Τον Φεβρουάριο του 2010 ο νεότερος γιος μου λιποθύμησε κατά την διάρκεια ενός μαθήματος στο σχολείο (αυτό συνέβη στην Τιφλίδα).
Οι εκπαιδευτικοί κάλεσαν την ιατρική ομάδα έκτακτης ανάγκης (κάτι αντίστοιχο του ΕΚΑΒ στην Ελλάδα) και το παιδί αμέσως μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.
Όταν πήγα εκεί και είδα το αγόρι μου σε μια τόσο σοβαρή κατάσταση έχασα τις αισθήσεις μου.
Όταν συνήλθα και άνοιξα τα μάτια μου, είδα έναν ιερέα ντυμένο στα μαύρα, ο οποίος βοηθούσε τις νοσοκόμες.
Ξαφνικά με κοίταξε και μου είπε:
«Θα σε περιμένω στο Samtavro».
Εκείνη τη στιγμή εγώ δεν τον αναγνώρισα και δεν έδωσα καμμία προσοχή στα λόγια του.
Σύντομα μού έδειξαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων, και από την εικόνα που δημιουργήθηκε μέσω υπολογιστή από τις λήψεις – τομές που έγιναν από τον τομογράφο, φάνηκε ότι ο γιος μου είχε έναν κακοήθη όγκο με μεταστάσεις στον εγκέφαλο.
Οι Γεωργιανοί γιατροί αρνήθηκαν να κάνουν εγχείρηση στο παιδί μου και μας συμβούλεψαν να πουλήσουμε όλα τα υπάρχοντά μας και να πάμε είτε στη Γερμανία είτε στο Ισραήλ για ιατρική θεραπεία.
Αυτή η απόφανση των γιατρών με βύθισε σε απόγνωση.
Ήμουν έτοιμη να πουλήσω καθετί που είχα και να πάω στη Γερμανία, όταν ξαφνικά εντόπισα μια φωτογραφία η οποία ήταν κρεμασμένη στον τοίχο της μονάδας ανάνηψης.
Στη φωτογραφία αυτή εικονιζόταν ο άνθρωπος, τον οποίο είδα ότι βοηθούσε τις νοσοκόμες για να επαναφέρουν τις αισθήσεις μου (για να με συνεφέρουν).
Ρώτησα ποιος ήταν και μου απάντησαν, ότι ήταν ένας Γέροντας, ένας άνθρωπος που ήταν προικισμένος με εξαιρετικά πνευματικά χαρίσματα, στον τάφο του οποίου γίνονταν πολυάριθμές θαυματουργικές θεραπείες. Έμεινα άφωνη από την έκπληξη, και ούτε μπορούσα να πω στους γιατρούς ότι τον είχα δει στο νοσοκομείο.
Γι’ αυτό αποφάσισα να πάω στη Mtskheta χωρίς καθυστέρηση.
Όταν ρώτησα σε ποιο μέρος βρίσκεται ο τάφος του αγίου Γέροντα, μου είπαν ότι βρίσκεται στο κέντρο της πόλεως Mtskheta στο γυναικείο μοναστήρι Samtavro…
Ήταν ακριβώς η λέξη την οποία ο γέροντας είχε πει στο νοσοκομείο. Και τότε όλα μέσα μου έγιναν ξεκάθαρα στη στιγμή. Δεν έπρεπε να χάσω ούτε ένα λεπτό, αλλά να πάω στον τάφο Γέροντα αμέσως.
Και αυτό ακριβώς έκανα.
Πήρα το γιο μου και τον έφερα στον τάφο του Αγίου και έμεινα έκπληκτη από αυτό το οποίο είδα.
Εκεί υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός πιστών· αυτοί γονάτιζαν κάτω, μπροστά στον τάφο, έβγαζαν τα δαχτυλίδια τους και τους σταυρούς τους, και τα έβαζαν στο έδαφος (τους αφιέρωναν).
Προσευχήθηκα στο Γέροντα και του ζήτησα να μας βοηθήσει να πουλήσουμε το σπίτι μας, το συντομότερο δυνατό, και να πάμε στη Γερμανία για ιατρική βοήθεια.
Την επόμενη μέρα το αγόρι αισθανόταν πάλι πολύ άρρωστο. Μάλιστα κατέρρευσε και μπήκε στο νοσοκομείο, όπου το έβαλαν σε μια αγωγή με ενδοφλέβια χρήση πολλών φαρμάκων. Επέμεινα ότι ο γιος μου χρειάζεται μια καινούργια αξονική τομογραφία, προκειμένου να διαπιστωθεί πόσο γρήγορα εξελίσσεται η νόσος. Έτσι έγινε και πάλι μια νέα αξονική τομογραφία.
Ο χρόνος περνούσε, τα αποτελέσματα αργούσαν να βγουν και ήμουν πάρα πολύ στενοχωρημένη, και αισθάνθηκα πολύ ανήσυχη.
Ξαφνικά μου ζήτησαν να πάω στο γραφείο που βρισκόταν ο επικεφαλής των γιατρών, και με ενημέρωσαν με πολύ αμηχανία:
-Κυρία Έλενα, έχουμε καλά νέα για σας -παρ’ όλον το ότι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε αυτό το φαινόμενο- όλα είναι απολύτως τέλεια με το παιδί σας, δεν υπάρχουν ούτε όγκοι στον εγκέφαλο, ούτε μεταστάσεις. Έχουν γίνει δύο επιπλέον αξονικές τομογραφίες και έχουμε διπλό τσεκάρει τα αποτελέσματα, αλλά δεν βρήκαμε κανένα λάθος . Ωστόσο τα αποτελέσματα της προηγούμενης αξονικής τομογραφίας ήταν τελείως διαφορετικά. Από ιατρική άποψη αυτό είναι ανεξήγητο.
Πέταξα από χαρά και λιποθύμησα πάλι.
Παραδόξως, είδα τον ίδιο «ιερέα», τον Γέροντά μας Γαβριήλ, ο οποίος χαμογελούσε και μας σταύρωνε.
Μόλις ανέκτησα τις αισθήσεις μου (συνήλθα), άρχισαν να διηγούμαι την ιστορία μου στους γιατρούς και στις νοσοκόμες, οι οποίοι με άκουγαν με κομμένη ανάσα και έκλαιγαν. Δάκρυσαν από συγκίνηση και ευχαρίστησαν το Θεό για το τόσο μεγάλο και απροσδόκητο θαύμα.
Όσο για μένα μετά από αυτό το θαυμαστό γεγονός άρχισα να εκκλησιάζομαι και κάθε μέρα ευχαριστώ τον γέροντα Γαβριήλ και διαβάζω τους χαιρετισμούς (Ακάθιστο Ύμνο) στον ένδοξο ασκητή όποιος βοηθάει όσους υποφέρουν (τους πάσχοντες) και μεσιτεύει για μας στην ουράνια βασιλεία.
Το πρωτότυπο είναι στα Ρωσικά, μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον Dmitry Lapa, Pravoslavie.ru και στα ελληνικά από τον Ι.Ι.Δ .
πηγή: http://enorion.blogspot.com
