Φύλακας άγγελος της οικογενείας είναι η άσκηση. Όταν λέµε άσκηση εννοούµε την λειτουργική ζωή της οικογενείας. Χωρίς την Εκκλησία δεν µπορεί να διατηρηθεί η οικογένεια.
Η οικογένεια πρέπει να έχει τον πνευµατικό της σαν τον οικογενειακό της γιατρό. Όταν είναι υπό την παρακολούθηση του πνευµατικού λύνονται όλα τα προβλήµατα και οι σύζυγοι αλληλοκατανοούνται.
Η πνευµατική αγάπη ανέχεται και τα αρνητικά στοιχεία του άλλου. Δεν επιµένει εγωϊστικά να εκπληρώνονται όλα τα θελήµατά του. Η νηστεία, η προσευχή και η Θεία Λειτουργία αγιάζουν τα παιδιά και τους συζύγους. Η καλυτέρα πρακτική άσκηση είναι οι στρωτές µετάνοιες. Η µεγαλυτέρα όµως άσκηση και ευλογία στην οικογένεια είναι η συµµετοχή στην Θεία Κοινωνία.
Πρέπει να εγκρατεύωνται και να ρυθµίζουν έτσι την ζωή τους, ώστε µε την ευλογία του Πνευµατικού τους να µπορούν τακτικά να κοινωνούν. Όταν το επιτύχουν αυτό δεν ζουν σαρκικά, αλλά πνευµατικά και η χάρις του Θεού αναπαύεται επάνω τους. Το πρόβληµα στην οικογένεια προέρχεται από τον σαρκικό τρόπο ζωής, διότι σκοτίζεται ο νους και αρχίζει η εµπάθεια και ο εγωϊσµός. Όταν µας κατευθύνει µόνο το σώµα κάνουµε πολλά λάθη.
Αλλάζουν όµως τα κριτήρια όταν υπάρχη άσκηση και η βίωση της χριστιανικής ζωής. Τότε υπάρχει ευλογία και χαρά στην οικογένεια. Ο Χριστός τα δίνει όλα τα αγαθά µας και είναι όλα ευλογηµένα. Τι κρίµα να µην αγαπούν την οµορφιά και την ζεστασιά που φέρνει ο Χριστός στην οικογένεια!
