Πρόκειται για την ειδοποιό διαφορά αυτών των τουρκικών εκλογών. Η χώρα μας θα κληθεί να αντιμετωπίσε μια ξέφρενη, υπερ-εξοπλισμένη και φανατική Τουρκία. Ερντογάν μαζί με Γκρίζους Λύκους στο τιμόνι της χώρας…
Ο Ρ.Τ.Ερντογάν θα κινηθεί προς την εκπλήρωση του Ιερού Όρκου που δόθηκε στην τουρκική Εθνοσυνέλευση το 1920. Ο Ιερός Όρκος των Τούρκων προβλέπει την επίλυση του ζητήματος της Δ.Θράκης με δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί σε εύθετο χρόνο.
Για να φτάσει όμως ο Ρ.Τ.Ερντογάν στο σημείο αυτό, μετατρέπει την Τουρκία σε Σουλτανάτο. Το πρώτο βήμα ήταν το δημοψήφισμα που διεξήχθη τον περασμένο Απρίλιο με το οποίο οι Τούρκοι αποφάσισαν, με ποσοστό 51%, να αλλάξουν το πολίτευμα της χώρας και από Προεδρευομένη να μετατρέψουν τη «δημοκρατία» τους σε Προεδρική. Ο Ερντογάν πλέον είναι εκτελεστικός πρόεδρος και συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες.
Πρωθυπουργός δεν υπάρχει και το υπουργικό συμβούλιο θα συντίθεται από προσωπικότητες τις οποίες θα επιλέγει ο πρόεδρος. Η θητεία του προέδρου θα διαρκεί πέντε έτη με δυνατότητα ανανέωσης άλλα πέντε έτη.
Με την νέα νίκη του κ. Ερντογάν, η Τουρκία ολοκληρώνει την μετάβασή της στο προεδρικό σύστημα. Οριστικά καταργείται το αξίωμα του Πρωθυπουργού και στην νέα του θητεία στην Προεδρία της χώρας του, ο κ. Ερντογάν αποκτά ενισχυμένες αρμοδιότητες και εξουσίες.
Σε σχέση με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος το 2017 (για την αλλαγή του πολιτεύματος), αλλά και τις προηγούμενες προεδρικές εκλογές του 2014, ο κ. Ερντογάν κατάφερε το βράδυ της Κυριακής να διατηρήσει με μικρή διαφορά τα ποσοστά του και να κλειδώσει την επανεκλογή του από την πρώτη Κυριακή των εκλογών. Το ίδιο ωστόσο, δεν συνέβη στο μέτωπο της βουλευτικής αναμέτρησης, όπου τα ποσοστά του ΑΚΡ οπισθοχώρησαν από το 49% στο 42%.
Με ποιον τρόπο λοιπόν ο κ. Ερντογάν και το κόμμα του κατάφεραν να διαιωνίσουν την παρουσία τους στην εξουσία; Με μια ντρίπλα.
Με την εκλογική απόδοση-επιτυχία του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Το συγκεκριμένο κίνημα ένωσε πριν από λίγο καιρό τις δυνάμεις του με το ΑΚΡ, ενώ στις προεδρικές εκλογές επέλεξε να υποστηρίξει την υποψηφιότητα του κ. Ερντογάν.
Το Κίνημα Γκρίζων Λύκων κατάφερε να διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό τα ποσοστά του και να μετατραπεί σε εξισορροπητικό παράγοντα στο τουρκικό πολιτικό προσκήνιο.
Για τους Τούρκους αναλυτές το τελευταίο σημείο φέρει μεγάλη σημασία τόσο για την ίδια την Τουρκία όσο και για την ευρύτερη περιοχή. Για τα επόμενα πέντε χρόνια, αν όχι σε κυβερνητικό σίγουρα σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, ο ισχυρός πολιτικός άνδρας θα στηριχθεί στην συνεργασία και στην υποστήριξη του εθνικιστικού κινήματος.
Στις εκλογές της Κυριακής, οι Γκρίζοι Λύκοι, εκτός από το γεγονός ότι ανέλαβαν ρόλο-κλειδί στο τουρκικό πολιτικό προσκήνιο, κατάφεραν να πλήξουν τα ποσοστά και το γόητρο της Μεράλ Άκσενερ, η οποία πριν από λίγο καιρό χώρισε τον δρόμο της με το κίνημα και προχώρησε στην ίδρυση του Καλού Κόμματος.
