Γεννιόμαστε γνωρίζοντας ποιο είναι
Και πάντοτε κουβαλάμε μέσα μας
την ερμηνεία της "σωστής απόφασης".
Έτσι μας έχει δημιουργήσει ο Μεγάλος εκεί Πάνω.
Να γεννιόμαστε τέλειοι και καθαροί.
Η σύγχρονη, μοντέρνα εποχή όμως
μας έχει "περάσει" πως το "ολίγον κακό" δεν πειράζει
και πως το ολίγον κακό είναι "ok".
Δεν παύεις δηλαδή να είσαι "καλός"
αν κάνεις και λίγο "κακό".
Αυτή η διαδικασία είναι "επίκτητη".
Έτσι φτάσαμε σε σημείο
ο καθένας μας να παρερμηνεύει το ολίγον "κακό"
όπως θέλει και όσο θέλει
σύμφωνα με τις "πεποιθήσεις"
που του έχει μεταγγίσει η "μοντέρνα" κοινωνία.
Αν κλέψεις και λίγο, αφού δεν σε βλέπει κανείς
είναι οκ.
Αν δεν βοηθήσεις τη γιαγιά να περάσει το δρόμο
και κάνεις τα στραβά μάτια, δεν έγινε και τίποτα.
Αν είσαι λίγο λαίμαργος, λίγο λάγνος, λίγο εγωιστής
λίγο οκνηρός, είναι οκ.
Και φτάνουμε τον "κακό" μας εαυτό
να έχει γίνει σκέτο ολίγον "κακός"
και ξεχάσαμε πως να είμαστε αυθεντικώς "καλοί".
"Έλα μωρέ, τα κάνουν κι άλλοι, αυτά" λέμε.
"Οι κακοί στη φυλακή είναι"...
Και κάπως έτσι γίναμε ίδιοι
με αυτόν που θα έπρεπε να απαρνιόμαστε.
Γινόμαστε πονηροί.
Και ο Πονηρός ξέρει καλά και χαίρεται
όχι γιατί είμαστε "λίγο πονηροί"
αλλά γιατί ξεχάσαμε να είμαστε "καλοί".
Και μεγαλώνουμε και τα παιδιά μας έτσι
ώστε να επιβιώσουν σ' αυτόν τον "φαύλο" κόσμο.
Πάσχουμε από έλλειψη επίγνωσης,
ενσυνειδητότητας, αυτογνωσίας.
Αλλά ακόμη και όταν συνειδητοποιούμε κάποια πράγματα
νιώθουμε πολύ αδύναμοι να γίνουμε
"διαφορετικοί" από τους άλλους. Νιώθουμε μόνοι.
Σε όλα αυτά έχει συμβάλει φυσικά η Εποχή της Ευκολίας
που ζήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες.
Αυτό γιατί,
όταν τα έχεις όλα δεν έχεις τίποτα να ζητήσεις
από τον Θεό σου. Και σου φαίνεται βουνό να γυρίσεις σ' Αυτόν.
Αφού σε έχει "κατακτήσει" ο Πονηρός,
Αυτά δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς
εκατό φορές την Καινή Διαθήκη για να τα κατανοήσει.
Είναι "έμφυτα" και είναι μια απόφαση δρόμος.
Αν σε κάθε απόφαση που παίρνουμε
απλά ρωτάμε τον εαυτό μας
"Αυτό είναι καλό ή κακό" η απάντηση είναι μοναδική.
Αν κόψουμε τις "δικαιολογίες"
για να κάνουμε αυτό που μας βολεύει,
θα έχουμε κάνει μια σωστή αρχή. Ένα τεράστιο βήμα.
Ακόμη και αν επιλέξουμε το λάθος
θα πρέπει να το κάνουμε με επίγνωση.
Να ξέρουμε πως αυτό που κάνουμε δεν είναι το "Καλό".
Γι' αυτό υπάρχει και η μετάνοια.
Το καλό είναι καλό και το κακό είναι κακό.
Οι προσμίξεις είναι δικά μας επινοήματα.
Τόσο "απλή" είναι η επάνοδος στον ανώτερο εαυτό μας.
Έτσι επαναφέρουμε σιγά σιγά τον Χριστό μέσα μας.
Τον μοναδικό "Αδάμαντα" που έζησε ποτέ.
Yannis Bakman
