Τιμή στην Μνήμη του Πατρός ημών και Γέροντος Παϊσίου
Σε
λίγο καιρό θα είναι ελάχιστοι αυτοί που θα αμφισβητούν το πνευματικό
γεγονός ότι οι ταπεινές λιτανείες του Γέροντα με το σφιχταγκάλιασμα του
στην Εικόνα της Γλυκιάς ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας στα Αγιοβάδιστα μονοπάτια του
Αγιώνυμου Όρους συνεχίζονται και σήμερα αδιάκοπα από τον ΙΔΙΟ στις
Αγιοποτισμένες διαδρομές των πραγματικών συνόρων της Ρωμηάς Πατρίδας
μας.
Δεν
χρειάζεται να πούμε πολλά λόγια πάνω σε αυτό, αρκεί να δούμε τις
ανθρωποκτόνες φωτιές που άναψαν κοντά στην περιοχή μας και ετοιμάζονται
να μας καψαλίσουν. Ο Πνευματοκίνητος Γέροντας "τα είπε όλα" και μάλιστα
κυριολεκτούσε , ώστε σήμερα να θεωρείται από τις "γνωστές υπηρεσίες" ως ο
καλύτερος γεωπολιτικός αναλυτής όλων των εποχών.
Ο
Γέροντας Παΐσιος διάβαζε ιστορία, δίδασκε με τον ξεχωριστό τρόπο του την
Ελληνική Ιστορία και εσυγκινείτο μετά δακρύων για την ανεξάντλητη
Προσφορά ΤΗΣ στον ανθρώπινο πολιτισμό.
Άλλωστε η πραγματική Ελληνική Ιστορία είναι τα πνευματικά τείχη της Πατρίδας μας.
Δεν χρειάζεται να πούμε ποιοί και πόσες φορές βιαιοπράγησαν εναντίον
της και με δόλιους μάλιστα σκοπούς. Αυτούς όλους τους περιφρονούμε γιατί
σε λίγο δεν θα ανήκουν καν στην παγκόσμια ιστορία και αυτό γιατί οι
μαύρες σελίδες είναι πάντα αποκρουστικές για τον αναγνώστη.
Σήμερα
τιμώντας την μνήμη του Γέροντα θα ανατρέξουμε στο παρελθόν για να
πάρουμε κουράγιο για το σήμερα και το μέλλον και για να γνωρίσουμε τις
ιστορικές- διαχρονικές παγίδες που με δολιότητα άπλωναν πάντα οι εχθροί
του Ορθόδοξου Γένους.
"Μάρτιος 1821, με
τα γεγονότα της Μολδοβλαχίας και της Ελληνικής Επανάστασης ο σουλτάνος
Μαχμούτ πανικοβλήθηκε και ταμπουρώθηκε ουσιαστικά στην Κωνσταντινούπολη.
Στίφη μουσουλμάνων προερχόμενοι από την ανατολική πλευρά του Βοσπόρου
αποβιβάζονται στην δυτική πλευρά και στρατοπεδεύουν κοντά στα ανάκτορα.
Οι παλαιοί προμαχώνες του Βοσπόρου επισκευάζονται και υψώνονται νέοι.
Κανόνια τοποθετούνται παντού.
Προ της προκυμαίας
των ανακτόρων του Καδίκιοι, όπου έμενεν ο Σουλτάνος άραξαν από των
πρώτων ημερών των γεγονότων τρία πλοία της γραμμής, ένα τρίκροτον και
δύο δίκροτα με την εντολή να είναι έτοιμα να αποπλεύσουν εις κάθε
στιγμήν. Ήσαν προωρισμένα δια να χρησιμεύσουν ως καταφύγιον του
σουλτάνου, αν ηναγκάζετο να φύγει καταδιωκόμενος. Ο φόβος του τον έκανε
να θεωρεί τούτο πιθανότερο"
(Από το βιβλίο ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Α. ΚΟΚΚΙΝΟΥ, ΤΟΜΟΣ Α΄ εκδοτικός οίκος Μέλισσα, ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ).
ΕΡΩΤΗΜΑ
Γιατί
ο πανίσχυρος σουλτάνος φοβήθηκε τους "ΞΥΠΟΛΗΤΟΥΣ" στην Πελοπόννησο την
στιγμή μάλιστα που το κίνημα της Μολδοβλαχίας εξασθενούσε και γνώριζε
ότι οι Ρώσοι δεν είχαν καμιά διάθεση για πολεμικές περιπέτειες;
ΟΧΙ!
Δεν φοβήθηκε τους ξυπόλητους Έλληνες, αλλά έβλεπε τα νοητά ποτάμια του
αίματος των Νεομαρτύρων της Τουρκοκρατίας να κατακλύζουν την
Κωνσταντινούπολη και να τον πνίγουν. Αυτά τα αίματα μύριζαν ήδη το
ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ και ο σουλτάνος είχε αποτρελαθεί καταδιωκόμενος από αυτό που
έρχεται και σήμερα μάλιστα "μυρίζει" περισσότερο μέσα στις πλατείες και
τα σοκάκια της Πόλης, απότοκος της Ιστορικής Δικαιοσύνης και του
Πνευματικού Νόμου.
Αυτό
το γνώριζε στις μέρες μας και ο προηγούμενος Οικουμενικός Πατριάρχης
μας ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ και για τον λόγο αυτό όταν τον καλούσε ο Νομάρχης της
Πόλης για να του δώσει δήθεν εξηγήσεις, ουσιαστικά για να τον
εξευτελίσει και να τον ταπεινώσει με την δικαιολογία ασκόπων
μετακινήσεων και ενεργειών του Οικουμενικού Θρόνου, ο μακαριστός
Πατριάρχης κάθε φορά με σθεναρό τρόπο του αντίλεγε "εσείς
εδώ σε αυτήν την πολιτεία είσθε σαν το νέφος της αιθαλομίχλης και ανά
πάσα στιγμή η ΚΥΡΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ μπορεί να σας μεταφέρει αλλού".
