Λίγο πριν συλλάβει η βαυαρική αντιβασιλεία τον «προδότη» του Έθνους, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο Άρμανσπεργκ, θέλοντας να τον δοκιμάσει, του είπε:
- Έχεις πολλούς εχθρούς, στρατηγέ.
- Έχω παραδέχτηκε ο Κολοκοτρώνης, μα δύο απ’ αυτούς, στέκονται οι χειρότεροι απ’ όλους.
- Και ποιοι είναι οι δύο αυτοί εχθροί σου; ρώτησε περίεργα ο προϊστάμενος των αντιβασιλιάδων.
Ο Γέρος του αποκρίθηκε:
- Ο ένας τ ’όνομά μου κι ο άλλος οι δούλεψές μου για την πατρίδα.
(Δ.Φωτιάδης, «Κολοκοτρώνης», εκδ. «Ζαχαρόπουλος» σελ. 13).
Αυτά γίνονται τον Σεπτέμβρη του 1833.
Μάλιστα -να γράψουμε και κάτι νόστιμο από την ευφυή θυμοσοφία του Κολοκοτρώνη- έστειλαν ένα «τσούρμο», σαράντα «χωροφύλακες» για να αλυσοδέσουν, ποιον; το αθάνατο Εικοσιένα.
Αρχηγός τους κάποιος ευτελής και γλοιώδης μοίραρχος, ονόματι Κλεώπας.
Μόλις τον είδε ο Γέρος του Μοριά, είπε:
-Τι χρειαζόταν, ωρέ Κλεώπα, τόσο ασκέρι;
Έφτανε να μου στείλουν ένα σκυλί μαλλιαρό, από εκείνα όπου κάνουν θελήματα, μ’ ένα γράμμα στο στόμα να πάω στ’ Ανάπλι και μ’ ένα φαναράκι να φέγγει και των δυονών μας…
(Πού να καταλάβει ο Κλεώπας ότι «το μαλλιαρό σκυλί για θελήματα» ήταν ο ίδιος.
Γέμισε ο τόπος σήμερα από τέτοια μαλλιαρά σκυλιά και κουτάβια, όπου κάνουν τα θελήματα των αφεντάδων τους…).
Θυμήθηκα την απάντηση του Κολοκοτρώνη στον Βαυαρό αντιβασιλέα, ακούγοντας τις απειλές που νυχθημερόν εκτοξεύονται από τους «ευκλεείς» γείτονές μας και τους ποικιλώνυμους «εταίρους» μας. Κανονικά τα κανάλια, μαζί με το δελτίο καιρού, πρέπει να καθιερώσουν και ένα δελτίο απειλών και ύβρεων που εξεμούν κατά της πατρίδας μας.
Και αναρωτιέσαι γιατί;
Την απάντηση την έδωσε ο Κολοκοτρώνης.
Για δύο λόγους:
Ο ένας είναι το όνομά μας. Ελλάς, Έλληνας, «τιμιωτέρα ιδιότης» δεν υπάρχει στην οικουμένη.
Ο δεύτερος είναι οι «δούλεψές μας» για την ανθρωπότητα.
Είναι ο Ελληνισμός, πηγή αείροος, που άρδευσε και δρόσισε τον κόσμο όλο.
Θα περιοριστώ στους όμορους “φίλους”…
Συνορεύουμε βόρεια και ανατολικά με τέσσερις χώρες. Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία και Τουρκία.
Οι Αλβανοί μετατρέπονται σ’ αυτό που γνωρίζουν καλά, σε Τουρκαλβανούς.
Στην ιστορία έτσι τους γνωρίσαμε.
Όποτε ο σουλτάνος, το “γομάρι” που λέει και ο Μακρυγιάννης, ήθελε να σφάξει και να ρημάξει έναν τόπο ελληνικό, ποιους έστελνε; Τους Τουρκοαλβανούς.
Στα 1780 κατέστρεψαν την Πελοπόννησο, τότε χάθηκε το κολοκοτρωναίικο, γλίτωσαν λίγοι, μεταξύ αυτών και ο Θοδωράκης, γιατί ήταν θέλημα Θεού να ζήσει.
Και αργότερα, κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα, τα ίδια έκαναν τα «ταγκαλάκια», όπως τους ονομάζει ο Γέρος στα απομνημονεύματά του.
Το 1940 δέκα τάγματα Αλβανών, ακολουθούν σαν ύαινες τους Ιταλούς με σκοπό, τι άλλο;
Το πλιάτσικο, την αρπαγή, τους βιασμούς και δολοφονίες.
Αυτά, δηλαδή που έπραξαν κατά την περίοδο της κατοχής οι μωαμεθανοί τσάμηδες. Και τώρα ονειροφαντάζονται «μεγάλες Αλβανίες», ποιοι; Αυτοί που ποτέ δεν πολέμησαν για την πατρίδα τους, η οποία τους χαρίστηκε χάρις στην κακουργία των Ιταλών και Αυστριακών κυρίως.
(Μαθαίνουμε σε χιλιάδες Αλβανούς γράμματα στα σχολεία μας.
Όμως μ’ αυτά που λέει ο ανισόρροπος Ράμα, το τσιράκι του Ερντογάν, και που σίγουρα κάποιοι, μάλλον οι περισσότεροι εν Ελλάδι Αλβανοί τα υιοθετούν και τα συζητούν στα σπίτια τους, σε λίγο καιρό την σαχλαμάρα που κάνουν με τα χέρια τους, αναπαριστώντας εκείνο το ερεβώδες όρνεο της σημαίας τους, δεν θα τη βλέπουμε μόνο στα στρατόπεδα, αλλά και στους αύλειους σχολικούς χώρους.
