Αν και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αδιαφορούν για αυτές, τούτες εδώ οι εκλογές είναι οι πιο ενδιαφέρουσες. Τόσο για την πολιτική συμπεριφορά των υποψηφίων, όσο και για την δήθεν απολιτικ διάθεση των ψηφοφόρων.
Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός
Μπορεί να μη ζούμε τις πραγματικά πολιτικά υπέροχες στιγμές των μοναμαχιών ΠΑΣΟΚ - ΝΔ της δεκαετίας 1981-2003, όπου ο κόσμος ήταν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους και οι εκλογές πήγαιναν ψήφο ψήφο μέχρι τα ξημερώματα, με δύο αναμφισβήτητα λαοπλάνους ηγέτες (Ανδρέας Παπανδρέου, Κων/νος Μητσοτάκης), όμως όσοι αγαπούν την πολιτική ιστορία της χώρας θα έχουν να γράψουν και να πούν πολύ περισσότερα για το σήμερα παρά για το τότε.
Όχι απαραίτητα γιατί οι σημερινοί ηγέτες ομοιάζουν μα απολειφάδια σε σχέση με τον Ανδρέα ή τον Μητσοτάκη, αλλά γιατί η εκλογική συμπεριφορά του σώματος των ψηφοφόρων είναι τόσο ρευστή που η κινούμενη άμμος δεν αποτελεί την καταλληλότερη έκφραση για να την εκφράσει. Ίσως το φύλλο στο άνεμο να ταιριάζει καλύτερα.
Σήμερα, μόλις δύο εβδομάδες πριν τις πιο κρίσιμες εκλογές από το 1974, με τρία τεράστια ζητήματα που η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να αντιμετωπίσει και εμείς πρέπει να επιλέξουμε ποιον θεωρούμε καλύτερο να το κάνει αυτό, δεν υπάρχει ΚΑΝΕΙΣ που να μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα της κάλπης της 25ης Ιουνίου.
Η επικύρωση των 3 και πιο κρίσιμων μερών της Συμφωνίας - Πατσαβούρας των Πρεσπών, η διαχείριση των 30 δις του Ταμείου Ανάκαμψης και η συνδιαχείριση - απώλεια θαλάσσιου χώρου της επερχόμενης νεοπατσαβούρας του Αιγαίου δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια.
Ιστορικά εάν το δούμε στη διαχείριση των κονδυλίων ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τη ΝΔ θα ήταν η πρώτη επιλογή των ορθά σκεπτόμενων πολιτών, αφού η ΝΔ στις δύο τελευταίες κυβερνητικές της περιόδους τα χρήματα από το 2ο μνημόνιο και το ταμείο κόβιντ τα δρομολόγησε προς την αυλή της και τα συν αυτής επιχειρηματικά συμφέροντα, πράγμα που στην πράξη έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά άφησε και κάτι ξεροκόμματα για το λαό, ενώ δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και τα 37 δις μαξιλάρι ασφαλείας για την αποτροπή μελλοντικών επιθέσεων από τα κοράκια.
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη δείξει την "αξία" στην εθνική μειοδοσία με την πατσαβούρα των Πρεσπών, όχι ότι της ΝΔ έχουν κάνει κάτι διαφορετικά αφού 4 χρόνια διακυβέρνησης η πατσαβούρα είναι εκεί και σε πλήρη ισχύ, ενώ την ψήφιση των τελευταίων 3 μερών την αφήνουν για τη μέρα που η ΝΔ θα έχει 160+ βουλευτές και δε θα την επηρεάσει ως προς την αυτοδυναμία μια απώλεια 8-9 βουλευτών που θα αποχωρήσουν. Το ίδιο... "περιεχόμενο" με διαφορετικό περιτύλιγμα.
Η πολιτική περίοδος είναι άκρως ενδιαφέρουσα γιατί τώρα θα πληρώσουν τα ακραία αντιδημοκρατικά τους λάθη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπετε, όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, το να μην επιτρέπεις σε μια μάζα ακροδεξιών ψηφοφόρων που συγκεντρώνει ένα διόλου ευκαταφρόνητο 5% να εκφραστεί, την ίδια ώρα που τον άκρως αντίθετο πόλο του δίνεις την ίδια ακριβώς δυνατότητα - ευκαιρία, τότε παύεις να είσαι δημοκρατικός. Καμία δημοκρατία στην Ευρώπη δεν έπαθε τίποτα από την ακροδεξιά. Μάλιστα αυτήν την στιγμή σχεδόν σε όλη την Ευρώπη η ακροδεξιά εκπροσωπείται στη Βουλή και ακόμα δημοκρατία έχουν και μάλιστα περισσότερη από εμάς.