Παρά την αισθητή πτώση των ποσοστών του, το ΑΚΡ με το «φιλί ζωής» του ΜΗΡ κρατιέται στην εξουσία και εξασφαλίζει την «χρυσή ευκαιρία» για να ολοκληρώσει ανενόχλητα την μετάβαση της χώρας στο νέο προεδρικό σύστημα.
Οι Τούρκοι αναλυτές τονίζουν ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη χρεώνεται στον λογαριασμό του κ. Ερντογάν ως μια νέα εκλογική νίκη, η οποία έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα και τις ισορροπίες στο τουρκικό πολιτικό προσκήνιο.
Οι εκλογές στην Τουρκία είναι η συνέχεια της πορείας των Σελτζούκων και των Οθωμανών!
Στο άρθρο που ακολουθεί, ο Ιμπραχίμ Καραγκιούλ –γενικός διευθυντής της εφημερίδας Yeni Şafak, επικοινωνιακής ναυαρχίδας του Ερντογάν και ιδεολογική εμπροσθοφυλακή του – περιγράφει το νεοοθωμανικό στρατηγικό σχέδιο που επιβεβαιώνει αυτό που ήδη αναφέραμε:
Τη διεκδίκηση των εδαφών του Εθνικού Όρκου.
Γράφει συγκεκριμένα:
«Δεν είναι πλέον δυνατόν να σταματήσει κανείς την Τουρκία. Από τούδε και στο εξής κανείς δεν θα μπορέσει να θέσει αυτή τη χώρα υπό κηδεμονία και να την κάνει υποχείριό του. Είτε οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ, είτε οι ευρωπαϊκές χώρες, είτε άλλη χώρα ή δύναμη, κανείς δεν θα μπορέσει να βάλει την Τουρκία σε υποζύγιο.
Δεν είναι δυνατόν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την Τουρκία είτε με εξωτερική επέμβαση είτε από το εσωτερικό, μέσω των «εσωτερικών συνεργατών» τους.
Κι αυτό επειδή ήδη η Τουρκία είναι ένα από τα κέντρα της παγκόσμιας εξουσίας και δεν έχει πλέον ανάγκη τέτοιες σχέσεις μονόπλευρης εξάρτησης και δεν πρόκειται να έχει στο μέλλον.
Οι ΗΠΑ δεν μας δίνουν τα F-35, έχουν ξεκινήσει το εμπάργκο όπλων, οι χώρες της ΕΕ προσπάθησαν να παρέμβουν στις εκλογές και έχουν θέσει σε εφαρμογή ένα μυστικό εμπάργκο, το Ισραήλ έχει λάβει θέση απέναντί μας, οι συνεργάτες όλων αυτών στο εσωτερικό τα έχουν χάσει, θόλωσε το μυαλό τους, ορισμένες αραβικές χώρες έχουν χρησιμοποιηθεί ως ελεύθεροι σκοπευτές, τρομοκρατικές οργανώσεις έχουν κινητοποιηθεί…
Όμως κανείς δεν μπορεί να μας κάνει τίποτα, οι επεμβάσεις τους δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Με τέτοιες μεθόδους όχι μόνο δεν θα μπορέσουν να θέσουν την Τουρκία υπό τον έλεγχό τους, αλλά ούτε καν να της ασκήσουν επιρροή.
Μετά τις εκλογές της 24ης Ιουνίου θα έχουν τελειώσει οι συζητήσεις για τα εσωτερικά μας και θα γίνουμε μια χώρα εξωστρεφής, που ανοίγεται στον κόσμο. Δεν θα είμαστε πλέον μια χώρα εσωστρεφής, αλλά μια χώρα που δεσπόζει στην περιοχή και τον κόσμο.
Μια χώρα που δεν θα αγωνίζεται να λύσει τα εσωτερικά της προβλήματα, αλλά μια ανερχόμενη δύναμη με εξαιρετική περιφερειακή κινητικότητα. Θα δούμε μια χώρα που δεν θα συζητάνε για τα εσωτερικά της αλλά για τα όσα κάνει έξω από τα σύνορά της.
