"Αν μια νταλίκα πέσει πάνω μου και σκοτωθώ τι θα πείτε στα μικρότερα; Ότι η μαμά σκοτώθηκε ή ότι πήγε στον ουρανό;"
Η Μαρία, μητέρα 10 παιδιών, ηλικίας από 22 χρονών μέχρι 2 μηνών, μαία στο επάγγελμα, έχασε την ζωή της πριν από λίγες μέρες, επιστρέφοντας στο σπίτι της μετά από την δουλειά της, σε αυτοκινητιστικό ατύχημα...
Σήμερα ήταν η κηδεία της.
Σήμερα δεν πήγαμε σε κηδεία.
Πήγαμε να χαιρετίσουμε την Μαρία μας πριν πάει στον παράδεισο κοντά με τους αγαπημένους της Αγίους...
Αυτό το έβλεπες από την πρώτη στιγμή που μπήκαν τα παιδιά της και ο Σπύρος μας, κρατώντας την στα χέρια να ψέλνουν με την καρδιά τους το Αναστάσιμο Χριστός Ανέστη...
Να μην μπορείς να κρατήσεις τα δάκρυα σου και να σε σταματά το χαμόγελο στα χείλη των παιδιών αυτό που μόνο η θεία Χάρης μπορεί να στείλει, να σε αγκαλιάζουν, να εύχεσαι καλό Παράδεισο και να σου απαντούν Χριστός Ανέστη...
Μην στεναχωριέσαι, θείε Ηλία, ήταν στο σχέδιο του Θεού πραγματικά ένα Μυστήριο ζήσαμε σήμερα όλοι μας!!!
Προσωπικά με δίδαξε σε πολλά και κυρίως κατάλαβα ότι δεν πιστεύουμε και τόσο!!!
Δεν είναι κακό να δείξετε και να διηγηθούμε όλοι μας τα όσα ζήσαμε σήμερα σε φίλους σε γνωστούς και ακόμα καλύτερα σε λίγο ποιο άσχετους στον χώρο της Εκκλησίας μας. Μόνο καλό θα κάνουμε.
Από την άλλη ξέρουμε όλοι ότι αρχίζει πλέον ένας δύσκολος δρόμος για τον Σπύρο και τα παιδιά ο καθένας με τον τρόπο του ας βοηθήσει όπως ξέρει και μπορεί.
Η Μαρία μας να έχει καλό παράδεισο και να εύχεται για όλη την τόσο μεγάλη παρέα που ήρθε να την αποχαιρετίσει!!!
Γύρω στα 10,000 άτομα παρευρέθησαν στην εξόδιο ακολουθία της Μαρίας.
2 Αρχιερείς και πλήθος ιερέων (20-30;)
Λίγες φορές αισθάνεται κανείς τέτοια χαρμολύπη.
Αιώνια η μνήμα αυτής και .. στα δικά μας!
Αμήν.
Το μέγα Γεροντικόν
~ Πριν μια εβδομάδα συζητώντας η Μαρία με τα παιδιά της τους έλεγε:
"Να έχετε διάκριση όταν μιλάτε με τους ανθρώπους για θέματα πίστης, ανάλογα με τα βιώματα που έχουν. Για παράδειγμα, αν μια νταλίκα πέσει πάνω μου και σκοτωθώ τι θα πείτε στα μικρότερα; Ότι η μαμά σκοτώθηκε ή ότι πήγε στον ουρανό;"
~ Παραθέτουμε τον εξής διάλογο μεταξύ μιας κυρίας και του Πορφύριου. για να χαιρόμαστε και να μην απελπιζόμαστε...
Λέει η κυρία:
"Ο Θεός πήρε τη μαμά σας.."
Και απαντά ο Πορφύρης:
"Όχι μόνο δεν πήρε τη μαμά μας,αλλά μας έδωσε και τη Δική Του ακόμα!"
~ Μερικές από τις ερωτήσεις μας προς την Μαρία ( πριν από δύο εβδομάδες) σας τις παραθέτω όχι για να καταλάβετε ποια ήταν η Μαρία, αλλά γιατί εμένα με ωφέλησαν (Στην καταγραφή αυτού του διαλόγου κάποιος πολύ κοντινός στην οικογένεια Ιερέας...Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε το όνομά του...):
"- Μαρία ανησυχείς για τα παιδιά σου τώρα που μεγάλωσαν; -Δεν υπάρχει καλύτερος πατέρας και παιδαγωγός από τον ίδιο τον Θεό. Κι όμως τα παιδιά του οι πρωτόπλαστοι αποφάσισαν να τον παρακούσουν καθώς και τις εντολές του και να φύγουν μακριά του... Εγώ δεν μπορώ παρά να αγωνίζομαι μόνο για μένα, για τα παιδιά μου απλά προσεύχομαι...
