«Βρισκόμαστε με τον π. Ιωάννη και την πρεσβυτέρα του Πολυξένη στην αυλή του Νοσοκομείου Σερρών και κατευθυνόμαστε προς το αυτοκίνητο.
Στο μεταξύ ένα άλλο αυτοκίνητο μας πλησιάζει. Μας ανάβει τα φώτα αλλά δε μπορούμε να καταλάβουμε ποιος είναι. Ένας κύριος, ο αδελφός του π. Ευσεβίου, βγαίνει και φωνάζει τον π. Ιωάννη. Από το αυτοκίνητο σχεδόν αμέσως κατεβαίνει κι ένας ηλικιωμένος μοναχός. Μας πλησιάζει. Ο π. Ιωάννης μας λέει: «Ο πατήρ Ευσέβιος».
Οι δύο γέροντες ανταλλάσουν τον ασπασμό της εν Χριστώ αγάπης! Ευλογημένη στιγμή. Ο π. Ευσέβιος στηρίζεται στο μπαστουνάκι του και χαμογελάει. Ο π. Ιωάννης του λέει: «Σεβασμιώτατε την ευχή σου».
«Δεν είμαι Σεβασμιώτατος», απαντάει ο π. Ευσέβιος.
«Για μένα είσαι», ανταπαντάει ο π. Ιωάννης. Συγκίνηση επικρατεί. Ο π. Ευσέβιος ήρθε για να τον επισκεφθεί, γιατί είχε πληροφορηθεί για την ασθένειά του.
«Να εύχεσθε για τη μετάνοιά μου π. Ιωάννη», λέει ο π. Ευσέβιος.
«Κι εσείς για μένα», του απαντάει ο π. Ιωάννης.
«Εκεί που θα πάω δε γνωρίζω τι σκοτάδι θα συναντήσω πάτερ Ιωάννη• να εύχεσθε».
«Εκεί που θα πας θα είσαι μέσα στο άκτιστο Φως. Θα είσαι το Φως Ιλαρόν», λέει με συγκίνηση ο π. Ιωάννης.
«Είμαι ένας σκουπιδοτενεκές όπου μαζεύονται τα διάφορα σκουπίδια (αμαρτίες από τις εξομολογήσεις)! Τώρα θα αναχωρήσω για ένα διάστημα μακριά από τον κόσμο, για να καθαριστεί λίγο ο σκουπιδοτενεκές»,είπε ο π. Ευσέβιος.
Εδώ ίσως ο π. Ευσέβιος εννοούσε ότι κάθε χρόνο γύρω στους 4 - 5 μήνες αναχωρούσε για το βουνό, και κανείς δε γνώριζε που βρισκόταν.
«Εγώ είμαι κύμβαλον αλαλάζον», απαντάει ο π. Ιωάννης.
«Σήμερα λειτούργησα π. Ιωάννη και σας μνημόνευσα».
«Κι εγώ πάντα σας μνημονεύω πρώτον στις παρακλήσεις και σε όλες τις ακολουθίες», απάντησε ο π. Ιωάννης και ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος!
«Όλα τα καλά είναι του Θεού», συνέχισε.
Αποχαιρετιούνται. Φεύγουμε συγκινημένοι. Ευλογημένες στιγμές, δώρο του Θεού. Την ίδια ημέρα (Μεγάλη Πέμπτη), πηγαίνοντας στη Θεσσαλονίκη, ο π. Ιωάννης μου είπε: «Η Θεία Κοινωνία της Μεγάλης Πέμπτης σκεπάζει τον χριστιανό όλον τον χρόνο, γιατί είναι η Κοινωνία του μαρτυρίου του Χριστού. Εάν δεν έχουμε την ευλογία από τον πνευματικό να κοινωνούμε και την Μεγάλη Πέμπτη και την Ανάσταση, τότε να προτιμούμε να κοινωνούμε την Μεγάλη Πέμπτη". Το Μεγάλο Σάββατο κατέγραψα αυτά που συνέβησαν, με την ευλογία του π. Ευαγγέλου όπως ανέφερα παραπάνω. Την Κυριακή του Πάσχα μάς κάλεσαν στο τηλέφωνο και ήταν ο π. Ευσέβιος! " " Χριστός Ανέστη, θα ήθελα την κυρία Άννα ", είπε. " Πατέρα Ευσέβιε, προχθές συναντηθήκαμε στο Νοσοκομείο με τον π. Ιωάννη", του είπα.( να σημειωθεί ότι τον είχα συναντήσει μόνο δύο φορές και δεν ήξερε το τηλέφωνό μου )! "Αυτό ήταν ευλογημένο λάθος παιδί μου ", μου είπε! " Ο Χριστός να αναστηθεί μέσα μας"!
Από το " ευλογημένο αυτό λάθος" του πατρός Ευσεβίου, ένιωσα την συνεχή και άγρυπνη παρουσία του Θεού στην ζωή μας και ότι όταν κάνουμε κάτι με ευλογία (στην συγκεκριμένη περίπτωση του π. Ευαγγέλου Αναστασίου), είναι ευάρεστο στον Θεό και ο Κύριός μας, μας δίνει πνευματική χαρά και ευλογία!
Είθε οι τίμιες ευχές των αγίων αυτών Γερόντων να μας σκεπάζουν πάντοτε, Αμήν !
Τσεσμετζής Μιλτιάδης-εκπαιδευτικός
