Ήρθε η ώρα να τελειώσει το μαρτύριο της ζωής αυτής. Αγρύπνησε το τελευταίο του βράδυ. Λειτούργησε την επομένη για τα Εισόδια της Παναγίας και λίγο μετά το μεσημέρι άφησε σαν πουλάκι την ψυχή του, την εξαγνισμένη απο το καμίνι της άσκησης και της γεμάτης ταπείνωσης και αγάπης.
Την ημέρα της κηδείας του το πρόσωπο του Αγίου είχε μια ιλαρότητα και φωτεινότητα. Έγινε πιο ζωντανός . Δεν έπαθε ακαμψία, ούτε πάγωσε.Καταλύθηκε ο φυσικός νόμος.
Ο κόσμος που έφτασε στο μοναστήρι ήταν αμέτρητος.Ο επίσκοπος ζήτησε να υψώσουν το φέρετρο για να το δει ο κόσμος.Και μόλις φάνηκε το λείψανο, μια συγκλονιστική κραυγή ακούστηκε: "Άγιος, άγιος. ..είσαι άγιος !
