(π.Νεκτάριος Αντωνόπουλος-ΡΩΣΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ)
«Στά χρόνια τού
εμφυλίου πολέμου στην Ρωσία , όταν τά αντίθετα στρατεύματα διεκδικούσαν τήν
εξουσία, μιά μικρή πόλη. ή οποία είχε μείνει στην κατοχή των αυτοκρατορικών
στρατευμάτων, τελικά έπεσε στά χέρια τοϋ "κόκκινου στρατού".
Μιά
γυναίκα βρέθηκε εκεί μέ τά δυό παιδάκια της, τεσσάρων καί πέντε ετών.
"Αντιμετώπιζαν μεγάλο κίνδυνο.γιατί ό σύζυγος της άνηκε στό αντίθετο
στρατόπεδο.
Κρύφτηκε,
λοιπόν, σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, μέ τήν ελπίδα ότι κάποια στιγμή θά
κατόρθωνε νά διαφύγει.
Ένα
βράδυ μιά νέα γυναίκα, ή Ναταλία, της 'ίδιας μέ αυτήν ηλικίας, λίγο πάνω από
είκοσι ετών. κτύπησε τήν πόρτα καί την ρώτησε άν ήταν ή τάδε... "Οταν ή
μητέρα είπε οτι αύτη ήταν, ή Ναταλία τήν προειδοποίησε ότι τήν ανακάλυψαν καί
ότι θά τήν έπαιρναν τήν ϊδια νύχτα γιά νά τήν εκτελέσουν. Καί ή νέα πρόσθεσε:
-Πρέπει
νά φύγεις αμέσως.
Ή
μητέρα κοίταξε τά παιδιά της καί είπε:
-
Πώς μπορώ νά φύγω;
Η
νέα. πού μέχρι τότε δέν ήταν παρά μιά άγνωστη, έγινε εκείνη τήν στιγμή ό
"πλησίον" του Ευαγγελίου. Γύρισε στη μητέρα καί είπε:
- Μπορείς, γιατί θά μείνω εγώ εδώ καί θά πώ τό
όνομα σου, όταν θά έλθουν νά συλλάβουν εσένα.
-"Άλλά
θά σέ τουφεκίσουν, είπε ή μητέρα.
- Ναί, μά εγώ δέν έχω παιδιά.
Καί
έμεινε στό σπίτι, ενώ ή μητέρα μέ τά παιδιά έφυγαν.
Μπορούμε νά φανταστούμε τό τί έγινε κατόπιν.
Μπορούμε νά δούμε τή νύχτα νά έρχεται, νά τυλίγει μέσα στό σκοτάδι, στή
μελαγχολία, στό κρύο καί στην υγρασία αύτύ τό σπίτι. Μπορούμε νά δούμε εκεί μιά
γυναίκα νά περιμένει τό θάνατο της καί νά θυμηθούμε τόν κήπο της Γεθσημανή.
Πιθανόν
πολλές φορές νά σκέφθηκε ότι θά μπορούσε σέ ένα λεπτό νά βρεθεί ασφαλισμένη!
Δέν είχε παρά νά ανοίξει τήν πόρτα καί άπό τη στιγμή που θά βρισκόταν στό δρόμο
δέν θά ήταν πιά εκείνη ή γυναίκα, θά ήταν πάλι ό εαυτός της ό ίδιος. Θά ήταν
αρκετό νά αρνηθεί τήν ψεύτικη, τή μοιρασμένη της ταυτότητα. Άλλα ή Ναταλία
προτίμησε νά πεθάνει, νά τουφεκισθεί. Ή μητέρα καί τά παιδιά γλίτωσαν.
Από π.Διονύσιος Ταμπάκης
