PAUL CRAIG ROBERTS
Ακούγοντας από το 2016 τα εκπορνευόμενα αμερικανικά ΜΜΕ να καταγγέλλουν, χωρίς ούτε ίχνος απόδειξης, ρωσική ανάμειξη στις αμερικανικές εκλογές, κάποιος θα πίστευε ότι ποτέ η Ουάσιγκτον δεν θα διανοείτο να αναμιχθεί στις εκλογές άλλης χώρας.
Δυστυχώς δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Για την Ουάσιγκτον το να επεμβαίνει είναι μια τακτική ρουτίνας, αλλά εδώ προχώρησε πολύ μακρύτερα από μια συνηθισμένη γι’ αυτήν ανάμειξη. Η Ουάσιγκτον στις 23 Ιανουαρίου 2019 διακήρυξε ότι ο εκλεγμένος Πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικόλας Μαδούρο δεν είναι πλέον ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας.
Η Ουάσιγκτον, όχι ο λαός της Βενεζουέλας αποφάσισε ποιος είναι πρόεδρος της Βενεζουέλας. Κηρύσσοντας την εκλεγμένη κυβέρνηση «παράνομη», ο Πρόεδρος Τραμπ εξέλεξε διά Διατάγματος τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας:
« Σήμερα, αναγνωρίζω επισήμως τον πρόεδρο της Βενεζουελιανής Εθνοσυνέλευσης, Χουάν Γκουάϊντο, ως τον Προσωρινό Πρόεδρο της Βενεζουέλας.»
Ολοφάνερα, ο Γκουάϊντο είναι μέσα στην τσέπη της Ουάσιγκτον, αλλιώς η Ουάσιγκτον δεν θα διάλεγε αυτόν.
Ο Μαδούρο, όπως ο Τσάβες πριν από αυτόν, έχει διαπράξει το απαράγραπτο έγκλημα να εκπροσωπεί τον λαό της Βενεζουέλας αντι τα αμερικανικά μεγάλο-επιχειρηματικά και τραπεζικά συμφέροντα. Η Ουάσιγκτον απλά δεν ανέχεται λατινοαμερικανικές κυβερνήσεις που αντιπροσωπεύουν λατινοαμερικανικούς λαούς. Όπως είχε πει ο Αμερικανός στρατηγός των Πεζοναυτών Σμέντλεϊ Μπάτλερ, αυτός και οι πεζοναύτες του έκαναν την Λατινική Αμερική ασφαλή για την Εταιρεία Γιουνάϊτετ Φρουτ και τις επενδύσεις αμερικανικών τραπεζών.
΄Ετσι, τώρα η Βενεζουέλα έχει δύο Προέδρους. Έναν εκλεγμένο από τον λαό της και έναν διορισμένο από την Ουάσιγκτον. Πόσο θα αργήσει η Ουάσιγκτον να κάνει το ίδιο στην Ρωσία, στην Κίνα, στο Ιράν, στην Συρία, στην Τουρκία, στην Ινδία;
Η Ουάσιγκτον κατόρθωσε με ραδιουργίες να απομακρύνει από την εξουσία την μεταρρυθμίστρια Πρόεδρο της Αργεντινής και να την αντικαταστήσει με ένα δεξιό αμερικανικό ανδρείκελο.
Η Ουάσιγκτον, με πλεκτάνες, κατόρθωσε να απομακρύνει από την εξουσία και να κλείσει στην φυλακή τους ηγέτες του μεταρρυθμιστικού κόμματος της Βραζιλίας και να εγκαταστήσει μιαν μαριονέτα της.
Η Ουάσιγκτον τα κατάφερε να εξώσει την μεταρρυθμιστική κυβέρνηση του Ισημερινού, να εγκαταστήσει ένα ενεργούμενό της και να το χρησιμοποιήσει εναντίον του Τζούλιαν ΄Ασσανζ (δημιουργού του Γουίκιληκς, των μεγάλων αποκαλύψεων).
Η Ουάσιγκτον επενέβη στις γαλλικές εκλογές, με την πλεκτάνη σε βάρος του προβλεπόμενου σοσιαλιστή υποψηφίου Ντομινίκ Στρως- Καν, με μια ψευδή καταγγελία για βιασμό, η οποία κατέρρευσε , αφού προηγουμένως τορπίλισε την υποψηφιότητα του ανεπιθύμητου Στρως-Καν.
