π.Ανδρέας
Εχουμε άποψη για όλα. Εξωτερικά λέμε άγια πράγματα, ενώ μέσα μας νιώθουμε άλλα.
Και αυτό είναι διχασμός
Το 1990 είχα επισκεφθεί τον πατέρα Παΐσιο στο Αγιον Ορος. Τώρα πλέον είναι ο Αγιος Παΐσιος. Εκείνα τα χρόνια μου άρεσε πολύ να κάνω κατηχητικό και να μιλάω στα παιδιά, να τους εξηγώ την πίστη μας, για τον Θεό, για τους ανθρώπους, για την Εκκλησία μας, τι πρέπει να κάνουμε, τι δεν πρέπει να κάνουμε, τι είναι αμαρτία, τι δεν είναι. Παρ' όλα αυτά, είχα μέσα μου κι έναν προβληματισμό αν κάνω καλά κι ασχολούμαι με όλα αυτά. Και του λέω: «Πάτερ μου, εσείς τι λέτε; Να κάνω ή όχι κατηχητικό;» Και ο Αγιος Παΐσιος μου απάντησε με ένα ερώτημα: «Να σου πω, ρε παιδί. Στην Αμερική έχεις πάει εσύ;» Του λέω: «Δεν έχω πάει, όχι». «Μάλιστα. Δεν έχεις πάει. Στον φούρνο της γειτονιάς σου ξέρεις να πηγαίνεις;» Του λέω: «Ξέρω. Πηγαίνω κάθε ημέρα, παίρνω ψωμί». «Στο σχολείο της γειτονιάς σου ξέρεις να πηγαίνεις; Δηλαδή, αν σε ρωτήσει ένα παιδάκι πώς πάνε στο σχολείο, ξέρεις να του πεις;» Του λέω: «Ξέρω, πάτερ, γιατί πηγαίνω κάθε ημέρα». «Αν όμως σε ρωτήσει πώς πάνε στην Αμερική, ξέρεις να του πεις πώς πάνε;» «Οχι, πάτερ, δεν ξέρω, επειδή δεν έχω πάει στην Αμερική». «Ε, αυτό θα κάνεις και στη ζωή σου γενικά. Αυτό θα κάνεις και στο κατηχητικό: Θα τους λες πώς πάνε στον φούρνο και πώς πάνε στο σχολείο, δηλαδή πράγματα που ζεις και πράγματα που ξέρεις. Να μην τους μιλάς για την Αμερική, που δεν ξέρεις».
Δεν γνωρίζω αν η ερώτηση για την Αμερική ήταν σημαδιακή ή όχι. Διότι τότε όντως δεν είχα καμία σχέση με την Αμερική ούτε είχα φανταστεί ποτέ ότι θα πάω. Ομως από το 2007 και έπειτα πηγαίνω πολλές φορές στην Αμερική! Τότε που με ρώτησε ο Αγιος Παΐσιος όμως δεν είχα πάει ούτε μία.
Κατάλαβα ότι το μήνυμα που ήθελε ο Αγιος να μου δώσει είναι να μην είμαι άνθρωπος της τυπικής συζήτησης, της τυπικής κατήχησης και Θεολογίας, μα να λέω πράγματα ουσιαστικά. Και κυρίως μόνο αυτά που γνωρίζω προσωπικά. Αυτά που έχω προσεγγίσει εκ πείρας και είναι εμπειρία δική μου.
«Μίλα για τον φούρνο! Να λες πώς πάνε να πάρουν ψωμί στον φούρνο και πώς πάνε στο σχολείο της γειτονιάς». Αυτό που μου είπε ο Αγιος φαίνεται πολύ απλό, είναι όμως πολύ ουσιαστικό και βασικό. Διότι είναι πρόσκληση για ζωή γνησιότητας και ειλικρίνειας. Μπαίνουμε στην Εκκλησία για να γνωρίσουμε τον Θεό, αλλά ύστερα από λίγο κάποιοι γινόμαστε ψεύτικοι. Αποκτάμε ύφος βιτρίνας. Δίνουμε την εντύπωση ότι τα ξέρουμε όλα. Με ευκολία μιλάμε για τα πάντα. Με μεγάλη προχειρότητα θέλουμε να λύνουμε προβλήματα άλλων.
Εχουμε άποψη για όλα. Μας αρέσει να σηκώνουμε τον δείκτη μας και να κάνουμε παρατήρηση. Κι όλα αυτά ενώ κι εμείς οι ίδιοι είμαστε τελείως διαφορετικοί μέσα μας. Εξωτερικά λέμε άγια πράγματα, ενώ μέσα μας νιώθουμε άλλα. Διχασμός. Είναι πολύ σπουδαίο αυτό που μου τόνισε ο Αγιος Παΐσιος: Μίλα για τον Θεό κυρίως με τη ζωή σου.
https://apantaortodoxias.blogspot.com/
