Πέμπτη 3 Μαΐου 2018

Το έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του

Άγιος Πορφύριος


Το έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι, ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας.

Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει κι αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι αυτό.

Ότι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κ.λπ., τα ζει κι αυτό.

Αν η μάνα δεν το θέλει το έμβρυο, αν δεν το αγαπάει, αυτό το αισθάνεται και δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του, που το συνοδεύουν σ’ όλη του τη ζωή.
Το αντίθετο συμβαίνει με τ’ άγια συναισθήματα της μάνας.

Όταν έχει χαρά, ειρήνη, αγάπη στο έμβρυο, τα μεταδίδει σ’ αυτό μυστικά, όπως συμβαίνει με τα γεννημένα παιδιά.
Γι’ αυτό πρέπει η μητέρα να προσεύχεται πολύ κατά την περίοδο της κυήσεως και να αγαπάει το έμβρυο, να χαϊδεύει την κοιλιά της, να διαβάζει ψαλμούς, να ψάλλει τροπάρια, να ζει ζωή αγία. Αυτό είναι και δική της ωφέλεια αλλά κάνει θυσίες και για χάρη του εμβρύου, για να γίνει και το παιδί πιο άγιο, ν’ αποκτήσει απ’ την αρχή άγιες καταβολές.

Είδατε πόσο λεπτό πράγμα είναι για την γυναίκα να κυοφορεί παιδί;

Πόσο πολύ την τίμησε ο Θεός που την αξίωσε να γίνει μητέρα; Από τη στιγμή που φέρει μέσα της το συλληφθέν έμβρυο, έχει μια δεύτερη ζωή. Πόση ευθύνη και πόση τιμή!

Θα σας πω κάτι σχετικό και γι’ άλλα έμψυχα και μη λογικά όντα και θα το καταλάβετε λίγο.
Στην Αμερική εφαρμόζουν πειραματικά το εξής:

Σε δύο ίδιες αίθουσες, με ίδιες θερμοκρασίες, ίδιο πότισμα και ίδιο χώμα, φυτεύουν λουλούδια.

Υπάρχει όμως μια διαφορά.

Στη μια αίθουσα, βάζουν απαλή κι ευχάριστη μουσική. Το αποτέλεσμα; Τι να σας πω!

Τα λουλούδια αυτής της αίθουσας παρουσιάζουν τεράστια διαφορά σε σχέση με τ’ άλλα. Έχουν άλλη ζωηράδα, το χρώμα τους είναι πιο ωραίο κι η ανάπτυξή τους είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη.

Λόγοι περί της αγωγής των παιδιών
Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Ιερά Μονή Χρυσοπηγής
Χανιά, 2016, σελ. 21-22


Πηγή

Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...