Μιχαήλ του Κρητός
Στα πλαίσια της επίσημης επίσκεψης Ολάντ στην Αθήνα,
κατατέθηκαν στεφάνια από τον Αλέξη Τσίπρα, Φρανσουά Ολάντ και Πάνο Καμμένο στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα.
Κατά την ανάκρουση των εθνικών ύμνων Ελλάδας-Γαλλίας όλοι ήταν σε στάση προσοχής. Όλοι; Όχι βέβαια. Ο πρωθυπουργός μας έδειξε που έχει γραμμένη την ιστορία μιας χώρας, αλλά και το πόσο σεβάστηκε κάτι για το οποίο έχυσαν αίμα κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων. Αντί λοιπόν να στέκεται προσοχή, αντί να κάνει το αυτονόητο ακόμα κι αν δεν το πίστευε, αυτός είχε σταυρώσει τα χέρια του μπροστά από τα αχαμνά του, με ανοιχτά πόδια και κουνάμενο κεφάλι δεξιά αριστερά. Πλέον δεν μπορεί να κρατήσει ούτε τα προσχήματα.
Είναι δικαίωμά σου κύριε Τσίπρα να είσαι άθεος, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΟΥ όμως να φτύνεις κατάμουτρα αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για να μπορείς να απολαμβάνεις εσύ τώρα τον πρωθυπουργικό θώκο. Δεν σου έδωσε κανένας το δικαίωμα να μην σέβεσαι ούτε στο ελάχιστο τις αξίες και τα ιδανικά από τα οποία ανδρώθηκε ένα ολόκληρο έθνος. Ούτε έχεις το δικαίωμα να παραβλέπεις πως η χώρα μας και η θρησκεία έχουν πορευτεί μαζί αφαιρώντας το μάθημα των θρησκευτικών από τα σχολεία. Ο παχύσαρκος άθεος υπουργός σου στο Παιδείας και Θρησκευμάτων τα χαρακτήρισε ‘αναχρονιστικό θεσμό’!
Δεν μπορείς να δημοσιοποιείς τις προδοτικές απόψεις σου, μάλλον ξεχνάς πως είσαι ο αρχηγός μιας χώρας και βρίσκεσαι υπό όρκο κάτω από το Σύνταγμα. Βέβαια έχετε φροντίσει εκεί στην κυβέρνηση να καταλύσετε κάθε σας όρκο και να αποδείξετε στους ελεύθερα σκεπτόμενους (ευτυχώς υπάρχουν ακόμα) πόσο επικίνδυνοι είστε με το να τοποθετήσετε δύο μουσουλμάνους τούρκους βουλευτές σας από την Θράκη μας, σε στρατηγικό σημείο στο Υπουργείο Αμύνης. Μάλιστα σε πόστο από το οποίο περνάνε απόρρητα έγγραφα που αφορούν την ασφάλεια της χώρας μας.
Ο εθνικός ύμνος κύριε πρωθυπουργέ δεν χωρά απάθεια και υποτίμηση, πόσο μάλλον οι πεσόντες της. Μπορεί να κατανάλωσες πολλά αντιαλλεργικά εκείνη την ημέρα, όμως ό,τι και να κάνεις πάντα θα είσαι κάτω από την γαλανόλευκη και τον ύμνο της, κάτω από τις αξίες, τα ήθη και τα έθιμα. Κι όπως εσύ έχεις το δικαίωμα να πιστεύεις ό,τι θες ελεύθερος (δικαίωμα που στο παρείχαν αυτοί που δεν σεβάστηκες στην πλατεία Συντάγματος), έτσι κι εγώ έχω το δικαίωμα να σε κρίνω. Αν δεν πιστεύεις σε όλα τα παραπάνω, υπάρχει και ο δρόμος της παραίτησης και της αυτοεξορίας. Άλλωστε περαστικός είσαι από την πατρίδα όπως όλοι μας. Το θέμα είναι το πώς κρίνεται καθείς μας.
Καλή λευτεριά!