Θα δούμε μια Τουρκία που δεν θα προσπαθεί να νικήσει την τρομοκρατία στο έδαφός της, αλλά εκεί όπου είναι οι ρίζες της και η πηγή της. Θα δούμε μια χώρα που όχι μόνο δεν γίνονται εις βάρος της επιχειρήσεις, αλλά θα διεξάγει επιχειρήσεις στο εξωτερικό· μια χώρα που δεν θα αντιμετωπίζει τις απειλές στα σύνορά της, αλλά θα αμύνεται στην πηγή τους, εκεί από όπου προέρχονται.
Τώρα πλέον δεν θα μιλάμε γι’ αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο, αλλά ο κόσμος θα συζητάει για μας, γι’ αυτά που κάνει η Τουρκία. Τώρα θα γίνουμε μια χώρα που δεν θα ενεργεί σύμφωνα με τα σχέδια που κάνουν οι άλλοι, αλλά θα ενεργεί σύμφωνα με τα δικά της περιφερειακά και παγκόσμια σχέδια.
Τώρα πλέον μπαίνουμε σε μια περίοδο που δεν θα έχουν νόημα οι νουθεσίες εκείνων που μας υποδεικνύουν «τι λένε οι ΗΠΑ, τι λέει η ΕΕ και τι λέει το Ισραήλ, σε μια εποχή που θα ενισχυθούν οι φωνές εκείνων που λένε «ακούστε και λάβετε υπόψη σας αυτό που θα πει η Τουρκία».
Πιστέψτε το, όσο προχωράμε εμείς θα προχωράει και η γεωγραφία, όσο προχωράμε θα αλλάζει η ιστορία!
Η 24η Ιουνίου είναι η ημερομηνία που θα ολοκληρωθεί η τελευταία φάση μιας διακυβέρνησης που επανενεργοποίησε τον πολιτικό γενετικό κώδικα της πορείας των Σελτζούκων, των Οθωμανών και των Τούρκων της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Συνεπώς, βάλτε πλάτη σ’ αυτήν τη νέα υψιπετή πορεία. Συμμετάσχετε στην τρίτη μεγάλη ιστορική διακυβέρνηση και πορεία της Ανατολίας. Και μην ξεχνάτε, όσο πορευόμαστε εμείς αυτήν την πορεία, αναλόγως θα προχωρούν και θα πορεύονται τα Βαλκάνια, ο Καύκασος, η Μεσοποταμία. Στο βηματισμό που θα δίνουμε εμείς θα προχωράει ολόκληρη η περιοχή.
Όσο πορευόμαστε εμείς αυτήν την πορεία θα αλλάζουμε άλλη μια φορά την ιστορία, θα επανασχεδιάζουμε για άλλη μια φορά τη γεωγραφία. Όσο πορευόμαστε θα προχωρούν οι Σελτζούκοι, οι Οθωμανοί, οι Τούρκοι της Τουρκικής Δημοκρατίας. Αυτό γινόταν πάντα επί χίλια χρόνια, αυτό θα γίνει και τώρα.
Μην λαμβάνετε υπόψη σας τα παράσιτα και τις παρεμβολές που προσπαθεί να κάνει στα μυαλά σας ο Γκιουλέν, αγνοήστε αυτά που προσπαθεί να σας πει το PKK και τα παρακλάδια του, αγνοήστε τους καλυμμένους οπαδούς του Γκιουλέν και του PYD, αγνοήστε αυτά που προσπαθούν να σας πλασάρουν οι της «συντηρητικής αντιπολίτευσης», αγνοήστε τα κόμματα της αντιπολίτευσης που επί τριάντα χρόνια το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι προσωπικές φιλοδοξίες και συμφέροντα, αγνοήστε τα βρόμικα σχέδια και μηνύματα που έρχονται από τον Ατλαντικό και από τον Νότο [σ.τ.μ.: Ισραήλ]…
Πρόκειται για μια ιστορική αναμέτρηση, μια αναμέτρηση πολιτισμού και επιβολής ισχύος και επιρροής. Είναι ένα από τα πιο κρίσιμα στοιχήματα σ’ αυτήν την πορεία των χιλίων χρόνων, είναι το πέρασμα από τη γέφυρα σε μια νέα περίοδο.
Το εγχείρημα αυτό δεν έχει πολιτική ταυτότητα. Δεν έχει επίσης ούτε εθνική ούτε θρησκευτική ταυτότητα, ούτε υπάρχει χώρος για άλλες προκαταλήψεις που μας άφησε ο Ψυχρός Πόλεμος. Πρόκειται για το μεγάλο στοίχημα της Τουρκίας, για μια ιστορική αναμέτρηση, έναν αγώνα που έχει ως στόχο να καταστήσει την Τουρκία το κέντρο του κόσμου – πρόκειται για έναν αγώνα που θα κάνει πράξη τα εθνικά οράματα αιώνων.
