Ονομάζομαι Σταυρίτσα Ζαχαρίου και είμαι
Ελληνοαμερικανίδα. Το 1969 πήγα στην Αφρική ως ιεραπόστολος. Είμαι 75
χρονών και τα 15 μου τα έκανα στην Αφρίκη, κοντά στα πονεμένα μας
αδέλφια, σπέρνοντας τους τον σπόρο του Ευαγγελίου. Διαμένω μονίμως στο
Ναϊρόμπι της Κένυα και από εκεί πηγαίνω στη Καμπάλα, Καμερούν και σε
άλλα μέρη, όπου χρειάζεται να σπαρεί ο σπόρος του Ευαγγελίου του
Χριστού.
.
Είμαι ιεραπόστολος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Με τη βοήθεια του Θεού και των φιλανθρώπων κτίσαμε 12 ιερούς Ναούς στη Μαύρη Ήπειρο. Είχαμε κτίσει και τον 10το ιερό Ναό, προς τιμήν του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και θέλησα να αγιογραφήσω την Εικόνα Του, αντιγραφή από την βορεινή πύλη του Πατριαρχείου. Τελείωνα την εικόνα όταν ήρθε το Ταχυδρομείο και μου έφερε γράμμα από τον Πατέρα Σωτήριο Τράμπα. Γνωρίζω τον Αρχιμανδρίτη π.Σωτήριο, που είναι από πολλά χρόνια ιεράποστολος στην Κορέα και είχε διατελέσει και ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως σας, καθώς και Πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών το 1968-1973.Μέσα στο γράμμα υπήρχε και ένα μικρό περιοδικό του Ταξιάρχη Μανταμάδου. Τότε έμαθα για τον Μανταμάδο και την ανάγλυφη εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Ο Πατήρ Σωτήριος μου έγραφε: “….Σας στέλνω το δελτίο του Ταξιάρχη Μανταμάδου, για να γνωρίσεις την θαυμαστή εικόνα Του. Μέσα σε αυτό θα δεις ένα από τα πολλά θαύματα Του, που καθημερινώς γίνονται προς δόξαν Θεού. Εκεί έχω υπηρετήσει στο παρελθόν και ιδιαίτερα τον ευλαβούμε…..”
.
Άρχισα να διαβάζω το δελτίο του Ταξιάρχη, που ήταν το θαύμα του σπαθιού. Καθώς προχωρούσα στην ανάγνωση και έφθασα στο σημείο της παραδόσεως του σπαθιού από κάποιον άγνωστο στον κ.Διαμαντη, σαν κάτι σάλεψε θαρρείς στην εικόνα. Γύρισα να δω τι συμβαίνει και τότε, Ω Θεέ μου!!!! Ο Αρχάγγελος της εικόνας άρχισε να ζωντανεύει, να παίρνει σάρκα και οστά! Συγκλονίστηκα! Γονάτισα εμπρός της και άρχισα να προσεύχομαι με δάκρυα και να του ζητώ τη βοήθεια και την προστασία του. Έπειτα από λίγο και σιγά σιγά η εικόνα άρχισε να έρχεται στη φυσιολογική της κατάσταση…
.
Επρόκειτο να πάμε για αποστολή στην Καμπάλα. Συνήθιζα πάντοτε, που πηγαίναμε σε κάποια αποστολή, να παίρνω μαζί μου και την εικόνα ενός Αγίου, από το προσκυνητάρι μου. Την φορά αυτή πήρα μαζί μου την εικονίτσα του Ταξιάρχη Μανταμάδου.
Είχαμε φτάσει στα σύνορα Καμπάλας – Κένυα, που την εποχή αυτή, 1988 η Καμπάλα είχε στρατιωτικό καθεστώς. Όταν λέμε στρατιωτικό καθεστώς, σε κράτη της Αφρικής, σημαίνει ότι η ανθρώπινη ζωή, είναι πιο φτηνή από τη ζωή ενός κοτσυφιού!
.
