Τα Ροδωπού Κισάμου τιμούν τον άγιο Ροδοπιανό!
Στο άρθρο του εφημέριου του χωριού π. Αντωνίου Πατεράκη, ιερέα και συντ/χου δασκάλου, «Ενορία Αγίου Γεωργίου Ροδωπού Κισάμου», μεταξύ άλλων διαβάζουμε:
«Βορειότερα και μέσα στη γειτονιά των Καλλεργιανών συναντούμε τη μικρή Παλαιά Εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, όπου τιμάται και ο Άγιος Ροδωπιανός ο διάκονος (3 Μαΐου), ανακαινισμένη πρόσφατα. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο, το οποίο συντήρησε η 28η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων μαζί με τις εικόνες του, φέρει χρονολογία 1844» (περιοδικό «Χριστός και Κόσμος», της Ιεράς Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου, τ. 9, Μάιος – Ιούνιος 2007, σελ. 80).
Ιστορικά ο άγιος Ροδοπιανός δεν φαίνεται να είχε σχέση με την Κρήτη. Μαρτύρησε στην Καρία της Μικράς Ασίας μαζί με τον άγιο Διόδωρο. Στο συναξάρι του διαβάζουμε:
«Οι Άγιοι αυτοί έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού (302 μ.Χ.) και για την πίστη τους στον Χριστό υπέμειναν πολλές βρισιές και μαστιγώσεις από τους στρατιώτες της πόλης Αφροδισίας της Καριάς (χώρα της Μικράς Ασίας, που καταλάμβανε την νοτιοδυτική γωνία της, απέναντι του χώρου μεταξύ των νησιών Σάμου και Ρόδου). Τελικά λιθοβολήθηκαν από τους ίδιους και έτσι παρέδωσαν την ψυχή τους στον στεφανοδότη Θεό» (saint.gr).
Όμως ο άγιος έγινε αγαπητός στα Ροδωπού λόγω του ονόματός του, που είναι ομόηχο με τον χαρακτηρισμό των κατοίκων του χωριού (Ροδωπιανών). Γι’ αυτό, δεν είναι τυχαίο και ότι ο π. Αντώνιος, στο άρθρο του, γράφει το όνομα του αγίου με -δω, αντί -δο.
Στην ακολουθία του, δηλ. το υμνογραφικό έργο προς τιμήν του, ο άγιος Ροδοπιανός συγκρίνεται με τον άγιο πρωτομάρτυρα Στέφανο (27 Δεκεμβρίου), τον πρώτο άγιο που μαρτύρησε για την πίστη του, την εποχή των πρώτων χριστιανών. Όπως και εκείνος, ήταν διάκονος (γι' αυτό και εικονίζεται να φοράει στολή διακόνου - δηλ. διάκου - κατά τη θεία λειτουργία), ο οποίος θανατώθηκε με λιθοβολισμό λόγω της πίστης του και της ομολογίας του υπέρ του Ιησού Χριστού. Κάποια τροπάρια της ακολουθίας του αναφέρονται στη σύνδεσή του με τη Μεγαλόνησο:
«Ροδοπιανόν τον γενναίον, ένδοξον μάρτυρα, εν Ροδωπού χωρίω και εν πάση τη Κρήτη, και πάσης οικουμένης χριστιανοί, δεύτε πάντες τιμήσωμεν, και ταις εκείνου πρεσβείαις προς τον Θεόν προστασίαν αιτησόμεθα»
«Ελθόντες ουρανόθεν ως δίδυμοι αετοί, εκ Καρίας εις Κρήτην, και Κίσσαμον λαμπρύναντες, Ροδοπιανέ άριστε, Διόδωρε άξιε, ευλογίαν πάσι δεδώρησθαι».
Στην υμνογραφία του επίσης αναφέρεται ότι, πεθαίνοντας, συγχώρησε τους εκτελεστές του, πράγμα που δεν παραδίδεται ρητά στο συναξάρι του, αλλά προϋποτίθεται για κάθε αληθινό άνθρωπο του Θεού και καταγράφεται ότι συνέβη στην περίπτωση του αγίου Στεφάνου (Πράξεις των αποστόλων, κεφ. 7, στίχ. 60, μέσα στην Καινή Διαθήκη). Εδώ ο άγιος Ροδοπιανός θεωρείται μιμητής του Χριστού, ο οποίος συγχώρησε τους σταυρωτές Του πάνω από το σταυρό (κατά Λουκάν, 23, 34). Το τροπάριο λέει:
«Των αγγέλων γέγονας συμπολίτης, δόξα του Χριστού, ως Αυτόν μιμούμενος σεμνότατα, και τους φονείς συγχωρήσει επευλόγησας»
Έτσι, τα Ροδωπού (τόπος με σπουδαία παράδοση και πνευματική, αλλά και ηρωική, όπως κάθε γωνιά της πατρίδας μας) βρήκαν έναν άγιο που τους ταιριάζει και τους εμπνέει, ενώ ο άγιος Ροδοπιανός βρήκε μια κοινότητα χριστιανών που πανηγυρίζουν τη μνήμη του, όπως αξίζει σε όλους τους αγίους, όχι μόνο για την προστασία που ζητούμε εκ μέρους τους οι χριστιανοί, αλλά και για τα διαχρονικά μηνύματα θάρρους, αυταπάρνησης, πίστης και αγάπης που εκφράζει η ζωή τους.
πηγή
