Πριν από δεκαπέντε αιώνες, όπως είπαμε πιο πάνω, ό νομοδότης τών Ισραηλιτών, ό θεόπτης Μωυσής, τούς είχε προαναγγείλει τή φοβερή τιμωρία τους γιά την αθέτηση τής διαθήκης, δηλαδή τής συμφωνίας μέ τόν Θεό. Δεκαπέντε ολόκληρους αιώνες νωρίτερα ό θεόπτης περιγράφει μέ εξαιρετική ακρίβεια αυτό πού θα γινόταν, σάν να είχε ήδη συντελεστεί μπροστά στα μάτια του. Οι Ισραηλίτες ετοιμάζονταν να μπουν στη γή της επαγγελίας καί να εγκατασταθούν εκεί, ιδρύοντας κράτος. Τότε, λοιπόν, ό θεόσοφος νομοδότης τους προείπε την τρομερή συμφορά πού θα τούς έβρισκε τελικά σ’ εκείνη τή γή: «Ό Κύριος θα οδηγήσει εναντίον σας από μακριά, από την άλλη άκρη της γης, ένα έθνος ορμητικό σάν τόν αετό, ένα έθνος πού τή γλώσσα του δεν θα την καταλαβαίνετε, ένα έθνος αδιάντροπο, πού δεν θα σέβεται τόν γέροντα καί δεν θα σπλαχνίζεται τόν νέο». Δευ. 28:49-50.
Ό Μωυσής απεικονίζει αξιόπιστα τούς Ρωμαίους, πού τότε ακόμα δεν υπήρχαν -υπήρχαν, όμως, ήδη στον νου τού άίδιου Θεού- απεικονίζει αξιόπιστα τόν πολεμικό τους χαρακτήρα, παρομοιάζοντάς τον μέ την ορμητικότητα, την αρπακτικότητα καί τή δύναμη τού αετού, πού θα στόλιζε τόσους αιώνες αργότερα τά λάβαρά τους. Αυτό τό «αδιάντροπο έθνος», αυτός ό αγέννητος λαός, συνεχίζει ό Μωυσής, «θα καταφάει τά γεννήματα τών ζώων σας καί τούς καρπούς της γης σας, ώσπου ν’ αφανιστείτε δεν θα σάς αφήσει ούτε σιτάρι ούτε κρασί ούτε λάδι ούτε τά κοπάδια τών βοδιών καί τών προβάτων σας. Θα πολιορκήσει στενά τίς πόλεις σας, ώσπου να γκρεμιστούν σ’ όλη τή χώρα σας τά ψηλά καί ισχυρά τείχη, στα όποια νιώθατε ασφαλείς. Θα σάς καταβάλει μέσα στις ίδιες τίς πόλεις πού σάς έδωσε ό Θεός». .Δευτ. 28:51-52.
Ή προφητεία εκπληρώθηκε μέ ακρίβεια. Οι Ρωμαίοι κυρίεψαν καί γκρέμισαν, τό ένα μετά τό άλλο, τά οχυρά τών Ιουδαίων, ερήμωσαν τή χώρα καί τελικά έφτασαν στήν Ιερουσαλήμ. Γύρω από την πόλη, σε μεγάλη έκταση, υπήρχαν ελαιώνες. Οι Ρωμαίοι έκοψαν τά αιωνόβια ελαιόδεντρα γιά να κατασκευάσουν πολιορκητικές μηχανές καί να καλύψουν διάφορες ανάγκες τους. Έτσι, μετέβαλαν σε γυμνή έρημο μια τεράστια κατάφυτη περιοχή. Καί έπειτα από μακρά πολιορκία, κατέλαβαν την πόλη, έκαψαν τόν περίφημο Ναό καί γκρέμισαν όχι μόνο τά τείχη άλλα καί όλα τά κτίρια, μην αφήνοντας πέτρα πάνω στην πέτρα.