Για τους παραπάνω λόγους, για εμάς δεν υπάρχει πια Δύση ή Ανατολή. Δεν υπάρχει Βορράς ή Νότος. Δεν υπάρχει Ευρώπη ή Ασία. Αυτά είναι όλα εκεί. Αλλά το κέντρο όλων αυτών πλέον είμαστε εμείς. Έχουμε τη δική μας γεωγραφία, έχουμε τα δικά μας σχέδια και υπολογισμούς, έχουμε ιστορική μνήμη, έχουμε τις ιδέες και τα οράματά μας, έχουμε ενθουσιασμό και αγωνιζόμαστε.
Αυτόν τον μεγάλο αγώνα μην τον προσωποποιείτε, μην ρίχνετε σκιές, ας μην τον θυσιάσουμε στο βωμό προσωπικών συμφερόντων κάποιων πολιτικών κομμάτων.
Οι εκλογές της 24ης Ιουνίου δεν είναι υπόθεση κομμάτων, δεν είναι υπόθεση ανάληψης της εξουσίας με τη στενή έννοια, δεν είναι ζήτημα πολιτικών υποσχέσεων χωρίς ορίζοντα.
Οι εκλογές της 24ης Ιουνίου δεν είναι απλώς άλλη μία εκλογική αναμέτρηση. Είναι μια κορυφαία εθνική επιλογή, είναι οι εκλογές που θα καθορίσουν τη μοίρα μας. Είναι ένα τεράστιο ζήτημα, αφού από το αποτέλεσμά τους θα κριθεί τι θα συμβεί στο μέλλον της Τουρκίας, δηλαδή αν τα σύνορά μας θα περιοριστούν ή αν θα τα επεκτείνουμε. Αυτό θα είναι το πραγματικό διακύβευμα της 24ης Ιουνίου.
Έτσι στις εκλογές αυτές καλούμαστε να τηρήσουμε μια εθνική στάση, να αποφασίσουμε υπεύθυνα για ένα ιστορικό θέμα που αφορά το μέλλον της πατρίδας.
Ο κάθε ψηφοφόρος θα αποφασίσει αν θα πάρει το μέρος της Τουρκίας ή εκείνων που είναι ενεργούμενα πολυεθνικών δυνάμεων. Είναι μια απόφαση ζωής και θανάτου. Η πραγματικότητα αυτή δεν μπορεί να κρυφτεί με λόγια που προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο. Με προσωπικές στρατηγικές και ιδιοτροπίες, δεν είναι δυνατόν να σταματήσει η επανενεργοποίηση χιλίων χρόνων πολιτικής δυναμικής.
Η «Ασπίδα του Ευφράτη», η επιχείρηση στο Κανδήλι και το Αφρίν, είναι τα βήματα της Τουρκίας που προχωράει…
Και θα ακολουθήσουν κι άλλα, ακόμα κι αν βρούμε μπροστά μας όλο τον κόσμο, είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Όταν έγραφα, πριν από δύο χρόνια, ότι «όποιο κι αν είναι το τίμημα, ακόμα και αν θεωρηθεί επιχείρηση αυτοκτονίας, η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να επιχειρήσει και να μην επιτρέψει τη δημιουργία του διαδρόμου από το Ιράν μέχρι τη Μεσόγειο», με κατηγορούσαν ως πολεμοκάπηλο. Ξέρουμε ποιος τους έβαζε να τα γράφουν αυτά, όμως προς στιγμήν σιωπούμε.
Η γραμμή Μουσούλη-Χαλέπι είναι γραμμή άμυνας της Τουρκίας.
Όμως αυτή η επέμβαση δεν μπορούσε να μη γίνει. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να προστατευθεί και να ενισχυθεί αυτή η χώρα. Αυτή η χώρα δεν μπορούσε να σταθεί ακίνητη και να παρατηρεί τις εξελίξεις. Αν το έκανε, θα κατέρρεε. Τώρα είναι πλέον φανερό ότι είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε παρόντες από τα ιρανικά σύνορα μέχρι τη Μεσόγειο. Ανεξάρτητα από το ποια χώρα ή οργάνωση βρίσκεται σε αυτή τη ζώνη, είμαστε σε θέση να είμαστε σε όλη αυτήν τη ζώνη.