Καθώς τα προσπερνούσαμε, ο οδηγός μας, Κενυάτης και κουμπάρος μου, δεν πρόσεξε ότι από κάπου του έγινε σήμα να σταματήσει και αυτός συνέχισε. Πέντε άγριοι μοτοσυκλετιστές μας κύκλωσαν. Κατέβηκαν από τις μοτοσυκλέτες τους, ξεκρέμασαν τα όπλα τους και γονατιστοί ετοιμάστηκαν να μας πυροβολήσουν και να μας πάρουν λάφυρα, το αμάξι και όλα τα υπάρχοντα μας. Έτσι γινότανε συνήθως τότε εκεί….
…Τότε, δεν γνωρίζω ποιά δύναμη ενήργησε και άνοιξε η πόρτα του αυτοκινήτου…. Βγήκα έξω με την εικόνα του Ταξιάρχη στα χέρια μου και απευθυνόμενη προς αυτούς, τους φώναξα:
“…..ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ! ΕΧΩ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΜΕΛΑΜΨΟΣ, ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙΤΕ!!!…..”
.
Αυτομάτως, αυτοί νόμισες ότι κάποιος τους έπιασε τα χέρια. Ηρέμησαν, Άφησαν τα όπλα τους κάτω στο χορτάρι, έτρεξαν σε μένα, πήραν την εικόνα, σαν κάτι ιερό και όσιο και άρχισαν να την εξετάζουν με προσοχή και να αλαλάζουν. Έσκυψαν έπειτα τα πρόσωπα τους στη γη και πιάνοντας τα χέρια μου, ζήτησαν συγχώρεση. Τότε είδα ότι κάποιος από αυτούς ήταν τραυματισμένος σοβαρά στο ένα του χέρι από μαχαίρι. Πήρα τις πρώτες βοήθειες από το αμάξι, του περιποιήθηκα την πληγή και την έδεσα. Γίναμε φίλοι! Το σπουδαιότερο είναι ότι, αμέσως εκεί σπάρθηκε ο λόγος του Θεού και οι πέντε δέχτηκαν το Χριστό και έγιναν χριστιανοί!
.
Μετά από αυτά όλα, έταξα στον Αρχάγγελο να έρθω εδώ στην Ελλάδα, στο Μανταμάδο, να τον ευχαριστήσω. Και σήμερα νιώθω πολύ ευτυχισμένη που μ`αξίωσε ο Κύριος να εκπληρώσω το τάμα μου αυτό. Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
.
Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ, τόμος Β`, σελ.158
http://antexoume.wordpress.com/2013/11/08
http://www.pentapostagma.gr/2013/11
.
Είμαι ιεραπόστολος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Με τη βοήθεια του Θεού και των φιλανθρώπων κτίσαμε 12 ιερούς Ναούς στη Μαύρη Ήπειρο. Είχαμε κτίσει και τον 10το ιερό Ναό, προς τιμήν του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και θέλησα να αγιογραφήσω την Εικόνα Του, αντιγραφή από την βορεινή πύλη του Πατριαρχείου. Τελείωνα την εικόνα όταν ήρθε το Ταχυδρομείο και μου έφερε γράμμα από τον Πατέρα Σωτήριο Τράμπα. Γνωρίζω τον Αρχιμανδρίτη π.Σωτήριο, που είναι από πολλά χρόνια ιεράποστολος στην Κορέα και είχε διατελέσει και ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως σας, καθώς και Πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών το 1968-1973.Μέσα στο γράμμα υπήρχε και ένα μικρό περιοδικό του Ταξιάρχη Μανταμάδου. Τότε έμαθα για τον Μανταμάδο και την ανάγλυφη εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Ο Πατήρ Σωτήριος μου έγραφε: “….Σας στέλνω το δελτίο του Ταξιάρχη Μανταμάδου, για να γνωρίσεις την θαυμαστή εικόνα Του. Μέσα σε αυτό θα δεις ένα από τα πολλά θαύματα Του, που καθημερινώς γίνονται προς δόξαν Θεού. Εκεί έχω υπηρετήσει στο παρελθόν και ιδιαίτερα τον ευλαβούμε…..”
.
