Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2022

Μην θεωρήσεις ποτέ τυχαίες τις λεπτομέρειες αγιότητος, που θα εντοπίσεις να πλουτίζουν τις μέρες σου

Χθες βράδυ είχαμε πάει με μια φίλη στην αγρυπνία για την κοίμηση της Αγίας Άννης. Ζεστή νύχτα λουσμένη σε ιδρώτα, πειρασμό, προσευχή, κομποσκοίνι.

Μετά την απόλυση, στην αυλή του σπιτιού μου όπου καθίσαμε, αντιλήφθηκα ότι είχα χάσει το μικρό μου κομποσκοινάκι, το περασμένο από τόσο λειψανάκια. "Πάει" είπα για να συμπληρώσω αυτοπαρηγορητικά "έ, καλά δεν θα πεθάνουμε κιόλας. Θα πάρω άλλο". Είχα ωστόσο μια παραπονεμένη θλίψη...
Το πρωί η κόρη μου -που βρίσκεται σε διακοπές με την οικογένειά της- μου τηλεφώνησε πως θα περνούσαν από την Σουρωτή για προσκύνημα στον τάφο του Αγίου Παϊσίου και της ζήτησα να μου αγοράσει ένα κομποσκοινάκι - δαχτυλίδι και να το σταυρώσει στον τάφο του Αγίου. Κάπως έτσι άρχισε να ανήκει η μέρα μας στον Άγιο που είναι σ'αυτούς που έχω μια παραπάνω οικειότητα, ένα θάρρος (ίσως μη επιτρεπτό αλλά το έχω).
Αμέσως μετά μου τηλεφωνεί η Βίλυ, η κατά πνεύμα κόρη μου, για να μου πει αν έχω δει την δημοσίευση που ακολουθεί (περί της εμφανίσεως του Αγίου Παϊσίου στο Μάτι) και η οποία την συγκλόνισε. Όταν της είπα ότι η Μερόπη μου είναι στον Άγιο, με παρακάλεσε να πει στον Φίλο μας και για κείνη. Της το έστειλα με μήνυμα για να αποσβολωθώ με την απάντηση ότι δεν μπορούσε να μπει (λογικό) διότι φορούσε παντελόνι και είχαν τελειώσει οι φούστες που δίνουν στην είσοδο. Έπεσα στα πατώματα και παρακάλεσα τον Άγιο. "Να είναι στην πόρτα σου" του είπα "και να φύγει δίχως να σε προσκυνήσει...Κάνε κάτι Άγιέ μου."
Σε λίγο ξαναέπεσα στα πατώματα ευχαριστώντας γιατί προσκύνησε τελικά (βρέθηκε μία φούστα). Δεν είχε βρεί όμως μικρό κομποσκοινάκι να μου φέρει. "Δεν πειράζει" είπα σίγουρη πως αφού δεν είχαν εκεί θα ξαναβρώ το δικό μου, κάπου πεσμένο στο αυτοκίνητο. Δεν ήταν καθόλου πεσμένο. Αφημένο όμορφα δίπλα στον λεβιέ των ταχυτήτων ήταν..
Άνοιξα τον διακόπτη, άφησα απαλά τον συμπλέκτη και το αυτοκίνητο κύλησε στην ζέστη του μεσημεριού. Στο ραδιόφωνο ο σταθμός του μοναστηριού και κάπου γύρω μου ο Άγιος, οι Άγιοι, ο Θεός, η σιγουριά να ακουμπάς σε δυνατούς "παίχτες" για να παίξεις το παιχνίδι της ευτυχίας που είναι η πεμπτουσία της ίδιας μας της ζωής. (Αρκεί να μην θεωρήσεις ποτέ τυχαίες τις λεπτομέρειες αγιότητος, που θα εντοπίσεις να πλουτίζουν τις μέρες σου).

Έλενα
http://anazhthseis-elena.blogspot.com

Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...