Το "κρυφό" σχέδιο του Τούρκου προέδρου μας αποκαλύπτει Αζέρος ειδικός και Ακαδημαϊκός, δίνοντας στο "φως" τα απώτερα πλάνα της Τουρκίας με την οργάνωση Μουσουλμανική Αδελφότητα που αποσκοπεί στην ένωση των Τουρκόφωνων εθνών και την δημιουργία κοινής “τουρκικής δύναμης”.
“Όλα τα τουρκικά έθνη του κόσμου θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους με ένα σύμφωνο όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, δήλωσε σε μια συνέντευξή του ένας Ακαδημαϊκός και πολιτικός του Αζερμπαϊτζάν στην μεγαλύτερη εφημερίδα της Τουρκίας Sabah.
Ο Yasaman Qaraqoyunlu, μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών του Αζερμπαϊτζάν και επικεφαλής του κινήματος για την επιστροφή των εδαφών της χώρας, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι, 11 πολιτικά κόμματα και δημόσιες προσωπικότητες και στις δύο χώρες, έχουν υπογράψει μια κοινή δήλωση που αφορά την ενοποίηση όλων των "τουρκικών" εθνών (όπως αναφέρει χαρακτηριστικά) σε όλο τον κόσμο.
"Το κύριο σχέδιο είναι η δημιουργία ενός κοινού στρατού αλλά και οικονομίας που είναι οι βασικές προϋποθέσεις για την ενότητα. Εάν δημιουργηθεί μια «Παντουρκική Ένωση», τότε θα μπορεί να ακολουθηθεί ένα κοινό δόγμα και μια πολιτική ασφάλειας ενάντια σε ορισμένες χώρες που απειλούν τον τουρκικό κόσμο”, είπε ο Qaraqoyunlu.
“Η ίδρυση της παντουρκικής ένωσης «από την Αδριατική έως την Κίνα» θα ωφελούσε τα κράτη και θα βοηθούσε αυτές τις χώρες να λάβουν μια κοινή στάση ενάντια στις απειλές”, πρόσθεσε ο ίδιος.
Ο Αζέρος επαίνεσε την στρατηγική συμφωνία στρατιωτικής συμμαχίας μεταξύ Αζέρων και Τούρκων, σημειώνοντας ότι το «τρομοκρατικό-αυτονομιστικό καθεστώς» της Αρμενίας στα εδάφη του Ναγκόρνο-Καραμπάχ αποτελεί «πραγματική και ανοιχτή απειλή» για τα συμφέροντα όχι μόνο του Αζερμπαϊτζάν, αλλά και της Τουρκίας.
Ενώ ο ίδιος μιλά περί αμοιβαίας ανάπτυξης στρατιωτικών βάσεων στις δύο χώρες, καλεί επίσης να ενταθούν οι διαπραγματεύσεις με άλλα τουρκόφωνα έθνη για να προωθηθεί και να επεκτείνει η ενότητα και τελικά, να επιτευχθεί η δημιουργία μιας «τουρκικής Ένωσης χωρών» παρόμοια με το μοντέλο της ΕΕ.
"Τα θεωρητικά θεμέλια της ιδέας της ενοποίησης του τουρκικού κόσμου χρονολογούνται στις αρχές του 20ού αιώνα", είπε ο ίδιος, προσθέτοντας ότι "η ρωσική επανάσταση και οι πολιτικές της Μόσχας, εμπόδισαν την υλοποίηση αυτής της ιδέας. Αλλά με την κατάρρευση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, η ιδέα της τουρκικής ενότητας ξεκίνησε και πάλι", τόνισε ο ίδιος.
Ο Qaraqoyunlu είπε ότι υπάρχουν πολλοί οργανισμοί σήμερα που εργάζονται για την ένωση των “τουρκόφωνων χωρών”, όπως το Τουρκικό Συμβούλιο, ο Διεθνής Οργανισμός τουρκικού Πολιτισμού, το Τουρκικό Ίδρυμα Πολιτισμού και Κληρονομιάς, το Τουρκικό Επιχειρηματικό Συμβούλιο, η Διεθνής Τουρκική Ακαδημία, η Ένωση Τουρκικών Πανεπιστημίων και άλλοι.
"Ωστόσο, αυτοί οι οργανισμοί δεν είναι αρκετοί για τη διαδικασία ένωσης όλων των τουρκόφωνων χωρών", είπε, σημειώνοντας ότι με βάση την τουρκική γλώσσα, θα πρέπει να δημιουργηθούν οργανισμοί για την κοινή εκπαιδευτική πολιτική, τον τουρισμό, την οικονομία, τον πολιτισμό και το περιβάλλον.
Ο Qaraqoyunlu τόνισε ότι η «κατασκευή ενός μονοπολικού κόσμου» υπό την ηγεσία των ΗΠΑ μέσω της διαδικασίας παγκοσμιοποίησης δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, αφού άλλες παγκόσμιες δυνάμεις με διαφορετικούς πολιτισμούς, όπως η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν, η Μαλαισία, η Ινδονησία, η Ιαπωνία, η Ινδία, Τουρκία και το Πακιστάν, από την άλλη πλευρά, έχουν ξεκινήσει τη διαδικασία οικοδόμησης ενός «πολυπολικού κόσμου».
Η οικοδόμηση ενός πολυπολικού κόσμου θα ήταν δυνατή με τη μετατροπή των κρατών σε υπερδυνάμεις με βάση διάφορα κριτήρια όπως η θρησκεία, η γλώσσα και ο πολιτισμός. Γι 'αυτό ο "τουρκικός" κόσμος πρέπει να ενωθεί υπό την ηγεσία της Τουρκίας, ώστε η χώρα να γίνει παγκόσμια υπερδύναμη”, είπε ο Qaraqoyunlu.
“Ο 21ος αιώνας δεν θα βασίζεται στις διακρατικές σχέσεις, αλλά στους πολιτισμούς και τις διαπολιτισμικές σχέσεις”, δήλωσε ο Qaraqoyunlu, προσθέτοντας ότι σε αυτό το νέο σύστημα, ο τουρκικός κόσμος πρέπει να ενεργεί ως μια ενιαία δύναμη, η καλύτερα ως ένα «υπερ-κοινωνικο-πολιτισμικό σύστημα» με μεγάλη στρατιωτική δύναμη.
Πρόκειται σαφώς για ύποπτα σχέδια τα οποία απεργάζονται οι Τούρκοι εδώ και αρκετά χρόνια, και τα οποία σήμερα θεωρούν ότι είναι η καταλληλότερη περίοδο για να υλοποιηθούν.
Η ανεξαρτητοποίηση της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, της πολιτικής και γενικά της χώρας από Δύση και Ανατολή σε αυτόν ακριβώς τον λόγο αποσκοπεί.
