Τα ανάκτορα του Βρύου
Τα ανάκτορα του Βρύου είχαν κήπους παραδεισένιους και πέντε εκκλησίες, που η ομορφότερή του, η Τρίκογχος, είχε τρεις χρυσούς τρούλους, μάρμαρα πολύχρωμα κι ασημένιες πόρτες. Kατά μίμησιν των ανακτόρων της Βαγδάτης.
Γιατί αν οι Άραβες εντυπωσιάζονταν από τους σοφούς της Πόλης, αυτοί οι τελευταίοι του -και ιδιαίτερα ο Ιωάννης Γραμματικός- μετέδωσαν τον θαυμασμό τους για την ισλαμική αρχιτεκτονική που ήκμασε επί Χαρούν αλ Ρασίντ.
Απέναντί της ήταν το Σίγμα, ένα περιστύλιο με υπέροχα διακοσμημένους με αγροτικές σκηνές τοίχους. Στο Σίγμα, που πήρε το όνομα από την ομοιότητά του σχηματισμού του με το γράμμα, εφαπτόταν το Μυστήριο, που ονομάστηκε έτσι γιατί και ο παραμικρός ψίθυρος στην μια άκρη του τοίχου ακουγόταν στην άλλη.
Πέρα από το Σίγμα, σε μία πλατεία των ανακτόρων υπήρχε μία κρήνη με νερό. Την εποχή της καρποφορίας έριχνε αντί για νερό φρούτα. Τότε στήνοταν πανηγύρι με τον Αυτοκράτορα να παρακολουθεί.
Ανάμεσα στα έργα τέχνης της εποχής ένα χρυσό πλατάνι με λιθοπλούμιστα χρυσά πουλιά που κελαηδούσαν και χρυσά λιοντάρια γύρω του που βρύχονταν, καθώς και εκκλησιαστικά όργανα που κατασκεύασε ο Λέων ο Μαθηματικός και λειτουργούσαν με κρυφούς αεραγωγούς κι έπαιζαν τις συνθέσεις των μελωδών μεταξύ των οποίων και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας Θεόφιλος.