Τα περί αφομοιώσεως βρίσκονται μόνο στα μυαλά των εθνομηδενιστών.
Τώρα που μας χρειάζονται οι πατρικές ορμήνειες του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη το υπουργείο ανθελληνισμού, διά του ΙΕΠ, προσπαθεί να τους εξαφανίσει από τα σχολεία, από τα βιβλία ιστορίας).
Πάμε στο δεύτερο απολειφάδι της γειτονιάς μας.
Τα Σκόπια, το περίπου κράτος, θνησιγενές εξάμβλωμα, κατασκεύασμα ευκαιριακό.
Το 1941, όταν οι Γερμανοί, τα στίφη των βαρβάρων, εισβάλλουν στην πατρίδα μας, αυτοί, απόνερα των κομιτατζήδων-κομιτατζής:συνώνυμο της κτηνωδίας- τους έραιναν με ροδοπέταλα.
Ο Κροάτης και μέγας μισέλλην Τίτο τους έκανε κράτος, τους βάφτισε «Μακεδόνες» και το πίστεψαν οι απατεώνες της ιστορίας.
Θα μπορούσε να τους πει Σέρβους, Κροάτες, Αλβανούς, Αυστριακούς, Κινέζους….
Όχι. Μακεδόνες, την Ελλάδα είχε σκοπό να προσβάλλει ο Τίτο, που πολλοί ημέτεροι κρετίνοι θαύμαζαν και θαυμάζουν.
Όσο έκαναν τις βρωμοδουλειές των Αμερικανών και των Τούρκων και έρρεαν τα δολάρια, επιδίδονταν σε λεονταρισμούς και έφτασαν στο έσχατο σημείο της ξεφτίλας και της ύβρεως ώστε να αυτοχειροτονούνται απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Τώρα που άλλαξαν οι ισορροπίες και δεν βρίσκουν πάτρωνα, ή καλύτερα «πορνοβοσκό», ακούν το «ουκ οίδα υμάς».
Θα διαλυθούν, κανείς δεν θα λυπηθεί, γιατί την ύβριν ακολουθεί η νέμεσις. Ζουν εκεί 200.000-250.000 χιλιάδες Έλληνες και κάποιες πάλαι ποτέ ανθηρές ελληνίδες πόλεις – Μοναστήρι, Στρώμνιτσα, Κρούσοβο, Αχρίδα, Δοϊράνη- μήπως ήρθε η ώρα να επανέλθουν στην αγκαλιά της μάνας;
«Το σπίτι που γεννήθηκα
κι ας το πατούν ξένοι
στοχειό είναι και με προσκαλεί
ψυχή και με προσμένει»,
γράφει ο Παλαμάς.
Έχουμε και τους Βούλγαρους.
Ξεδοντιασμένοι τώρα και «ευγνώμονες», γιατί όλη η βιομηχανική και βιοτεχνική Βόρειος Ελλάς μετακόμισε στην χώρα τους, όπου δεν υπάρχουν μνημόνια και φορολογικές λερναίες ύδρες.
Βεβαίως η Παναγία η Εικοσιφοίνισσα ακόμα περιμένει τα διαγουμισμένα κειμήλιά της και σίγουρα κάποιοι ακαδημαικοί και πολιτικοί “κύκλοι” της Σόφιας μελετούν τον χάρτη της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου και βαριαναστενάζουν…
Και τέλος το λυσσασμένο αγαρηνό σκυλί, η Τουρκιά, ίδια πάντοτε, αιμοχαρής και υπερφίαλη, μάστιγα της Ασίας και κατάρα των Βαλκανίων.
Ο κοινός νους βλέποντας τις δηλώσεις, τις προκλήσεις, τις εξωφρενικές και ποταπές απαιτήσεις, σκέφτεται ότι επιδιώκει την σύρραξη.
Έχοντας απέναντί της μια ηγεσία «αγραβάτωτη» και πνιγμένη στην ιδεοληψία της, άθεο σκορποχώρι που δεν έχει συνέλθει ακόμη από την παταγώδη καθίζηση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την καθολική χρεοκοπία του σοβιετικού συστήματος και έναν λαό αποχαυνωμένο σε μάζα βουλιμικά φιλοθεάμονα-κάτι σαν «γαλαρία» σχολικού λεωφορείου που το «γλεντάει» φαιδρολογώντας, μικρολογώντας και επιχαίροντας για τα δεινά των γυμνοσάλιαγκων «παικτών» του survivor-συμπεραίνει ότι “θα ανοίξει την πόρτα του τρελοκομείου”, θα χτυπήσει.
Τι θα γίνει; Κανείς δεν ξέρει.
Να επιστρέψω πάλι στην αγιασμένη Επανάσταση του ’21 και να υπενθυμίσω αυτό που έγραψε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στον Κολοκοτρώνη, όταν στην αρχή της Εθνικής Επανάστασης ερίζουν οι καπεταναίοι για τα πρωτεία και η δολερή διχόνοια χαμογελούσε «καθενός» με το σκήπτρο της.
«Σας στέλνω τον Δράμαλη με 30.000 ασκέρι για να μονοιάσετε».
Εύχομαι μην μας έλθουν πάλι ασκέρια από της Ανατολής τα μέρη , γιατί τώρα δεν έχουμε Κολοκοτρωναίους και Παπαφλέσσηδες που ήταν «ικανοί να αποβάλουν την σουλτανική δουλεία με σκέτο σαπουνόνερο», όπως γράφει ο Ελύτης.
Γράφω “τώρα”.
Ίσως κάτω από τα μπάζα της ασημαντοκρατίας κρύβεται η αληθινή Ελλάδα…
