Το τρένο της απεξάρτησης του Παγκόσμιου Νότου και γενικότερα των αναπτυσσόμενων οικονομιών από τις ΗΠΑ και το δολάριο έχει ξεκινήσει και, παρά τις περί του αντιθέτου προσπάθειες τίποτε δεν μπορεί να το σταματήσει, σύμφωνα με όσα αναφέρει η ελβετική GoldSwitzerland.
Πιο συγκεκριμένα, πολλές φορές κατά το παρελθόν, η Gold Switzerland έχει προειδοποιήσει ότι ο πόλεμος του προέδρου της Fed Powell ενάντια στον πληθωρισμό θα οδηγήσει σε… μεγαλύτερο πληθωρισμό.
Δηλαδή, το αυξανόμενο κόστος εξυπηρέτησης, λόγω της νομισματικής σύσφιξης και της ανόδου των επιτοκίων, του ιλιγγιώδους χρέους των 33 τρισεκατομμυρίων δολαρίων των ΗΠΑ θα αντιμετωπιστεί με την έκδοση νέων τραπεζογραμματίων εκ μέρους της Federal Reserve, ήτοι με νέα νομισματική χαλάρωση, η οποία θα οδηγήσει σε υποτίμηση του δολαρίου.
Μάλιστα, ο Powell θα το πετύχει αυτό απλώς χαλκεύοντας τα στοιχεία για τον πληθωρισμό, υποστηρίζοντας πως εντέλει τα κύματα αύξησης των τιμών που μαστιγώνουν το καταναλωτικό κοινό τιθασεύτηκαν…
Όπως υποστήριξε πρόσφατα ο John Williams, ο πληθωρισμός με χρήση ενός ειλικρινούς δείκτη είναι τώρα πιο κοντά στο 11,5%, αντί του επίσημα αναφερόμενου ονομαστικού επιτοκίου (3,7%).
Αυτό θα πρέπει να αποτελεί μικρή έκπληξη για εκείνους των οποίων τα μάτια είναι ανοιχτά στο Modis Operandi των εμποτισμένων με χρέη κρατών
Όπως έχει ομολογήσει ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Jean-Claude Juncker: «Όταν τα δεδομένα είναι πολύ άσχημα, λέμε ψέματα».
Αλλά ακόμα και για εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν το τρέχον αφήγημα για τον πληθωρισμό (και την «ήπια προσγείωση»), οι φλόγες του πληθωρισμού θα ενταθούν… λόγω του πετρελαίου.
Δεδομένου ότι οι περιορισμοί της προσφοράς εκ μέρους της Σαουδικής Αραβίας και της Ρωσίας παρατείνονται, καθώς επίσης και τα εθνικά όσο και παγκόσμια αποθέματα μειώνονται επικίνδυνα, το γεωπολιτικό σοκ θα είναι τεράστιο.
Έτσι, ο κάποτε «πράσινος» Λευκός Οίκος συνειδητοποίησε ότι ο κόσμος και ο πληθωρισμός εξακολουθούν να περιστρέφονται γύρω από το πετρέλαιο, ειδικά μετά την επιβολή κυρώσεων στον πρώην μεγαλύτερο προμηθευτή ενέργειας της Δυτικής Ευρώπης, τη Ρωσία.
Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί ο Biden αλλάζει πολιτική…σε ό,τι αφορά την παραγωγή του αμερικανικού σχιστόλιθου – δυστυχώς, ωστόσο, μπορεί να είναι αργά (όπως το QT του Powell), για να αποφευχθούν τα σοκ στις τιμές του πετρελαίου και ο υψηλότερος πληθωρισμός ως τέλος του έτους.
Καθώς η προσφορά πετρελαίου περιορίζεται, οι τιμές του μαύρου χρυσού και, κατά συνέπεια, οι ρυθμοί πληθωρισμού θα αυξάνονται μαζί με τις αποδόσεις των ομολόγων και τα επιτόκια – μια τέλεια καταιγίδα για τις υπερδιογκωμένες αγορές ομολόγων, μετοχών και ακινήτων.
Και οι τιμές θα επιδεινωθούν εάν η ζήτηση πετρελαίου στην Κίνα αυξηθεί – γι’ αυτό και τα δυτικά πρωτοσέλιδα προσεύχονται να εκραγεί η χώρα του δράκου.
Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί ο Economist είχε δύο διαδοχικά εξώφυλλα για μια Κίνα που καταρρέει…
Η πραγματικότητα των BRICKS
Όπως και να έχει, λέει ο ελβετικός οίκος, πρέπει να τα συνδέσουμε όλα αυτά.
«Εάν ο πληθωρισμός (όσο και αν αναφέρεται λανθασμένα) γίνει προφανώς πιο αληθινός και αισθητός, η συνακόλουθη αύξηση των αποδόσεων στα ομόλογα θα καταστήσει το δολάριο ισχυρότερο και το χρέος ακριβότερο, κάτι που προμηνύεται δίδυμη μαύρη – εκτός αν η Fed αρχίσει να τυπώνει περισσότερο πληθωριστικό χρήμα για να αγοράσει τα δικά της IOU και να αποδυναμώσει το δολάριο, κάτι το οποίο θα εξοντώσει τις εξαγωγές ενώ παράλληλα δεν θα λαμβάνει υπόψη τους BRICS.
Και πάλι, όμως, η Fed τελικά δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να στραφεί προς πιο άμεση ρευστότητα και, ως εκ τούτου, πιο πληθωριστικές πολιτικές για να σώσει/νομοποιήσει τις αγορές ομολόγων της.
Μόλις αυτό το αναπόφευκτο γίνει πρωτοσέλιδο, η προσωρινή άνοδος του δολαρίου θα φανεί ως αυτό που ήδη αναγνωρίζει ο περισσότερος ενημερωμένος κόσμος: ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα στα χέρια ενός έθνους του οποίου οι λόγοι χρέους προς ΑΕΠ και ελλείμματος προς ΑΕΠ καθρεπτίζουν μια μπανανία.
Πολλοί στις ΗΠΑ ή την ΕΕ μπορεί να μην επιθυμούν να το δουν αυτό.
Τα κακά νέα, όπως ο θάνατος και ο ήλιος, είναι δύσκολο να τα δεις.
Αλλά τα BRICS, που ξέρουν από ντροπιαστικούς ισολογισμούς, το βλέπουν αυτό ξεκάθαρα.
Και παρότι η διαφημιστική εκστρατεία τους περί νέου νομίσματος λίγους έπεισαν, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αυτό το κράμα των κρατών, με πρωταγωνιστικό ρόλο στην αγορά των εμπορευμάτων, έχει έναν κοινό εχθρό στο σύστημα του διεθνούς εμπορίου: το δολάριο και τις ΗΠΑ.
Επιπλέον, οι BRICS δεν χρειάζονται «επίσημο» νόμισμα με στήριξη χρυσού για να διαπραγματεύονται τα πραγματικά περιουσιακά τους στοιχεία.
Το μόνο που έχουν να κάνουν, όπως συζητήσαμε πρόσφατα με τον Marcus Krall, είναι να ζητήσουν πληρωμή για τις εξαγωγές τους σε χρυσό.
Τα έθνη BRICS+ δεν είναι ο τέλειος συνδυασμός απεριόριστης εμπιστοσύνης και αποτελεσματικού συντονισμού.
Ωστόσο, μοιράζονται μια υπαρξιακή απειλή από το υπερτιμημένο δολάριο και τα αμερικανικά ομόλογα με αρνητική απόδοση.
Επιπλέον, μπορεί να μην εμπιστεύονται πλήρως ο ένας τον άλλον, αλλά εμπιστεύονται πλήρως τον χρυσό.
Το πετροδόλαρο αλλάζει
Ποτέ η φράση «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» δεν βρήκε καλύτερη εφαρμογή απ’ ό,τι στα BRICS+, που αναγνωρίζουν ότι η ίδια η επιβίωσή τους εξαρτάται από το να ξεφύγουν από τον ασφυκτικό θάνατο που επιφυλάσσει το χρέος τους, ύψους 14 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, και του οποίου η αύξηση του κόστους μπορεί να τους καταστήσει εκ νέου υποτελείς στην Ουάσιγκτον.
Όπως παρατήρησε πρόσφατα ο Luke Gromen, από την οπτική γωνία των BRICS, «ή θα κρεμαστούν μαζί ή θα κρεμαστούν χωριστά».
Η Κίνα, για παράδειγμα, δεν μπορεί να ανεχθεί για πάντα ένα σύστημα αγορών πετρελαίου με πετροδολάρια.