Άρχισα να διαβάζω το δελτίο του Ταξιάρχη, που ήταν το θαύμα του σπαθιού. Καθώς προχωρούσα στην ανάγνωση και έφθασα στο σημείο της παραδόσεως του σπαθιού από κάποιον άγνωστο στον κ.Διαμαντη, σαν κάτι σάλεψε θαρρείς στην εικόνα. Γύρισα να δω τι συμβαίνει και τότε, Ω Θεέ μου!!!! Ο Αρχάγγελος της εικόνας άρχισε να ζωντανεύει, να παίρνει σάρκα και οστά! Συγκλονίστηκα! Γονάτισα εμπρός της και άρχισα να προσεύχομαι με δάκρυα και να του ζητώ τη βοήθεια και την προστασία του. Έπειτα από λίγο και σιγά σιγά η εικόνα άρχισε να έρχεται στη φυσιολογική της κατάσταση…
.
Επρόκειτο να πάμε για αποστολή στην Καμπάλα. Συνήθιζα πάντοτε, που πηγαίναμε σε κάποια αποστολή, να παίρνω μαζί μου και την εικόνα ενός Αγίου, από το προσκυνητάρι μου. Την φορά αυτή πήρα μαζί μου την εικονίτσα του Ταξιάρχη Μανταμάδου.
Είχαμε φτάσει στα σύνορα Καμπάλας – Κένυα, που την εποχή αυτή, 1988 η Καμπάλα είχε στρατιωτικό καθεστώς. Όταν λέμε στρατιωτικό καθεστώς, σε κράτη της Αφρικής, σημαίνει ότι η ανθρώπινη ζωή, είναι πιο φτηνή από τη ζωή ενός κοτσυφιού!
.
Καθώς τα προσπερνούσαμε, ο οδηγός μας, Κενυάτης και κουμπάρος μου, δεν πρόσεξε ότι από κάπου του έγινε σήμα να σταματήσει και αυτός συνέχισε. Πέντε άγριοι μοτοσυκλετιστές μας κύκλωσαν. Κατέβηκαν από τις μοτοσυκλέτες τους, ξεκρέμασαν τα όπλα τους και γονατιστοί ετοιμάστηκαν να μας πυροβολήσουν και να μας πάρουν λάφυρα, το αμάξι και όλα τα υπάρχοντα μας. Έτσι γινότανε συνήθως τότε εκεί….
…Τότε, δεν γνωρίζω ποιά δύναμη ενήργησε και άνοιξε η πόρτα του αυτοκινήτου…. Βγήκα έξω με την εικόνα του Ταξιάρχη στα χέρια μου και απευθυνόμενη προς αυτούς, τους φώναξα:
“…..ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ! ΕΧΩ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΜΕΛΑΜΨΟΣ, ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙΤΕ!!!…..”
.
Αυτομάτως, αυτοί νόμισες ότι κάποιος τους έπιασε τα χέρια. Ηρέμησαν, Άφησαν τα όπλα τους κάτω στο χορτάρι, έτρεξαν σε μένα, πήραν την εικόνα, σαν κάτι ιερό και όσιο και άρχισαν να την εξετάζουν με προσοχή και να αλαλάζουν. Έσκυψαν έπειτα τα πρόσωπα τους στη γη και πιάνοντας τα χέρια μου, ζήτησαν συγχώρεση. Τότε είδα ότι κάποιος από αυτούς ήταν τραυματισμένος σοβαρά στο ένα του χέρι από μαχαίρι. Πήρα τις πρώτες βοήθειες από το αμάξι, του περιποιήθηκα την πληγή και την έδεσα. Γίναμε φίλοι! Το σπουδαιότερο είναι ότι, αμέσως εκεί σπάρθηκε ο λόγος του Θεού και οι πέντε δέχτηκαν το Χριστό και έγιναν χριστιανοί!
.
Μετά από αυτά όλα, έταξα στον Αρχάγγελο να έρθω εδώ στην Ελλάδα, στο Μανταμάδο, να τον ευχαριστήσω. Και σήμερα νιώθω πολύ ευτυχισμένη που μ`αξίωσε ο Κύριος να εκπληρώσω το τάμα μου αυτό. Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
.
Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ, τόμος Β`, σελ.158
http://antexoume.wordpress.com/2013/11/08
http://www.pentapostagma.gr/2013/11
