ἔκανε τίς ἀκόλουθες δηλώσεις:
«Μετά τήν «λύση» τοῦ σκοπιανοῦ ζητήματος, ὅπου ἡ Ἑλλάδα ἔδωσε δυστυχῶς στούς Σκοπιανούς τήν ἐθνικότητα καί τήν γλῶσσα, ἀκούγεται μετ’ ἐπιτάσεως, ὅτι ἡ Κυβέρνηση θά προχωρήση στήν «λύση» καί τοῦ «ἀλβανικοῦ». Ἔχει γραφῆ δέ καί στόν Τύπο, ὅτι πρόκειται νά γίνῃ ἡ ἄρση τοῦ «ἐμπολέμου» μέ τήν Ἀλβανία καί ὅτι ἄν ἐμεῖς σταματήσουμε νά χρησιμοποιοῦμε τόν ὅρο «Βόρειος Ἤπειρος», θά παύσουν καί οἱ Ἀλβανοί νά μιλᾶνε γιά «Τσαμουριά».
Δέν γνωρίζουμε ἄν αὐτά ἀληθεύουν. Καί τό νά μᾶς δώσῃ ἡ Ἀλβανία τά 12 ναυτικά μίλια εἶναι χρέος της καί δέν ἔχει νά κάνῃ μέ τήν ἄρση τοῦ ἐμπολέμου. Ἀλλά ἡ Βόρειος Ἤπειρος τί σχέση ἔχει μέ τήν «Τσαμουριά»; Ἡ «Τσαμουριά» εἶναι ἡ Ἑλληνικώτατη Θεσπρωτία ἀπό τά πανάρχαια χρόνια. Καί εἶχε τήν προσωνυμία «Τσαμουριά», κατά παραφθορά τοῦ «Θύαμις», πού ἦταν τό ἀρχαῖο ὄνομα τοῦ ποταμοῦ Καλαμᾶ. Οἱ «Τσάμηδες» εἶχαν συμμαχήσει, στά χρόνια τῆς Κατοχῆς, πρῶτα μέ τούς φασίστες Ἰταλούς καί μετά μέ τούς ναζιστές Γερμανούς, καί διέπραξαν ἀνήκουστα κακουργήματα εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων τῆς Θεσπρωτίας, μέ κορυφαῖο τήν δολοφονία τῶν 49 Προκρίτων τῆς Παραμυθιᾶς, στίς 29 Σεπτεμβρίου 1943.
Ἀντίθετα, ἡ Βόρειος Ἤπειρος εἶναι τμῆμα τῆς ἑνιαίας Ἠπείρου, πού τό ἀπέκοψαν βίαια οἱ τότε «Μεγάλες Δυνάμεις» (Ἰταλία καί Αὐστροουγγαρία) καί τό προσάρτησαν αὐθαίρετα στό νεοσύστατο κρατίδιο τῆς Ἀλβανίας. Καί παρά τό ὅτι ὑποχρεώθηκαν οἱ Ἀλβανοί νά ὑπογράψουν καί αὐτοί τό «Πρωτόκολλο τῆς Κερκύρας» (17 Μαΐου 1914) πού προέβλεπε εὐρεῖα αὐτονομία γιά τούς Βορειοηπειρῶτες, ὅμως οἱ Ἀλβανοί ὄχι μόνο δέν σεβάστηκαν τίς ὑποχρεώσεις τους, ἀλλά μέ κάθε τρόπο προσπάθησαν καί προσπαθοῦν νά ἐξαλείψουν τό Ἑλληνικό στοιχεῖο ἀπό τίς πανάρχαιες ἑστίες του.
Ἑπομένως, πρέπει πολύ νά προσέξῃ ἡ Κυβέρνηση. Τό λάθος πού ἔκανε μέ τό «μακεδονικό» νά μήν τό ἐπαναλάβῃ μέ τήν Βόρειο Ἤπειρο. Γιατί, στήν «Γῆ τοῦ Πύρρου», ὄχι μόνο τά ἀρχαῖα μνημεῖα φωνάζουν ὅτι εἶναι ἑλληνικά τά ἐδάφη, ἀλλά εἶναι καί ἱερά, ἀφοῦ στό Ἔπος τοῦ 1940-41 χιλιάδες Ἑλληνόπουλα τά πότισαν μέ τό τίμιο αἷμα τους, ἐλευθερώνοντας γιά τρίτη φορά τήν Βόρειο Ἤπειρο ἀπό τήν τυραννία τῆς Ἀλβανίας καί τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας.
Ἄς γνωρίζουν καί οἱ κυβερνῶντες καί ὁλόκληρος ὁ πολιτικός μας κόσμος, ὅτι ἡ Ἑλλάδα τυχόν καινούργια ἐθνική ταπείνωση δέν θά ἀνεχθῇ. Καί ὅτι θά εἶναι ὑπόλογοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἔθνους καί τῆς Ἱστορίας».
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)