Όλη αυτή η ζώνη βόρεια της γραμμής Μοσούλης-Χαλεπίου αποτελεί περιοχή ασφάλειας της Τουρκίας. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αφεθεί σε καθεστώς αστάθειας. Αν υπάρξει εκεί καθεστώς αστάθειας, η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να την θέσει υπό τον έλεγχό της. Η περιφερειακή και παγκόσμια συγκυρία θα δώσει αυτόν το χώρο στην Τουρκία.
Θα δούμε ότι αυτό θα γίνει τα επόμενα χρόνια.
Οι περιοχές Αΐν αλ-Αράμπ, Καμισλί, Χασάκα, Μαχμούρ, καθώς και κάθε άλλη περιοχή που συμπεριλαμβάνεται στα σχέδια επέμβασης της διεθνούς τρομοκρατίας, θα αποτελούν στόχο της Τουρκίας και σε κάθε περίπτωση στις περιοχές αυτές η Τουρκία θα επέμβει με στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Η πορεία του προέδρου Ερντογάν είναι πορεία των Σελτζούκων, πορεία των Οθωμανών, πορεία των Τούρκων της Τουρκικής Δημοκρατίας, είναι η πορεία της Τουρκίας προς το μέλλον. Αυτό το γνωρίζουν τόσο οι φίλοι όσο και οι εχθροί της Τουρκίας.
Το γνωρίζουν και οι εχθροί μας στο εσωτερικό, και γι’ αυτό έχουν βάλει στο στόχαστρο τον Ερντογάν και την πορεία του προς το μέλλον. Αλλά και οι εξωτερικοί εχθροί τον έχουν βάλει στο στόχαστρο, «για να σταματήσουν την πορεία της Τουρκίας προς το μέλλον».
Αυτή είναι η πορεία του πεπρωμένου ενός έθνους, η πορεία της Ανατολίας, η πορεία αναδιαμόρφωσης της γεωγραφίας. Όταν η Ανατολία σηκώθηκε όρθια, σηκώθηκε και η γεωγραφία, έκανε καμπή και η ιστορία.
Και αυτήν τη φορά αυτό θα γίνει. Όλοι όσοι εξετάζουν το παρελθόν και την ιστορία αυτών των χιλίων χρόνων, θα δουν ότι αυτό συμβαίνει.
Ανοίξτε τα μάτια σας…
Αυτός ο αγώνας είναι η υπεράσπιση της Ιερουσαλήμ, αυτός είναι ένας πόλεμος της ανεξαρτησίας!
Η 24η Ιουνίου είναι μια τέτοια στιγμή για μια τόσο σοβαρή απόφαση. Δεν είναι διαφορετική από την υπεράσπιση της Ιερουσαλήμ, από την υπεράσπιση της Μεδίνας, από την υπεράσπιση των Δαρδανελίων, την υπεράσπιση του αγώνα της Ανεξαρτησίας.
Μπορεί αυτά για ορισμένους να φαντάζουν υπερβολές, όμως αν εξετάσουμε το μέλλον της περιοχής, του κόσμου και της Τουρκίας, θα δούμε ότι είναι έτσι. Διότι αν δεν βάλουμε σήμερα τα θεμέλια, αν δεν αποφασίσουμε γι’ αυτήν την ισχυρή Τουρκία και μετατρέψουμε τη χώρα μας σε πεδίο παιγνίων ορισμένων, τότε δεν θα μπορέσουμε να υπερασπιστούμε ούτε την περιοχή ούτε την Τουρκία. Η απόφαση που θα πάρουμε σήμερα θα αποτελέσει το θεμέλιο της υπεράσπισης της πατρίδας και της περιοχής.
Ανοίξτε τα μάτια σας … Μην πιστεύετε σε μικρά λόγια, υποσχέσεις και παραπληροφόρηση. Κοιτάξτε το παρελθόν, κοιτάξτε τον αγώνα αιώνων. Λάβετε μια απόφαση για το μέλλον. Δώστε δύναμη σ’ αυτήν την νέα πορεία, σ’ αυτή την νέα δύναμη.
Διότι αν χάσουμε αυτή την ευκαιρία, δεν θα μας ξαναδοθεί άλλη ανάλογη ευκαιρία τα επόμενα εκατό χρόνια. Να είστε σίγουροι γι’ αυτό…