-Δεν τα νουθετείς;
-Αν το ζευγάρι ζει αγαπημένο δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω. Αυτό από μόνο του αρκεί. Εγώ προχωρώ μέσα στο σπίτι και αισθάνομαι τα παιδιά μου σαν τα παπάκια, παντού με ακολουθούν για να συζητήσουμε...Αφού τους το λέω, παιδιά με κάνετε να αισθάνομαι σαν την πάπια, αφήστε με και λίγο μόνη...
- Είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η πολυτεκνια σώζει;
- Όταν γνώρισα τον Σπύρο αποφασίσαμε να κάνουμε έως 5 παιδιά, το θεωρούμε ιδανικό αριθμό, αλλά πάντα χαιρόμασταν με το κάθε παιδί που θέλαμε άλλο ένα... Για να καταλάβεις πόσο το χαίρομαι που ακόμα και το τελευταίο (το δέκατο) δεν το αφήνω να το αλλάζουν τα παιδιά. Τους λέω αυτό είναι δικό μου παιδί, όταν κάνετε δικό σας, εσείς θα το αλλάζετε.... Τώρα στο έκτο όταν είχα ρωτήσει τον παππού τον Δαμασκηνό σε δική μου αγωνία σε σχέση με τα πνευματικά...
αν ο Θεός την πολυτεκνία την προσμετρά και ως αγώνα, γιατί μου είχανε πει ότι πάνω από 6 ότι Ο Θεός το βλέπει ως σταυρό....είχε συμφωνήσει! " Τι να πω, η κάθε λέξη της για μένα, μου μύριζε παράδεισο...!
~ Και λίγα από τα πρώτα κιόλας σχόλια:
* Νώντας Σκοπετέας Αυτή είναι μια άκρως ψυχωφελέστατη ανάρτηση ! Με αγάπη το λέω , ας το ξαναεξετάσουν Χριστοκεντρικά όσοι έσπευσαν να υποστηρίξουν το αντίθετο ! Τοις πάσι γέγονα τα πάντα ίνα πάντως τινάς σώσω ...το Παύλειο κέλευσμα ! Προς δόξαν Θεού και παραμυθία αναριθμήτων ψυχών, που ως μη έχοντες Ελπίδα πενθούν γιατί ¨έχασαν" τον άνθρωπό τους , λες και απώλεσαν κάποιο αντικείμενο ...Ναι , δάκρυα πολλά και προσευχή βουβή , σαν τον πόνο των λευκοφορεμένων σπλάχνων της για την αναχώρηση της Μαρίας εκ του θανάτου εις την Ζωήν τούτες τις ώρες ...Ορφανόν και χήραν αναλήψεται Κύριος ... Μα και επιτέλους σε θεοστυγείς μέρες σκοτεινές που έχουμε ξεχάσει σχεδόν το οτι Ένας είναι Ζωής ο Κυριεύων και του Θανάτου , με προβολή και ηρωοποίηση όσων, ταις των δαιμόνων απάταις αποφάσισαν για το αντίθετο , είδαμε και βιώσαμε μια νεκρώσιμη ακολουθία μακάρια και όχι μακάβρια ...με σκεπασμένα φέρετρα , μαύρες "σημαίες" να αποδοκιμάζουν τον Ουρανό και τις απερινόητες αποφάσεις του Θεού ...Ανάσταση σήμανε και πάλι στο Μήλεσι ! Αληθώς Ανέστη αδελφή μας Μαρία ! Σπύρο αδελφέ μου πάντα αγγελικά και αγέρωχα τα φτερά σου !
Ψυχές μας διαλεχτές καλές υπομονές και χαρά Θεού αληθινή πάντα να φωλιάζει στην μνήμη και στις καρδιές σας με τις μεσιτείες της Αγίας Μάνας σας !
* Maria Kone Από την μία είναι συγκλονιστικό, το πως συνέβη και το γεγονός ότι ηταν μια μανα 10 παιδιών! Από την άλλη ξεπερνά κάθε όριο της λογικής η αντιμετώπιση των παιδιών και του συζύγου! Το σάββατο καθώς περίμενα για να χαιρετήσω στο τελος, μπροστά μου ήταν ενα κοριτσακι που μιλουσε με εναν κυριο. Μιλουσε τόσο φυσιολογικά, χαρούμενα στον κυριο λες και δεν βρισκόμασταν σε κηδεία, αλλα σε ενα χαρουμενο γεγονος. Βλεποντας σημερα τις φωτογραφίες κατάλαβα οτι είναι ενα απο τα παιδια της. Ενταξει δεν μπορώ να πω κατι αλλο....
