ΟΤΑΝ ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ἐνεφανίσθη στήν αἴθουσα τῆς Βουλῆς μέ τό περίφημο «ζιβάγκο», πολλοί θυμήθηκαν τόν μακροβιώτερο μέχρι τότε διατελέσαντα Πρόεδρο τῆς Βουλῆς Κωνσταντῖνο Ροδόπουλο (κατά τά ἔτη 1953-1962) καί τήν ἐπιμονή του στήν εὐπρεπῆ παρουσία τῶν βουλευτῶν. Ἄλλοι καιροί, ἄλλα ἤθη… Καί ὁ μέν Ἀνδρέας Παπανδρέου ἀπέβαλε μέσα σέ μία τετραετία τό ζιβάγκο καί τήν νοοτροπία πού αὐτό ἐκπροσωποῦσε, ὅμως ὁ ἐνδυματολογικός κῶδιξ τῆς Βουλῆς ξέφευγε.
Ὁ κῶδιξ τῆς σημερινῆς Βουλῆς εἶναι ἁπλῶς ἀνύπαρκτος.
Κάποιοι μπορεῖ νά τό ὀνομάζουν ἁπλούστευση τῆς παρουσίας τῶν βουλευτῶν, ὅμως στήν πραγματικότητα εὑρισκόμεθα πρό ἀμφιέσεων οἱ ὁποῖες συνιστοῦν προσβολή πρός τόν θεσμό. Ἐν ὀλίγοις, τά ἔχουμε ὅλα ἰσοπεδώσει! Καί δέν ἦταν χθές τό πρωί ἡ πρώτη φορά πού εἴδαμε βουλευτές ἀμφοτέρων τῶν φύλων, νά προσέρχονται ἐνδεδυμένοι κατά τρόπον ἀνάρμοστο γιά τήν περίσταση. Ἐνδεδυμένοι δίκην θαμώνων νυκτερινῶν κέντρων πού κατά λάθος κυκλοφοροῦσαν στήν αἴθουσα τοῦ κοινοβουλίου. Τέτοιες εἰκόνες δέν βλέπουμε οὔτε στό Κογκρέσσο οὔτε στήν Βουλή τῶν Κοινοτήτων τῆς Ἀγγλίας. Οὔτε βεβαίως στήν Ρωσσική Δούμα.
Εἴχαμε δεῖ, στό πρόσφατο παρελθόν, καί πρόσωπα πού μᾶς ἐξένιζε ἀκόμη καί ἡ φρασεολογία τους, νά κυκλοφοροῦν μέ σανδάλια. Ἐν τέλει, τό ζιβάγκο τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου ἦταν «πταῖσμα» σέ σχέση μέ αὐτά πού βλέπουμε σήμερα.
Οἱ φωτογραφίες, τίς ὁποῖες ἐνδεικτικῶς παραθέτουμε, ἀποτελοῦν μικρή ἔνδειξη τῆς καταστάσεως. Καί βεβαίως κάποιοι εἶναι νέοι βουλευτές καί θεωρητικῶς τοὐλάχιστον δικαιοῦνται νά ἔχουν ἄγνοια τοῦ ἐνδυματολογικοῦ κώδικος. Θεωρητικῶς. Διότι στήν πραγματικότητα τόν γνωρίζουν πολύ καλά καί ἁπλῶς θέλουν νά κάνουν ἐπίδειξη ἀλαζονείας. Διότι ἀλαζονεία συνιστᾶ ἡ περιφρόνησις τῶν θεσμῶν. Καί ὑπό κανονικάς συνθήκας εἶναι καθῆκον τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς νά τούς ἀνακαλέσει στήν τάξη. Θά ἦταν ὑπερβολικό νά ἀπαιτήσουμε ὁ Πρόεδρος νά ἀποβάλει τῆς συνεδριάσεως τούς ἀπρεπῶς ἐνδεδυμένους; Νά μήν τούς ἐπιτρέψει νά ὁρκισθοῦν μέχρις ὅτου προσέλθουν μέ τήν ἀμφίεση πού ἁρμόζει σέ μιά πρωινή συνεδρίαση τοῦ κοινοβουλίου;
Ἴσως ζητᾶμε πολλά. Διότι ἡ κατάστασις δέν ἐξετραχύνθη ἀπό τήν μία ἡμέρα στήν ἄλλη. Σταδιακῶς τά πράγματα διολίσθησαν. Καί ἐπί ἡμερῶν ΣΥΡΙΖΑ, μέ τόν ἴδιο τόν Πρόεδρο τῆς Βουλῆς Νῖκο Βούτση, νά δίδει τό παράδειγμα, καταλαμβάνων ἀτημέλητος τήν ἕδρα του, ἀφέθησαν τελείως. Τί μπορεῖ νά κάνει σήμερα εἴτε ὁ προεδρεύων κ. Νικήτας Κακλαμάνης εἴτε ὁ ἐκλεγείς πρόεδρος Κώστας Τασούλας; Μποροῦμε νά φαντασθοῦμε κατά ποιόν τρόπο μπορεῖ νά χλευασθοῦν ἄν ἐπιχειρήσουν νά ἀνακαλέσουν κάποιους βουλευτές στήν τάξη, ἐπειδή ἡ ἐνδυμασία τους προσβάλλει τόν θεσμό τοῦ κοινοβουλίου; Εἶναι πλέον ἀντίληψις ὁλοκλήρου τῆς κοινωνίας ἡ ἀδιαφορία πρός τούς θεσμούς. Ὄχι μόνον πρός αὐτόν τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων.
Στήν αἴθουσα τῆς Βουλῆς βλέπουμε μιάν ἀντιπροσωπευτική εἰκόνα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ὅπου μπορεῖ οἱ παρουσίες πού κάνουν «νά τρίζουν τά κόκκαλα» τοῦ μακαρίτου τοῦ Ροδόπουλου νά εἶναι ὀλιγάριθμες. Εἶναι ὅμως ἀρκετές γιά νά δείξουν ὅτι εὑρισκόμεθα σέ πορεία παρακμῆς. Διότι παρακμή συνιστοῦν καί ἡ ἰσοπέδωσις καί ἡ περιφρόνησις πρός τούς θεσμούς.
estianews