Πάνω λοιπόν στον πανικό τους ξύπνησαν έναν κοιμώμενο γίγαντα. Το λεγόμενο θρησκευτικό σώμα. Τους ψηφοφόρους που δεν ανήκουν στην ακροδεξιά, που είναι βαθιά θρησκευόμενοι και σήμερα αποτελούν ένα 7% περίπου του εκλογικού σώματος και στο παρελθόν ψήφισαν ΝΔ σχεδόν αποκλειστικά. Αυτοί οι 700.000 περίπου ψηφοφόροι που μέχρι και στις εκλογές του Μαΐου ψήφισαν κυρίως ΝΔ τώρα βρήκαν έναν γνήσιο εκφραστή τους, τη Νίκη του θεολόγου Δημήτρη Νάτσιου. Δεν μπορώ να γνωρίζω εάν αυτές οι 700.000 ψήφοι θα πάνε όπως είναι στη Νίκη, αυτό που ξέρω όμως σίγουρα είναι πως όσοι ψήφισαν Νίκη θα την ξαναψηφίσουν ανεξάρτητα τι γίνεται στη δεξιά πολυκατοικία.
Το το θα γίνει με τους Σπαρτιάτες του Κασιδιάρη (γιατί αυτουνού είναι) εδώ θα μιλάμε για την εκλογική έκπληξη. Η ακροδεξιά από τα αποτελέσματα των γκάλοπ - exit poll ξέρουμε ότι στις προηγούμενες εκλογές είτε δεν εκφράστηκε καθόλου (δεν πήγαν να ψηφίσουν) είτε διασπάστηκε σε πάνω από 15 διαφορετικά κόμματα και είναι η πρώτη φορά μετά το 2015 που περί τους 300.000 ψηφοφόρους ξέρουν προς τα που θα κατευθύνουν την ψήφο τους. Μένει να δούμε εάν όντως το νούμερο είναι τόσο μεγάλο, μιας και οι ψηφοφόροι αυτοί δεν ανιχνεύονται από καμία μέτρηση, όπως δεν ανιχνεύθηκαν ποτέ σωστά τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής.
Το μεγάλο ζήτημα είναι πως θα κινηθούν οι ψηφοφόροι Εμφιετζόγλου και λοιπών με το νέο σχηματισμό. Εδώ υπάρχει ένα μείζον θέμα. Θεωρητικά ΝΙΚΗ, ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ και ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ, όπως και η Ελληνική Λύση αντλούν δυνάμεις από την ίδιο χώρο. Θεωρητικά όμως.
Πρακτικά πρόβλημα έχει μόνον η Ελληνική Λύση, η οποία μάλιστα κατά την άποψη μου κινδυνεύει μέχρι και να βρεθεί και εκτός Βουλής. Η Ελληνική Λύση ήταν αποδέκτης ψήφου ανοχής από μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της. Αποδεικνύεται από το γεγονός ότι δεν έχει "φανατικούς", όπως για παράδειγμα έχουν οι Σπαρτιάτες και η Νίκη. Που σημαίνει ότι όσοι την ψήφισαν, εύκολα μπορεί και να πάνε σε οποιονδήποτε από τους τρεις σχηματισμούς που είπαμε.
Ένα θέμα σημαντικό είναι κατά πόσο θα καταφέρει ο ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ με τον Πατριωτικό Συνασπισμό να πιάσει το 3%. Παρά τις συμμαχίες, ακόμα και ο πιο πολιτικά αδαής να καταλάβει ότι οι συμμαχίες αυτές στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά στο αντιεμβολιαστικό κίνημα, το οποίο ποτέ όμως δεν είχε συνοχή. Ενώ δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι οι εκπρόσωποι των κομμάτων που συμμετέχουν στον Πατριωτικό Συνασπισμό έχουν μέχρι και αντικρουόμενες πολιτικές απόψεις για μια πλειάδα ζητημάτων.
Πραγματικές ελπίδες θα υπήρχαν εάν τα έβρισκαν ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ και ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ (που ούτως ή άλλως οι πολιτικές τους απόψεις είναι προς την ίδια κατεύθυνση και λίγο νερό θα χρειαζόταν στο κρασί τους. Όμως η αρχομανία τους πιστεύω ότι τους οδηγεί εκτός Βουλής ή οριακά εντός. Εάν τα είχαν βρει με μια τίμια συμφωνία (πχ αρχηγός ο Εμφιετζόγλου και Αντιπρόεδρος που θα γίνει πρόεδρος μέσα στην επόμενη 4ετία ο Βελόπουλος) θα μπορούσαν να πιάσουν ένα 6-7% . Αλλά είπαμε τους έφαγε η αρχομανία.
Γιατί σας έγραψα όλο αυτό το μακρινάρι. Όχι για να αποδείξω το αυτονόητο, τη ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού, αλλά για να καταδείξω γιατί πραγματικά υπάρχει σοβαρό ενδιαφέρον. Και μην νομίζετε ότι το ενδιαφέρον αυτό δεν το έχουν και οι ξένοι "σύμμαχοι και εχθροί μας". Άλλωστε το αποτέλεσμα της κάλπης στην Ελλάδα "καίει" πολλούς γιατί από την 26η Ιουνίου και την κυβέρνηση που θα προκύψει ή δε θα προκύψει, διακυβεύονται τόσα πολλά δεν μπορούμε καν να τα φανταστούμε.
Πάντως δεν είναι τυχαίο ότι η κατά τα άλλα υπηρεσιακή κυβέρνηση μόνον ως τέτοια δεν συμπεριφέρεται... Και για αυτό θα πούμε κάποια πράγματα αλλά σε άλλο κείμενο. Προφανώς κάτι ξέρουν.
