<<… Ξαφνικά
λοιπόν ο καίσαρας Αλέξιος Στρατηγόπουλος
εξορμώντας κατά τη διάρκεια της νύχτας,
προσέγγισε την Κωνσταντινούπολη. Καθώς
όμως είχε μαζί του και κάποιους άνδρες
που προέρχονταν από την Πόλη και γνώριζαν
επακριβώς τι συνέβαινε σ΄ αύτήν και
αφού τους ρώτησε έμαθε ότι υπήρχε κάποια
τρύπα στην περιφέρεια του τείχους της
Πόλης, από την οποία θα μπορούσε να
εισχωρήσει στρατιώτης. Χωρίς λοιπόν
διόλου να χρονοτριβήσει, ανέλαβε την
επιχείρηση. Και πέρασε από την τρύπα
έναν και τον ακολούθησε άλλος, εκείνον
ύστερα άλλος κι έτσι έγινε ως τον δέκατο
πέμπτο.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα
μπήκαν περισσότεροι άνδρες στην Πόλη.
Όταν όμως ανακάλυψαν κατά το τείχος της
πόλης έναν από αυτούς που ήταν
επιφορτισμένοι με την υπεράσπισή του,
σκαρφαλώνοντας και πιάνοντάς τον από
τα πόδια κάποιοι από τους δικούς μας
τον γκρέμισαν έξω από την πόλη. Οι
υπόλοιποι παίρνοντας στα χέρια τους
αξίνες και σπάζοντας τις αμπάρες των
πυλών κατέστησαν απρόσκοπτη την είσοδο
του στρατεύματος στην πόλη. Με αυτόν
τον τρόπο λοιπόν ο καίσαρ Στρατηγόπουλος
κι όλοι όσοι, Ρωμαίοι και Σκύθες τον
ακολουθούσαν βρέθηκαν μέσα στην Πόλη
(…) Ο ηγεμόνας της
πόλης Βαλδουίνος κατευθύνθηκε στο
μεγάλο παλάτι. Και οι Λατίνοι που είχαν
μεταβεί στη Δαφνουσία ( εννοεί το
στρατιωτικό σώμα των Λατίνων που είχε
βγει από την Πόλη και κινήθηκε για να
καταλάβει τη νήσου Δαφνουσία) χωρίς να
έχουν μάθει τίποτα, κάνοντας την αντίθετη
κίνηση, επέστρεψαν στην πόλη (…) μόλις
έφτασαν και πληροφορήθηκαν τα γεγονότα
κινήθηκαν βιαστικά για να εισβάλλουν
στην πόλη.
Αλλά οι Ρωμαίοι στρατιώτες,
όταν το αντιλήφθηκαν, έβαλαν φωτιά στα
σπίτια των Λατίνων που βρίσκονταν κοντά
στην προκυμαία και τα πυρπόλησαν και
πρώτα τα σπίτια των Βενετών, στην περιοχή
<<κάμποι>>. Κι όταν οι Λατίνοι
στρατιώτες είδαν την πόλη να καίγεται,
γρονθοκοπώντας τα μάγουλά τους και
παίρνοντας μαζί τους όσους μπόρεσαν
στις τριήρεις τους τράπηκαν σε φυγή
μαζί με τον αυτοκράτορά τους Βαλδουίνο,
που παραλίγο θα είχε συλληφθεί.
Χάρη λοιπόν στη Θεία
Πρόνοια, η Κωνσταντινούπολη πέρασε ξανά
στην εξουσία του βασιλιά των Ρωμαίων,
όπως ήταν δίκαιο και όπως έπρεπε την
εικοστή Πέμπτη Ιουλίου, κατά την τέταρτη
επινέμηση και κατά το έτος έξι χιλιάδες
εφτακόσια εξήντα εννιά από γενέσεως
κόσμου, ενώ ήταν υπό κατοχή για πενήντα
οχτώ χρόνια>>.
Με πληροφορίες από sansimera.gr