Ως ο μεγαλύτερος εισαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο, αναγνωρίζει ότι τελικά θα ξεμείνει από αμερικανικά νομίσματα.
Εν ολίγοις, πρέπει να βρει ένα καλύτερο σχέδιο.
«Παρεμπιπτόντως, έχετε προσέξει το επόμενο BRIC στον τοίχο, για να παραφράσουμε και τους Pink Floyd; Είναι η Σαουδική Αραβία.
Δείτε μια τάση; Βλέπετε μια επικείμενη αλλαγή στα νομίσματα του πετρελαίου;» διερωτάται η Gold Switzerland, προσθέτοντας: «Όπως προειδοποιήσαμε πριν από μήνες, αυτή η τάση απομάκρυνσης της Σαουδικής Αραβίας από τις ΗΠΑ, θα μπορούσε τελικά να αποτελέσει βασικό μοχλό για την αργή χαλάρωση του τρέχοντος συστήματος που μέχρι τώρα εξασφάλιζε την παγκόσμια ζήτηση (και ως εκ τούτου η επιβίωση) ενός κατά τα άλλα υποτιμημένου χάρτινου δολαρίου».
Εάν το σύστημα του πετροδολαρίου τεθεί στο περιθώριο, αυτό θα καταστρέψει τη ζήτηση και την εγγενή αγοραστική δύναμη του δολαρίου (και θα εκτοξεύσει τον χρυσό στα ύψη).
Άλλα κόλπα στο μανίκι BRICS
Σύμφωνα με την GoldSwitzerland, εκτός από τον περιορισμό του δολαρίου μέσω μιας μετατόπισης (σταδιακής ή ξαφνικής) στο εμπόριο πετρελαιοδολαρίων, αξίζει να σημειωθεί ότι αλλά για τη Νότια Αφρική, οι υπόλοιπες χώρες BRICS έχουν περισσότερα περιουσιακά στοιχεία σε δολάρια ΗΠΑ παρά υποχρεώσεις, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να αρχίσουν να κάνουν ντάμπινγκ σε UST εις βάρος του θείου Sam για να συγκεντρώσει δολάρια.
Πολλοί Αμερικανοί στοχαστές εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ
ασκούν εξουσία πάνω σε αυτά «τα ανόητα έθνη των BRICS», που υποτίθεται
ότι υποφέρουν από έλλειψη δολαρίων.
Επισημαίνεται πως οι ΗΠΑ μόλις πρόσθεσαν δανεισμό 1,9 τρισεκατομμυρίων δολαρίων στο τέλος του 2023.
Και το έκαναν αυτό καθώς τα επιτόκια αυξάνονται, με τη Fed να βρίσκεται ακόμα σε λειτουργία QT/αυτοκτονίας.
Αυτό ασκεί πτωτική πίεση στις τιμές τωω ομολόγων και ως εκ τούτου ανοδική πίεση στις αποδόσεις, ένα σενάριο που η Αμερική απλά δεν μπορεί να παίξει για πολύ περισσότερο, με τον συνδυασμό δημόσιου και ιδιωτικού χρέους να αγγίζει τα 95 τρισεκατομμύρια.
Εάν τα BRICS επέλεγαν να προσθέσουν ένα στρώμα ντάμπινγκ περιουσιακών στοιχείων στις ΗΠΑ σε αυτό το τοξικό μείγμα, οι συνέπειες για τον θείο Σαμ θα ήταν ακόμη πιο συγκλονιστικές/οδυνηρές για ένα σύστημα που βασίζεται στο χρέος που βρίσκεται ήδη στο χείλος του γκρεμού.
Οι ΗΠΑ είναι παγιδευμένες σε έναν φαύλο κύκλο χρέους για τον οποίο δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την καταστροφική επιστροφή σε QE, γεγονός που είναι η μητέρα όλων των πληθωριστικών κυμάτων.
Ο ορίζοντας είναι πλέον ξεκάθαρος: οι αποδόσεις αυξάνονται, τα δίδυμα ελλείμματα αυξάνονται, ο πληθωρισμός αυξάνεται, και ναι, το ΑΕΠ είναι επίσης ανοδικό, αλλά η αύξησή του που βασίζεται στο χρέος – δεν είναι ανάπτυξη, αλλά μόνο χρέος.
Εκτός αν η κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον μειώσει τις δαπάνες σε επίπεδα ρεκόρ (που θα τη σκοτώσει δημοσκοπικά).