Στην μέγγενη των πιέσεων της Ουάσιγκτον βρίσκεται και η μεταρρυθμιστική κυβέρνηση της Βολιβίας.
Περιέργως, ο υπόλοιπος κόσμος δεν εξεγείρεται εναντίον της χονδροειδούς επέμβασης στις πολιτικές υποθέσεις άλλων χωρών. Ακόμη και Βλαντίμιρ Πούτιν ανέχεται την ανάμειξη της Ουάσιγκτον στις ρωσικές εκλογές και στις εκλογές της Ουκρανίας. Ο τραμπουκισμός της Ουάσιγκτον, όπως και ο τραμπουκισμός του Ισραήλ, γίνεται παραδόξως ανεκτός από χώρες που είναι πολύ ισχυρές για να τον υφίστανται.
Η Ρωσία επρόκειτο να αποκτήσει μιαν αεροπορική βάση στην Βενεζουέλα. Θα μπορούσε να εγκαταστήσει ένα σύνταγμα ειδικών δυνάμεων για την προστασία του Μαδούρο, ενώ αυτός θα συνελάμβανε τον εφιάλτη Χουάν Γκουάϊντο και όλο το πολιτικό κόμμα του, που υπηρετεί την Ουάσιγκτον , όχι την Βενεζουέλα. Πως μπορεί ο Μαδούρο να κυβερνήσει, περικυκλωμένος από προδότες, πιστούς στην Ουάσιγκτον;
Η Κίνα έχει επίσης δεσμούς με την Βενεζουέλα και θα μπορούσε να στείλει ειδικές δυνάμεις για την προστασία των επενδύσεών της.
Αλλά τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει.
Όταν ο Τσάβες εκλέχθηκε Πρόεδρος, η Ουάσιγκτον χρησιμοποίησε την παλαιά σύμμαχό της ισπανική ολιγαρχία της χώρας , η οποία ακόμη ελέγχει τα ΜΜΕ της Βενεζουέλας, για την ανατροπή του Τσάβες. Αλλά προτού η Ουάσιγκτον μπορέσει να τον σκοτώσει, ο στρατός και ο λαός της Βενεζουέλας επενέβησαν, επέβαλαν την απελευθέρωσή του Τσάβες και την παλινόρθωσή του στην Προεδρία της χώρας. Αντί να συλλάβει τους προδότες, ο Τσάβες τους άφησε ανενόχλητους και τώρα έχουν υπονομεύσει την κατάσταση για το διάδοχό του.
Για όσο καιρό οι Λατινοαμερικανοί, ή όποιοι άλλοι μεταρρυθμιστές, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι είχε δίκιο ο Καρλ Μαρξ πως δεν μπορεί να υπάρξουν ούτε μεταρρυθμίσεις, ούτε επανάσταση, ούτε βελτίωση της ζωής του απλού ανθρώπου, όσο η παλαιά άρχουσα τάξη αφήνεται στην θέση της. Η Ουάσιγκτον, όχι οι Λατινοαμερικανοί θα εξουσιάζουν την Λατινική Αμερική.
σχόλιο Μιχαήλ Στυλιανού:[Είναι πλέον γνωστό στους αναγνώστες ότι ο συντάκτης του προκείμενου άρθρου δεν είναι Ρώσος, Κινέζος, Ιρανός, κομμουνιστής ή αναρχικός, αλλά τέως υπουργός του Ρέϊγκαν και αρχισυντάκτης της Wall Street Journal, συντηρητικός καθηγητής της Οικονομίας και Δημοκρατικός Αμερικανός πατριώτης - μιας μειοψηφίας φωτεινών πνευμάτων, τρομερά ανήσυχων για την χώρα τους και τον κόσμο, με την απολάκτιση του Διεθνούς Δικαίου, την επιστροφή στην κουλτούρα της «΄Αγριας Δύσης» και την προβολή της αξίας του ταχύτερου πιστολιού ως ταυτότητας του σημερινού Δυτικού «Πολιτισμού».]
Πηγή