Χριστός Ανεστη!!!
ΥΓ: Ηξερα μονο την Μαρία, γιατί ήμασταν συμφοιτήτριες στην Θεολογική και είχαμε ορκιστει και μαζι, όχι τα παιδιά και τον σύζυγό της.
* Δαμιανός Τσάγκας Πραγματικά από άλλη διάσταση.
Η ουκ εστιν εκ του κόσμου τούτου...
Η Πίστη και η αυθεντική εν Χριστώ Ζωή με την οποία γαλούχισε η Μαρία τα τέκνα της είναι τόσο εμφανής, τόσο αξιομιμήτη, τόσο αναστάσιμη...
Τα λόγια είναι τόσο περιττά μπροστά σε τέτοιες εικόνες.
Οσιακή ζωή, μαρτυρική κοίμηση.
Ας πρεσβεύει υπέρ ημών...
* F: έπρεπε να είσαι εκεί να ακούς τις καμπάνες... το Χριστός Ανέστη...
* Eirini Georgia Ganassouli Μιλάμε για άλλο πνευματικό επίπεδο...
* Αφροδίτη Τσαμπά όντως! Ας ελπίσουμε ότι θα εύχεται για όλους μας στα σκηνώματα του παραδείσου!
Evi Votsi Που βρίσκουν τη δύναμη??? Στον Χριστό εκεί την βρίσκουν τη δύναμη. Αυτό θα πει πίστη στον Σωτήρα μας. Και εκείνος βλέποντας αυτή την πίστη στέλνει τη χάρη Του και σκεπάζει την οικογένεια... Ο Μεγαλοδύναμος να αναπαύσει την ψυχούλα της. Και να ενδυναμώνει την οικογένεια...
* Agathi B-Krd Εμείς οι απλοί..που προσπαθούμε μεν ..ακόμη δακρύζουμε στην εικόνα.. Καλό Παράδεισο!! Καλή Ανάσταση!
* MissionaryMom AtHome Μετά τα έξι παιδιά λογίζεται σταυρός; Πρώτη φορά το ακούω-- Άρα αυτός ο πατέρας μόνος, με τη θεία χάρη- καλείται να σηκώσει δύο σταυρούς ταυτόχρονα. Παιδιών και γυναίκας! Ανυπομονώ για επόμενη ανάρτηση σχετικά! Όντως ωφέλιμη ανάρτηση - συγκλονιστική...
Sta Boz
Θέλω κι ἐγὼ νὰ γράψω δυὸ λόγια γιὰ τὴ γλυκιὰ Μαρία μας. Τὴ γνώρισα τότε ποὺ ἦταν περίπου 15 χρονῶν. Οἱ γονεῖς της (ὁ Χριστόδουλος, λαϊκὸς τότε, καὶ ἡ Εὐτυχία) μόλις εἶχαν κλάψει τὸν αἰφνίδιο θάνατο τῆς ἀδελφῆς της, τῆς Ζωῆς (αὐτοκινητιστικὸ στὴ Μεσογείων). Ξαφνικὰ διαπιστώθηκε καρκίνος στὴ γνάθο τῆς Μαρίας (ἀπὸ τὸν ἀείμνηστο φίλο ὀδοντίατρο Γιάννη Μαργέλο). Οἱ γονεῖς ἔβγαλαν ἀμέσως εἰσιτήρια γιὰ Βοστώνη. Πρὶν ἀναχωρήσουν πῆγαν στὸν ἅγιο Πορφύριο. Ἐκεῖνος σταύρωσε τὴ γνάθο καὶ τοὺς συνέστησε νὰ πᾶνε ὁπωσδήποτε στὴν Ἀμερική, ὅπως εἶχαν κανονίσει. -Μὰ ἀφοῦ τὴ σταυρώσατε, πάτερ, τοῦ εἶπε ἡ Εὐτυχία. Ὄχι, ὄχι νὰ πᾶτε ὁπωσδήποτε, ἐπέμεινε ὁ ἅγιος. Ὅταν ἔφθασαν καὶ ἔκαναν ἐκεῖ τὶς σχετικὲς ἀκτινογραφίες, δὲν ὑπῆρχε τίποτε. Κοίταζαν οἱ γιατροὶ μιὰ αὐτὲς ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, μιὰ τὶς καινούριες... Ἀνερμήνευτο! Ὁ ἅγιος ἐπέμεινε νὰ πᾶνε γιὰ νὰ φανεῖ ὁλοκάθαρο τὸ θαῦμα. Ἔπειτα ἐπέστρεψαν. καὶ σὲ κανα-δυὸ χρόνια ἡ Μαρία συνάντησε τὸν Σπύρο... Τὰ ὑπόλοιπα τὰ ξέρετε...
