Αλλά, μου είπε καλύτερα να πω μόνο το ένα απ'τα δύο, καθώς το άλλο είναι αρκετά προσωπικό...
Οπότε, θα σας πω μόνο το ένα -το βασικό:
Αυτός ο φίλος μου είναι άνθρωπος με πολλές, πολλές δυσκολίες. Έχει περάσει στη ζωή του ένα σωρό δυσκολίες και προβλήματα: υγείας,
οικογενειακά, επαγγελματικά... Αλλά πριν λίγους μήνες αισθάνθηκε ένα δυνατό πόνο στο λαιμό του. Πήγε στο γιατρό και έπειτα από σειρά εξετάσεων, τα αποτελέσματα βγήκαν κατακεραυνωτικά: Καρκίνος!
Ο σωματικός πόνος πλέον άρχισε να γίνεται πιο δυνατός, ο φίλος μου δυσκολευόταν αρκετά να μιλήσει.
Όμως, πιο πολύ ήταν ψυχικά καταβεβλημένος.
Γιατί τα προβλήματα που είχε ήδη ήταν πολλά...
Είχε "γονατίσει" ψυχολογικά.
Μάταια, προσπαθούσαμε να τον παρηγορούμε οι κοντινοί φίλοι.
Η σχέση του με την εκκλησία ήταν τυπική.
Όμως, όταν πήγαινε, του άρεσε να κάθεται δίπλα σε μια τοιχογραφία του αγ.Γεωργίου.
Τον πήγαμε ένα απόγευμα στην εκκλησία της γειτονιάς του.
Κάθισε στην καρέκλα και παραπονεμένος κοιτούσε προς τον άγιο.
Εμείς, διακριτικά, απομακρυνθήκαμε.
Έπειτα, από λίγο τον πήραμε και επιστρέψαμε ο καθένας στο σπίτι του.
Έπειτα από 2 μέρες, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα πρωινό. Ήταν ο φίλος μου. Και μου λέει:
- Δε θα το πιστέψεις!
- Τι έγινε; του λέω
- Χτες βράδυ είδα ένα όνειρο τόσο ζωντανό. Σα να ήταν αληθινό!
- Για πες μου, λοιπόν! του είπε γεμάτος αγωνία.
- Είδα ότι καθόμουν στο κρεβάτι μου στεναχωρημένος. Θυμόμουν όλα τα προβλήματα που έχω και τον καρκίνο και δε μπορούσα να παρηγορηθώ με τίποτα. Σε κάποια στιγμή ακούω ποδοβολητά αλόγου.
Κοιτάζω και βλέπω έναν νεαρό καβαλάρη ντυμένο στρατιωτικά να έρχεται προς το μέρος μου.
Φτάνοντας σε μένα, με κοιτούσε σοβαρά,σχεδόν αυστηρά, και -χωρίς να σταματήσει το άλογό του- όταν έφτασε στο σημείο που καθόμουν, έκανε μια κίνηση σα να αρπάζει κάτι και μου λέει:
"Αυτό είναι δικό μου".
Και συνέχισε καλπάζοντας και σε λίγο εξαφανίστηκε.
- Είσαι σίγουρος ότι είναι κάτι σημαντικό; του λέω. Γιατί τα όνειρα συνήθως δεν είναι άξια σημασίας.
- Ναι, μου λέει. Ξύπνησα σχεδόν απότομα, επειδή ένιωσα τράνταγμα και το άλογο σα να πέρασε ξυστά δίπλα μου. Αισθάνθηκα, σου λέω, τον αέρα απ'την ταχύτητα του αλόγου!
- Χμ... Περίεργα μου τα λες, του λέω.
Αμέσως πηγαίνω απ'το σπίτι του, τον βάζω στο αυτοκίνητο και πάμε στο γιατρό του στο νοσοκομείο. Λέει στο γιατρό του:
- Γιατρέ, να ξανακάνουμε εξετάσεις.
- Μα γιατί; Δεν υπάρχει λόγος.
- Όχι, θέλω να κάνουμε! Νιώθω πολύ καλύτερα. (σσ: Δεν του είπε τίποτε για το όνειρο).
Πράγματι, κάνανε τις εξετάσεις. Ο γιατρός επέστρεψε συγκλονισμένος με το χαρτί των αποτελεσμάτων στα χέρια του.
- Αυτό είναι απίστευτο!
- Τι εννοείς γιατρέ;
- Τέρμα ο καρκίνος! Λες και κάποιος τον αφαίρεσε με μαγικό τρόπο!! Απίστευτο!
Περιττό να σας πω τη συνέχεια.... Χαρές, κλάματα ευτυχίας, αγκαλιές...
Ο άγιος Γεώργιος είχε κάνει το θαύμα του. Από εκείνη τη μέρα και μετά, ο φίλος μου έχει αλλάξει απίστευτα: έχει μια πηγαία αγάπη προς όλους,
βοηθάει τους πάντες, προσεύχεται και όλα τα προβλήματά του (που παραμένουν άπειρα) δεν αρκούν για να του πάρουν το χαμόγελο και την ελπίδα που φωτίζει το πρόσωπό του.
Για μένα το θαύμα, δεν ήταν μόνο η θεραπεία του. Ήταν και η ολοκληρωτική μεταστροφή της ψυχής του!
Αυτά ήταν τα γεγονότα. Τον ευχαριστώ πολύ θερμά που μου επέτρεψε να τα μοιραστώ μαζί σας σήμερα!
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Πηγή