Να πώς περιγράφει προφητικά ό Μωυσής τή φοβερή δυστυχία των πολιορκημένων από τούς Ρωμαίους Ιουδαίων: «Μέσα στην απελπισία σας από τή στενή πολιορκία τούς εχθρού σας, θα φάτε τούς ίδιους τούς καρπούς των σπλάχνων σας, τίς σάρκες των γιων καί των θυγατέρων σας, των παιδιών πού σάς έδωσε ό Κύριος, ό Θεός σας». Όλα αυτά έγιναν γιά να πληρώσουν οι Ιουδαίοι ένα από τά ανομήματα τους, τό μεγαλύτερο άπ’ όλα: τή θεοκτονία. «Ακόμα καί ή πιο ευαίσθητη», συνεχίζει να εξαγγέλλει ό Μωυσής τίς φοβερές προρρήσεις του, «ακόμα καί ή πιο τρυφερή γυναίκα ανάμεσα σας, πού από την ευαισθησία καί τή μαλθακότητά της ακόμα καί τό πόδι της δεν τό είχε πατήσει στη γη, θα βλέπει μέ κακό μάτι τόν αγαπημένο της άνδρα καί τόν γιό της καί την κόρη της καί τό νεογέννητο παιδί της, ως καί τόν πλακούντα πού θα βγει από την κοιλιά της. Κι αυτό γιατί θα (θέλει να) τά φάει κρυφά μέσα στήν απελπισία της. Θα στερείστε, βλέπετε, τά πάντα, εξαιτίας της στενής πολιορκίας τών πόλεών σας από τούς εχθρούς σας».
Ό Ίώσηπος Φλάβιος, ένας Ιουδαίος ιερέας πού περιέγραψε τόν πόλεμο, έχοντας λάβει μέρος καί ό Ίδιος σ’ αυτόν, διηγείται ότι κάποια νέα καί πλούσια γυναίκα —Μαρία ήταν τό όνομά της— είχε έρθει γιά την εορτή τού Πάσχα στήν Ιερουσαλήμ από τόν τόπο της κατοικίας της, πέρα από τόν "Ιορδάνη, μαζί μέ τό μονάκριβο αγοράκι της. "Επειδή οι Ρωμαίοι πολιόρκησαν αιφνίδια την πόλη, ή Μαρία δεν μπόρεσε να φύγει. 0ι επαναστάτες Ιουδαίοι της Ιερουσαλήμ την καταλήστεψαν, παίρνοντάς της ακόμα καί τά τρόφιμα πού είχε. Τότε εκείνη, φτάνοντάς σε έσχατη ανάγκη καί απόγνωση, σκότωσε τόν μικρό γιό της καί μαγείρεψε τό κρέας του γιά να φάει. 0ι επαναστάτες οσφράνθηκαν τή μυρωδιά του μαγειρεμένου κρέατος καί όρμησαν στο σπίτι όπου έμενε ή Μαρία, ή οποία είχε γευτεί ήδη τή μακάβρια τροφή. Μέ γυμνά ξίφη της ζήτησαν να τούς δώσει τό φαγητό πού είχε ετοιμάσει. “"Έχω φυλάξει καί γιά σάς”, τούς καθησύχασε εκείνη, φέρνοντάς τους ότι είχε απομείνει καί εξηγώντας τους τί ήταν. Έφριξαν οι επαναστάτες κι έφυγαν τρέχοντος, διαλαλώντας στήν πόλη τό αποτροπιαστικό γεγονός.
Στο μεταξύ, στον λιμό πού μάστιζε την πολιορκημένη Ιερουσαλήμ, προστέθηκαν καί οι μολυσματικές αρρώστιες. Στη διάρκεια της πολιορκίας έχασαν τή ζωή τους περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Ιουδαίοι. Κατά την άλωση της πόλης αιχμαλωτίστηκαν περίπου εκατό χιλιάδες. 0ι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν μέ πλοία στήν Αίγυπτο καί πουλήθηκαν δούλοι στο σκλαβοπάζαρο της πολυάνθρωπης Αλεξάνδρειας. "Έτσι, εκπληρώθηκε άλλη μια πρόρρηση του Μωυσή, ό οποίος είχε αναγγείλει στούς Ισραηλίτες μετά τό δύσκολο σαραντάχρονο ταξίδι τους από την Αίγυπτο στη Χαναάν μέσ’ από την έρημο της Αραβίας: «Ό Κύριος θα σάς φέρει πάλι μέ πλοία στήν Αίγυπτο- θα πάρετε τόν δρόμο πού σάς είπα ότι δεν θα τόν ξαναδείτε. Εκεί θα πουλιέστε δούλοι καί δούλες από τούς εχθρούς σας, άλλά δεν θα υπάρχει αγοραστής!». Δευτ. 28:68.
Στήν Καισάρεια, σε μια λαϊκή γιορτή πού διοργάνωσε ό αρχηγός των νικητών Τίτος μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ, δυόμισι χιλιάδες Ιουδαίοι εξολοθρεύθηκαν είτε πάνω στη φωτιά είτε από τά θηρία είτε από τά ξίφη των ξιφομάχων. Σε μιαν άλλη γιορτή, στη Βηρυτό, θανατώθηκαν επίσης πολλοί "Ιουδαίοι. Οι αρχηγοί τους Συμεών καί Ιωάννης, καθώς καί επτακόσιοι επιφανείς πολίτες της Ιουδαίας, οδηγήθηκαν σε θρίαμβο στη Ρώμη καί καταδικάστηκαν σε θάνατο ώς στασιαστές. Οι υπόλοιποι Ιουδαίοι, αφού διασκορπίστηκαν σ’ όλο τόν γνωστό τότε κόσμο, μπήκαν κάτω από αυστηρή επιτήρηση, αντιμετωπίζοντας καχυποψία, κακοποιήσεις, διωγμούς.
