«Επισκέφθηκα την Ματρώνα τις μέρες της Μεγάλης Σαρακοστής (1952), λίγο πριν πεθάνει.
Μη φοβάσαι μου λέει, δεν θα ξαναγίνει σύντομα πόλεμος. Θα ξαπλώσουμε έτσι και θα
σηκωθούμε αλλιώς».
«Πως αλλιώς»; την ρωτάω.
«Να, μου λέει, θα γυρίσουμε στο «ξύλινο» …
«Μάτουσκα, της λέω, τι σημαίνει το «ξύλινο»;
«Ξύλινο αλέτρι, μού λέει, με αυτό θα δουλεύουμε τότε…»
«Και που θα πάνε τα τρακτέρ που τώρα έχουμε;…»
Ώ, λέει, άσε τα τρακτέρ… Θα δουλεύει τότε το αλέτρι το ξύλινο, και η ζωή θα είναι καλή. Όμως, ακόμη δεν φτάσαμε μέχρι αυτούς τους καιρούς. Εσύ όμως δεν θα πεθάνεις μέχρι τότε και θα τα δεις όλα αυτά…
Πόλεμος, συμπλήρωσε, δεν θα ξαναγίνει (με τον τρόπο που μέχρι τώρα ξέρουμε…) Χωρίς πόλεμο θα πεθάνετε όλοι. Θα πέσουν πολλά θύματα. Όλοι
νεκροί θα ξαπλώσετε επάνω στην γη…
Θα σας πω και κάτι άλλο:
Αποβραδίς όλα θα είναι πάνω στην γη (όρθια και καλά), και όταν θα σηκωθείτε το άλλο πρωί, όλα θα έχουν μπει μέσα στην γη (θα έχουν ταφεί) …
Χωρίς «πόλεμο» … ο πόλεμος θα γίνεται… (τότε)*
Με τα όσα παραπάνω αναφέρει η αγία, φαίνεται ότι μάλλον μιλάει για πυρηνική
καταστροφή… Χρέος μας είναι να προετοιμαζόμαστε, γιατί αν χάσουμε αυτή την ζωή λίγο το κακό, μια και κανείς άνθρωπος δεν πρόκειται σωματικά, και στην μορφή που μέχρι σήμερα ξέρουμε, να ζήσει αιώνια…
Ο μεγάλος κίνδυνος είναι να βρεθούμε πνευματικά απροετοίμαστοι, να χλευάσουμε, και να αδιαφορήσουμε για όλα αυτά και να βρεθούμε ξαφνικά σε «τόπο σκοτεινό και απαραμύθητο» για όλη την αιωνιότητα…
* Δεν θα κηρύσσεται πόλεμος. Θα χτυπάει ο ένας αντίπαλος τον άλλο χωρίς προειδοποίηση. Όπως λέγει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Με άλλους θα κοιμηθείτε και με άλλους θα ξημερώσετε».
