Από της ισραηλινής επίθεσης κατά της συριακής βάσης Τ4, στις 9 Απριλίου, που στοίχισε τη ζωή σε επτά Ιρανούς στρατιωτικούς συμβούλους, το Ισραήλ ανέμενε την ανταπάντηση: είχε ήδη θέσει το στρατό του σε υψηλή επιφυλακή σε μια ευρεία περιοχή από την Χάιφα, το Βόρειο Ισραήλ, περνώντας και συμπεριλαμβάνοντας τη Nahariya, το Safed και το Γκολάν.
Οι άδειες των στρατιωτών είχαν ακυρωθεί και οι σειρήνες συναργερμού ήταν έτοιμες να ηχούν ανά πάσα στιγμή. Οι ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών, τόσο οι στρατιωτικές όσο και οι πολιτικές, δεν είχαν μειώσει ούτε για μια στιγμή την επιφυλακή, παρακολουθώντας με πλήρη έλεγχο τους ουρανούς στο βορρά της Παλαιστίνης, στα νότια του Λίβανου και της νότιο-ανατολικής Συρίας μέσω των αδιάκοπων περιπολίων για να αποφευχθεί οποιαδήποτε «δυσάρεστη έκπληξη». Ωστόσο, αυτή η έκπληξη έπεσε από τον ουρανό στις 10 Μαΐου, χωρίς το Ισραήλ να είναι σε θέση να προβλέψει την ώρα της, ούτε τη κλίμακα της ούτε ακόμα και τον τόπο.
Η αντίδραση της Αντίστασης διήρκεσε, σε όρους ωρών, πολύ περισσότερο από τις ισραηλινές επιδρομές της 9ης Απριλίου κατά της βάσης Τ4 ή ακόμα από τις τριμερείς επιθέσεις με πυραύλους των ΗΠΑ / Γαλλίας / Βρετανίας στις 14 Απριλίου ενάντια σους στόχους στη Συρία. Ήταν ταυτόχρονα "σύντομη", "αποτελεσματική" και "εστιασμένη". Αν ο Ισραηλινός στρατός είναι αυτός που ισχυρίζεται ότι είναι, η επιχείρηση στο Γκολάν δεν έπρεπε να είχε λάβει χώρα, ούτε θα έπρεπε να διαρκέσει για ώρες. Αυτό σημαίνει ότι ο Άξονας της Αντίστασης έχει εξαιρετικά καταφέρει να εκτρέψει την επαγρύπνηση των ισραηλινών συσκευών παρακολούθησης, ενεργώντας βάσει της αρχής της τόσης αποφασιστικής έκπληξης και σε μια τόση μεγάλη έκταση όσο είναι το κατεχόμενο Γκολάν.
Αλλά η απάντηση δεν ήταν μόνο μια ήττα των ισραηλινών υπηρεσιών πληροφοριών: τα τελευταία χρόνια, το Τελ Αβίβ έχει δαπανήσει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, δισεκατομμύρια δολάρια για να οχυρώσει το Γκολάν, αυτό το τόσο συμβολικό μέρος όπου ο αραβικός στρατός παραχώρησε τη θέση του στο Ισραήλ το 1967. Οι 67 πύραυλοι που εκτοξευτήκαν εναντίον των δέκα ισραηλινών στόχων δεν καταρρίφτηκαν ή ελάχιστοι, οι Σιδηρούς Θόλος, Σφεντόνα του Δαβίδ και άλλα γκατζέτ της διάσημής ασπίδας έχοντας αποτύχει παταγωδώς.
Ανίκανο να αναχαιτίσει το κατακλυσμό πυραύλων που άφησε ένα βαρύ απολογισμό στην ισραηλινή πλευρά, το Τελ Αβίβ περίμενε, ζαλισμένο, το τέλος της επίθεσης για να απογειώσει τα 28 «F-15» και «F-16» και να βομβαρδίσει τις «ιρανικές βάσεις» σε συριακό έδαφος. Το Τελ Αβίβ λέει ότι έκανε στάχτη αυτές τις "βάσεις" σε ένα πεδίο δράσης όχι μεγαλύτερο από περίπου 150 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Δεν υπάρχει ωστόσο ούτε μία δορυφορική εικόνα των υποτιθέμενων καταστραμμένων ιρανικών βάσεων από βόμβες και πυραύλους, ενώ το Ισραήλ έχει συνηθίσει τον κόσμο να υπερηφανεύεται για "κατορθώματα" δέκα φορές λιγότερο σημαντικά. Όλα όσα δημοσίευσε ο ισραηλινός στρατός είναι ένα τραγελαφικό βίντεο που το Τελαβίβ ισχυρίζεται ότι γύρισε σε μια συριακή βάση συστοιχιών "Pantsir":
Περίεργη εξακρίβωση γνησιότητας για ένα ισραηλινό καθεστώς που ισχυρίζεται ότι ήταν σε θέση να σπάσει το ιρανικό μυστικό πυρηνικό πρόγραμμα, ακόμη και να αποκαλύψει 55.000 αρχεία ταυτόχρονα και σε μια αξέχαστη παράσταση του "Bibi Show".
Η πραγματικότητα είναι ότι οι ισραηλινές επιδρομές στις 10 Μαΐου, οι οποίες πυροδοτήθηκαν βιαστικά και μετά την επίθεση στο Γκολάν, δεν επηρέασαν ούτε το Ιράν ούτε τη Χεζμπολάχ. Ούτε ο απολογισμός των ζημιών που επέστησε ο συριακός στρατός στη Quneitra δεν παρέχει περισσότερους λόγους υπερηφάνειας για το Ισραήλ: τρεις Σύροι στρατιώτες νεκροί και πέντε Σύροι στρατιώτες τραυματίες.
Η πραγματικότητα είναι επίσης ότι στα πρώτα λεπτά που ακολούθησαν την ανταπάντηση της Αντίστασης, ο Netanyahu έσπευσε, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, στο τηλέφωνο, για να καλέσει τη Μόσχα και μετά το Λονδίνο, τη Βέρνη, το Παρίσι και την Ουάσιγκτον, καθώς πίστευε ότι είχε να αντιμετωπίσει τη "Μεγάλη Μάχη" Ισραήλ / Αντίσταση. Προσπάθησε έτσι να σταματήσει τη κλιμάκωση πριν είναι πολύ αργά. Αλλά η πυρκαγιά της 10ης Μάιου στο Γκολάν δεν ήταν ο «Μεγάλος Πόλεμος», αλλά μια «μάχη» που δίνει κάποια ιδέα για το τι θα μπορεί να είναι ο πραγματικός Μεγάλος Πόλεμος.
Από τη Μόσχα στην Ουάσιγκτον περνώντας από το Λονδίνο και το Παρίσι, οι «φίλοι» του Ισραήλ περιορίστηκαν καλέσουν για αποκλιμάκωση, ένα σημάδι του ότι το Τελ Αβίβ έκανε μεγάλο λάθος να ωθήσει μακριά τη πολεμοχαρή ρητορική και τη σχιζοφρένια του να παίζει με τη φωτιά, λογαριάζοντας την υποστήριξη της Δύσης ... Για την ώρα, η 10η Μαΐου ήταν πλούσια σε μαθήματα: στη Μέση Ανατολή, τίποτα δεν θα γίνει πλέον χωρίς να ληφθεί υπόψη ο παράγοντας «Αντίσταση» και αυτό, με ή χωρίς τα S-300.
Μετάφραση από γαλλικά: Κριστιάν Ακκυριά
parstoday
ΠΗΓΗ
http://thesecretrealtruth.blogspot.com