Και
φυσικά ο Τούρκος Νομάρχης έμενε άφωνος κάθε φορά έχοντας τον ίδιο
αδιόρατο φόβο της προσωρινότητας τους και στο τέλος είδε και αποείδε και
πλέον δεν τον καλούσε για αυτήν την εξευτελιστική ανάκριση.
Αλλά
αυτόν τον φόβο δεν τον είχαν μόνο οι Τούρκοι, τον είχαν και οι Φράγκοι -
Δυτικοί γιατί τα μαρτυρικά αίματα των Ορθοδόξων στην Λατινοκρατία δεν
έκαναν απλώς ποτάμι, αλλά χείμαρρο και καταρράκτη στις κεφαλές των
απογόνων των δήθεν σταυροφόρων.
Μόλις
είδαν τις πρώτες νίκες των ΕΛΛΗΝΩΝ το 1821 "μυρίσθηκαν" και αυτοί το
ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ και εφάρμοσαν αμέσως δολιότερα σχέδια από αυτά των Αγαρηνών.
Χώρισαν
τους ΕΛΛΗΝΕΣ σε παρατάξεις και εμφιλοχώρησαν ανάμεσα στους ηρωικούς
αγωνιστές διαβάλλοντας τους αναμεταξύ τους με απαράμιλλη δολιότητα και
ψεύδη. Το αποτέλεσμα ήταν όταν κινδύνεψε η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ με την εισβολή του
Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο ανάγκασαν τις καλοπροαίρετες Κεφαλές του ΑΓΩΝΑ
να υπογράψουν τέτοιου είδους αναφορές που συντάχθηκαν στο εξωτερικό από
τους γνωστούς τραπεζικούς κύκλους για να δηλώσουν "Το
Ελληνικόν Έθνος, δυνάμει της παρούσης πράξεως, εκθέτει εκουσίως την
Ιεράν Παρακαταθήκην της Αυτού Ελευθερίας, Εθνικής Ανεξαρτησίας και της
Πολιτικής Αυτού υπάρξεως υπό την απόλυτον υπεράσπιση της Μεγάλης
Βρεταννίας. Εν Πελοποννήσω τη 30 Ιουνίου 1825". Και
αυτά υπογράφηκαν υπό την πίεση μεθοδευμένων τετελεσμένων για να πάρουνε
τα γνωστά θαλασσοδάνεια των τότε τοκογλύφων με συνέπεια ο άδολος ΓΕΡΟΣ
ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ που δεν γνώριζε τις διπλωματικές παγίδες να δηλώνει στον
Σπηλιάδη "κρύος ιδρώτας με περιέλουσε όταν
έγινα γνώστης αυτής της αναφοράς- επιστολής. Ποτέ δεν εδοκίμασα τέτοια
αγωνία γιατί δεν γνώριζα αν θα ωφελούσα η θα έβλαπτα την πατρίδα, χωρίς
να μπορώ να συμβουλευθώ κανένα"
(ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Α. ΚΟΚΚΙΝΟΥ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ, ΤΟΜΟΣ Ε΄).
Ήταν
εκείνες οι κρίσιμες στιγμές που ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης
ψηλαφούσαν το ψευτορωμέικο που προσπαθούσε να εισέλθει δόλια στα
πολιτικά πράγματα της Ελλάδας και να απονευρώσει το Ρωμέικο πάθος για το
Ποθούμενο. Η αναλαμπή της περιόδου του Άγιου της πολιτικής μας Ιωάννη
Καποδίστρια ήταν η προτύπωση της Νέας Ρωμηοσύνης που την ευλόγησε ο
ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ με την έναρξη της ανήμερα ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ
ΘΕΟΤΟΚΟΥ. Η δολοφονία όμως του Καποδίστρια ήταν η απαρχή του
ψευτορωμαίικου και η ατελείωτη δυστυχία στην μετέπειτα ιστορία των
νεώτερων Ελληνικών χρόνων.
Όμως
ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ δεν μας άφησε στις ημέρες μας μόνους. Μας χάρισε έναν απλό
Αγιορείτη Καλόγερο που είχε την λεβεντιά του Κολοκοτρώνη και τα σπλάχνα
των οικτιρμών του Μακρυγιάννη για την πίστη και την πατρίδα μας. Ήταν
αυτός που ξαναζέστανε τα αίματα μας και μας ξαναπροσδιόρισε την πορεία
προς το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ, λέγοντας μας ότι είναι θέλημα ΘΕΟΥ να γίνει.
Και αυτός ήτανε ο πνευματοκίνητος ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ που κάθε στιγμή διαλαλούσε αυτά που έλεγε ο Μακρυγιάννης "Κύριε
Παντοδύναμε! Εσύ θα σώσεις αυτό το αθώο Έθνος. Είμασθε αμαρτωλοί, είσαι
ΘΕΟΣ! Ελέησε μας, φώτισε μας και κίνησε εναντίον του δόλου και της
απάτης της συστηματικής τυραγνίας της πατρίδος και της Θρησκείας. Εις
δόξαν σου Κύριε, σηκώνεται η σημαία της λευτεριάς εναντίον της
τυραγνίας! "
ΑΙΩΝΙΑ
ΣΟΥ ΜΝΗΜΗ ΓΕΡΟΝΤΑ και γίνε ουράνιος πρεσβευτής στην ΦΟΒΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ και ακαταίσχυντης ελπίδας μας στις τραγικές
στιγμές που διέρχεται η πατρίδα .
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ.