Αναφέρεται καί σ’ αυτά ή θαυμαστή μωσαϊκή προφητεία: «Θα σάς διασκορπίσει ό Κύριος, ό Θεός σας, σ’ όλα τά έθνη, από τή μιαν άκρη της γης ώς την άλλη... Αλλά καί ανάμεσα στα έθνη εκείνα δεν θα βρείτε ησυχία.
Τά πόδια σας δεν θα σταθούν μόνιμα κάπου. Ό Κύριος θα σάς δώσει καρδιά γεμάτη λύπη, μάτια σβησμένα, ψυχή μαραμένη... Μέρα καί νύχτα θα φοβάστε. Θα ανησυχείτε γιά τή ζωή σας. Τό πρωί θα λέτε: “Πότε θα βραδιάσει;”. Καί τό βράδυ θα λέτε: “Πότε θα ξημερώσει;”. Τόσος θα είναι ό φόβος πού θα πλημμυρίζει τίς καρδιές σας άπ’ όσα θα βλέπουν τά μάτια σας».
Μέ εκπληκτική ακρίβεια εκπληρώθηκε καί αυτή ή προφητεία στούς πολυάριθμους απογόνους τού Ιακώβ' εκπληρώθηκε καί εκπληρώνεται μέχρι σήμερα. Όλοι οι λαοί έβλεπαν καί βλέπουν τούς Ιουδαίους μέ καχυποψία καί δυσπιστία. Ή θέση τους κάθε τόσο αλλάζει, ανάλογα μέ τίς απόψεις τών διαφόρων κυβερνήσεων γι’ αυτούς. Πολλές φορές υπέστησαν σκληρούς διωγμούς. Όχι σπάνια εξοντώθηκαν χιλιάδες. Ή χώρα τους χτυπήθηκε από την οργή τού Θεού. Κι αυτή ήταν ή γή της επαγγελίας, γή μικρή σε έκταση αλλά τόσο πλούσια, πού ή Γραφή τή χαρακτηρίζει «γή όπου ρέει γάλα καί μέλι». Εκεί προηγουμένως κατοικούσαν εκατομμύρια άνθρωποι, πού όχι μόνο ζούσαν μέσα στήν ευμάρεια, αλλά καί πουλούσαν τά πολλά περισσεύματα των προϊόντων τους σε γειτονικούς λαούς. Τό έδαφος, όμως, της γης της επαγγελίας έχασε την ευλογημένη ευφορία του. Καί από τά εκατομμύρια των κατοίκων αυτής της γης δεν απέμειναν παρά μερικές δεκάδες χιλιάδες, πού ζούσαν πολύ φτωχικά. Τό μαρτυρούν ομόφωνα όλοι οι ταξιδιώτες πού επισκέφτηκαν την Παλαιστίνη.
Ας ακούσουμε πάλι τόν Μωυσή να προφητεύει. Άς ακούσουμε την απαρίθμηση των τιμωριών τού λαού πού ήταν ό εκλεκτός τού Θεού, άλλά απαρνήθηκε τή θεία τιμή: «Καί οι ξένοι πού θα έρχονται από χώρες μακρινές, όταν θα βλέπουν τίς συμφορές καί τίς αρρώστιες πού θα έχει στείλει ό Κύριος εναντίον της χώρας σας», της άλλοτε γης της επαγγελίας, «κομμένης πια από τό θειάφι καί τό αλάτι, έτσι ώστε τίποτα να μην μπορεί να σπαρθεί σ’ αυτήν, τίποτα να μην μπορεί να φυτρώσει, ούτε καν χορτάρι να βλαστήσει, ...θ’ αναρωτούνται μαζί μέ όλα τά έθνη: “Γιατί ό Κύριος έκανε έτσι σε τούτη τή χώρα; Γιατί άναψε τόσο πολύ ή οργή Του;”. Καί θ’ απαντούν: “Επειδή εγκατέλειψαν τή διαθήκη τού Κυρίου, τού Θεού των πατέρων τους, την οποία έκανε Εκείνος μέ τούς προγόνους τους”».
