ΕΡΩΤΗΣΗ: -Από που γνωρίζουμε ότι πράγματι βοηθούνται οι νεκροί;
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: -Ο Μέγας και θαυματουργός Μακάριος συνήθιζε να εύχεται για τους κεκοιμημένους. Ήθελε να μάθει, εάν τους ωφελούν οι ευχές του.
Ρώτησε λοιπόν ξερό κρανίο νεκρού ειδωλολάτρου· «Δεν παίρνετε ποτέ κάποια παρηγοριά;»
Του απάντησε· «Όταν προσφέρεις για τους νεκρούς δεήσεις, τότε κάποια ανακούφιση νιώθουμε».
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, επίσκοπος Ρώμης, ξακουστός στην γνώση και την αγιοσύνη, συλλειτουργούσε με ουράνιο και θείο άγγελο. Κάποτε που βάδιζε, εξεπίτηδες στάθηκε και έκανε δυνατή προσευχή προς τον φιλόψυχο Κύριο για τη συγχώρηση των αμαρτιών του Βασιλιά Τραϊανού.
Αμέσως άκουσε φωνή που έφθασε από το Θεό και έλεγε τα εξής: «Την ευχή σου άκουσα και συγγνωμή στον Τραϊανό δίδω. Συ όμως μη προσευχηθείς ξανά σε Μένα για τους ασεβείς».
Ότι τούτο είναι γνήσιο και αναμφισβήτητο, το μαρτυρεί ολόκληρη η Ανατολή και η Δύση.
Να, τούτο είναι μεγαλύτερο από την περίπτωση Φαλκονίλλης. Εκείνη δεν έγινε αιτία κακών σε κανένα. Αυτός όμως σε πολλούς μάρτυρες προξένησε θάνατο.
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ είσαι Δέσποτα και θαυμαστά σου τα έργα.
Δοξάζουμε την απερίγραπτη ευσπλαχνία σου. Πάντοτε προσκλίνεις προς τη φιλανθρωπία. Στους δούλους σου παρέχεις τις αφορμές και της φιλαδελφίας και της βεβαίας πίστεως και ελπίδος προς Σε.
Μας δίδαξες δια μέσου των δούλων σου να κάνουμε ευεργεσίες για τους άλλους, ύμνους, ψαλμωδίες και προσευχές, όχι άδικα και μάταια.
Τώρα είναι καιρός εμπορίου, καιρός συναλλαγών, καιρός κόπου, δρόμου και μόχθου και ευτυχισμένος αυτός που δεν θα λυγίσει και δε θα ατονίσει στην ελπίδα του…
*Απόσπασμα από το κείμενο
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΙΤΕ: ⇒ ΕΔΩ
