Τέτοιοι λαοί αναφέρονται από τους αρχαίους Έλληνες ιστορικούς και γεωγράφους πως ζούσαν στην Αίγυπτο, στην Αιθιοπία, τη Λιβύη, τη Σκυθία και στον Καύκασο.
Συγκεκριμένα, αναφέρεται από τον Έλληνα Γεωγράφο της εποχής των Πτολεμαίων Αγαθαρχίδη τον Κνίδιο ότι Τρωγλογδύτες, γνωστοί και ως Βόλγιοι, ζούσαν στα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας.
Οι λαοί που ζούσαν μέσα σε σπηλιές χαρακτηρίζονταν από τους Έλληνες ως λαοί με χαμηλή κοινωνική ανάπτυξη καθώς ζούσαν σε πρωτόγονες συνθήκες, κυκλοφορώντας γυμνοί και εφαρμόζοντας την πολυγαμία. Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν τους Τρωγλοδύτες που κατοικούσαν στον αραβικό κόλπο βαρβάρους, που είχαν κοινά τα παιδιά και τις γυναίκες, όπως ακριβώς είχαν και τις αγελάδες, ήταν αφημένοι σε όλα τα ζωώδη ένστικτα και δεν είχαν καθόλου αντίληψη σχετικά με το ποιο είναι καλό και ποιο αισχρό.
«τούτων δέ τῶν βαρβάρων τινές μέν γυμνοί τό παράπαν βιοῦντες κοινάς ἔχουσι τάς γυναῖκας καί τά τέκνα παραπλησίως ταῖς τῶν θρεμμάτων ἀγέλαις, ἡδονῆς δέ καί πόνου τήν φυσικήν μόνον ἀντίληψιν ποιούμενοι τῶν αἰσχρῶν καί καλῶν οὐδεμίαν λαμβάνουσιν ἔννοιαν».
Εκτός όμως από την αναφορά των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων για αυτό τον πρωτόγονο λαό που ζούσε σε σπηλιές, οι Τρωγλοδύτες αναφέρονται και στην Παλαιά Διαθήκη. Συγκεκριμένα, οι Τρωγλοδύτες συμπεριλαμβάνονται στο στρατό του βασιλιά της Αιγύπτου Σισάκ που επιτέθηκε την Ιερουσαλήμ το πέμπτο έτος της βασιλείας του Ροβοάμ.
Ο βασιλιάς της Αιγύπτου Σισάκ (Σουσακίμ) επιτέθηκε στην Ιερουσαλήμ με 1200 πολεμικά άρματα και 60.000 ιππείς. Ο ίδιος ήταν επικεφαλής ενός αναρίθμητου στρατού που τον αποτελούσαν Λίβυοι, Αιθίοπες και Τρωγλοδύτες.
Αφού κυρίευσε τις οχυρωμένες πόλεις του Ιούδα, έφτασε και στην Ιερουσαλήμ. Ο Σισάκ μπήκε νικητής στην Ιερουσαλήμ, λεηλάτησε την πόλη και άρπαξε από το Ναό του Σολομώντα και το βασιλικό ανάκτορο ως λάφυρα όλα τα χρυσά αντικείμενα, καθώς και όλα τα χρυσά όπλα, ασπίδες και δόρατα, που είχε κατασκευάσει ο Σολομώντας, και τα πήγε στην Αίγυπτο.
Με το πέρασμα του χρόνου οι Τρωγλοδύτες άρχισαν να εξαφανίζονται και σήμερα εντοπίζονται ακόμη μερικές φυλές που κατοικούν σε σπηλιές στη Βόρεια Αφρική, όπως επίσης και στο Ιράν.
Σε ένα χωριό στην ενδοχώρα του Ιράν, στο Μέιμεντ, υπάρχουν πάνω από 300 σπηλιές που χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα ως κατοικία. Πρόκειται για έναν πανάρχαιο οικισμό, που πιστεύεται πως δημιουργήθηκε εδώ και 12.000 χρόνια, όμως η χρήση των σπηλαίων ως κατοικία χρονολογείται γύρω στα 3.000 – 4.000 χρόνια.
Τα σπήλαια αυτά ίσως αρχικά να χρησιμοποιήθηκαν ως λατρευτικοί χώροι και πολύ αργότερα να επιλέχτηκαν και ως μόνιμη κατοικία. Μια πρώτη θεωρία υποστηρίζει πως ο οικισμός δημιουργήθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. από μια ομάδα της φυλής των Αρίων, ενώ μια δεύτερη θεωρία υποστηρίζει πως ο οικισμός είναι μεταγενέστερος, προσδιορίζοντας ως πιθανή εποχή εγκατάστασης ανθρώπων στα σπήλαια τον 2ο-3ο μ.Χ. αιώνα.
Πάντως, η λάξευση των βράχων φαίνεται πως έγινε με τη χρήση μιας σκληρής ακονισμένης πέτρας που απαντά στην περιοχή και όχι με τη χρήση εργαλείων.
atlasobscura.com
perseus.tufts.edu
users.sch.gr
geonews