Αρκετές φορές είχαν αποστατήσει οι Ισραηλίτες από τόν Θεό καί είχαν ξεπέσει στην ειδωλολατρία. Γιά τίς πρόσκαιρες αυτές πτώσεις τους υποβλήθηκαν σε πρόσκαιρες τιμωρίες, από τίς οποίες ή πιο παρατεταμένη ήταν ή έβδομηντάχρονη αιχμαλωσία τους στη Βαβυλώνα. Όταν άπέρριψαν τόν Μεσσία, έπιτελώντας μάλιστα τή στυγερή θεοκτονία, διέρρηξαν τελειωτικά τή διαθήκη τους μέ τόν Θεό. Γιά τό φοβερό αυτό έγκλημα φοβερή ήταν καί ή καταδίκη τους, καταδίκη πού ισχύει ακόμα, υστερ’ από δύο χιλιάδες χρόνια. Παραμένουν, βλέπετε, πεισματικά σε άδιάλλακτη έχθρα μέ τόν Θεάνθρωπο, έχθρα πού συντηρεί καί επισφραγίζει την απόρριψη τους.
Άξια θρήνου, θρήνου πικρού καί απαρηγόρητου, είναι ή στάση των Ιουδαίων απέναντι στον Λυτρωτή. Άξιες μεγάλης προσοχής είναι ή τύφλωσή τους, ή πεισμονή τους, ή σκληρότητά τους. Άξιες, τέλος, επιμελούς διερευνήσεως είναι οι αιτίες αυτής της τυφλώσεως, αυτής της πεισμονής καί αυτής της σκληρότητάς τους. Πόσο χαμηλά πέφτει ό άνθρωπος! Γιά τί σκοτάδια, γιά τί πλάνες, γιά τί αμαρτίες, γιά τί κακουργήματα είναι ικανός! Ή στάση τών Ιουδαίων απέναντι στον Λυτρωτή ήταν, μέσω τού λαού αυτού, στάση όλων τών ανθρώπων. Τούτο είναι, πολύ περισσότερο, πού χρειάζεται προσοχή καί επιμελή διερεύνηση.
Ό ένανθρωπήσας Θεός έκανε μπροστά στα μάτια τών ανθρώπων έκπληκτικά θαύματα καί σημεία: Θεράπευσε ανίατα ασθενείς, ανέστησε νεκρούς, υπέταξε τά νερά καί τούς άνεμους, τή γη καί τόν ουρανό. Μα οι άνθρωποι δεν πίστεψαν σ’ Αυτόν. Τόν άπέρριψαν. Τόν είδαν σάν εχθρό τους, σάν αντίπαλο τού Θεού, σάν παραβάτη τού θείου νόμου. Από πού προήλθαν τόσο απίστευτη τύφλωση, τόσο ακατανόητος σκοτισμός, τόσο παράλογη σκληρότητα; Απαντούμε: Από την αμαρτωλή ζωή! «Τό φως ήρθε στον κόσμο», είπε ό Σωτήρας μας γιά τόν εαυτό Του, «άλλά οι άνθρωποι αγάπησαν τό σκοτάδι περισσότερο από τό φως, γιατί οι πράξεις τους ήταν πονηρές. Κάθε άνθρωπος πού πράττει έργα φαύλα, μισεί τό φώς καί δεν έρχεται στο φώς, γιατί φοβάται μήπως αποκαλυφθούν τά έργα του καί κριθούν. Όποιος, όμως, κάνει έργα σύμφωνα μέ την αλήθεια τού Θεού, αυτός έρχεται στο φως- έτσι θα φανεί άτι τά έργα του έχουν γίνει σύμφωνα μέ τό θέλημα τού Θεού».
Ό Κύριος βεβαίωνε τούς Ιουδαίους γιά τόν εαυτό Του μέ ισχυρό, μέ ακαταμάχητο λόγο, κι αυτοί Τού απαντούσαν μέ βλασφημίες. Εκείνος τούς παρουσίαζε αδιαφιλονίκητες αποδείξεις της θεότητάς Του, κι αυτοί σήκωναν πέτρες γιά να Τόν λιθοβολήσουν. Εκείνος προσπαθούσε να τούς πείσει ότι δεν έπρεπε να επιδιώκουν τή δόξα από τούς ανθρώπους —δόξα πού στερεί από την ψυχή την πίστη—, άλλά τή δόξα από τόν μοναδικό Θεό, καί τούς παρακινούσε στήν ελεημοσύνη, στήν εγκατάλειψη της φιλαργυρίας, ή οποία απομακρύνει από τόν Θεό, κι αυτοί Τόν περιγελούσαν
Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ Β
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr
