήπως είναι καιρός να στηθεί εκεί που πρόκειται να φτιαχτεί το τζαμί;
Έτσι οι ξένοι (και οι εντόπιοι), που φθάνουν στην Αθήνα, θα θυμούνται
ότι στην πόλη αυτή γεννήθηκε η δημοκρατία και όχι το... Ισλάμ!
