Ήταν Νοέμβριος του 1991. Η γερόντισσα Πορφυρια η κατά κοσμον Χαρίκλεια και κατά σάρκα αδελφή του γέροντος Πορφύριου η πρώτη γερόντισσα του μοναστηρίου του στο Μηλεσι του Ωρωπού στο ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτηρος
μετά την αναχώρηση του γέροντα στο Αγιον Ορος στα Καυσοκαλυβια πήρε τηλ. για να μιλήσει μαζί του να του πει τα παράπονα της που έφυγε και της άφησε μόνες και απροστάτευτες και είναι σαν τα πρόβατα που έχασαν τον ποιμένα τους και τόσος κόσμος που έρχεται και τον έχει ανάγκη και δεν τον βρίσκει.....και τόσα άλλα που καθημερινός τρέχουν και τώρα που να τα πει σε ποιαν αγκαλιά να προστρέξει ποιος να της δώσει ένα χέρι βοηθείας.....Αχ γέροντα έφυγες και μας άφησες εδω μόνες και ορφανές.......
Κοίταξε να δεις τώρα σε λίγο θα πεθάνει ο πατήρ Ιάκωβος της Ευβοίας και μόλις ακούσεις ότι πέθανε μετά θα φύγω εγώ....είναι αυτή η τελευταία φορά που με ακουεις!!! Κατάλαβες!!! Συχώρα με!!!
Έμεινε με το ακουστικό στο χέρι αποσβολωμένη να κοιτά από το παράθυρο απέναντι στα όμορφα βουνά της Ευβοίας εκεί στο χωριό τους στον Άγιο Ιωάννη που μικρά παιδιά μέσα στην φτώχια μεγαλωμένα παιζανε ανέμελα και χαίρονταν....
Την έπιασαν τα κλάματα......ήξερε ότι ο λόγος του γέροντος Πορφύριου ήταν Ευαγγέλιο και δεν λάθανε ποτές....
Σε λίγες μέρες ξημέρωνε των Εισοδιων και ήρθαν τα μαντάτα από απέναντι.....ο Πατήρ Ιάκωβος κοιμήθηκε....αμέσως θυμήθηκε τα λογία του γέροντα έκλεισε με τα δυο της χέρια το όμορφο αρχοντικό καταγάλανο πρόσωπο της....αναλογίστηκε όλη της την ζωή κοντά στον αδελφό της και γέροντα της τις στιγμές που την έκειρε μοναχή και της έδωσε το όνομα του....Πορφυρια μοναχή.....
Στις 19 του Νοεμβρη με το παλιό στο Αγιον Ορος και έξω στον κόσμο στις 2 του Δεκεμβρη έφυγε για το μεγάλο ταξίδι αυτός που δεν φοβήθηκε τον θάνατο.....γιατί είχε μέσα του την Ζωή που λέγεται Χριστός.....
Τι είναι γέροντα ο Θάνατος τον ρώτησα κάποτε....
Μα δεν υπάρχει θάνατος μου είπε
δεν λέει εκεί ότι μεταβεβηκε εκ του θανάτου εις την ζωην;
Αθάνατος είναι ο άνθρωπος....
Αιώνιος και Αθάνατος.....
Την ευχή τους να έχουμε...
