Οι φυσικοί πόροι ήταν επίσης ουσιαστικά ο λόγος για τον περιορισμό του Ιράν σε μια δυτική υποτέλεια. Αυτό ποτέ δεν είχε να κάνει με την ανάπτυξη ενός πυρηνικού όπλου από την Τεχεράνη, το οποίο είχε απαγορευτεί τόσο από τον ηγέτη της ισλαμικής επανάστασης, Αγιατολάχ Χομεϊνί και τον Ανώτατο Ηγέτη Αγιατολάχ Χαμενεΐ.
Το «Νέο μεγάλο παιχνίδι» στην Ευρασία ήταν πάντα σχετικά με τον έλεγχο της γης της Ευρασίας. Τα μικρά εμπόδια στο πρότζεκτ της αμερικανικής ελίτ, δεν σημαίνουν ότι το παιχνίδι θα περιοριστεί σε ένα απλό «πόλεμο φθοράς». Μάλλον το αντίθετο.
Όλα για το PGS
Για την Ουκρανία, το Κρεμλίνο ήταν παραπάνω από κατηγορηματικό ότι υπάρχουν δύο οριστικές κόκκινες γραμμές. Η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Και η Μόσχα δεν θα επιτρέψει οι λαϊκές δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ να συντριβούν.
Ερχόμαστε πιο κοντά σε μια εκρηκτική προθεσμία – όταν οι κυρώσεις της ΕΕ λήγουν τον Ιούλιο. Μια ΕΕ σε αναταραχή, αλλά ακόμα σκλαβωμένη στο ΝΑΤΟ – μπορεί να αποφασίσει να τις επεκτείνει, ή ακόμη και να προσπαθήσει να αποκλείσει τη Ρωσία από τη SWIFT (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication).
Μόνο οι ανόητοι πιστεύουν ότι η Ουάσινγκτον πρόκειται να διακινδυνεύσει αμερικανικές ζωές για την Ουκρανία, ή ακόμα και την Πολωνία. Ωστόσο, ας πάμε μερικά βήματα μπροστά. Αν φτάσουμε ποτέ στο αδιανόητο – έναν πόλεμο μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας στην Ουκρανία – οι ρωσικοί κύκλοι άμυνας έχουν σίγουρα συμβατική και πυρηνική υπεροχή σε θάλασσα και ξηρά. Και το Πεντάγωνο το γνωρίζει. Η Ρωσία θα κάνει τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ θρύψαλα μέσα σε λίγες ώρες. Και τότε θα έρθει η ψυχρή επιλογή της Ουάσιγκτον: να αποδεχθεί την ατιμωτική ήττα, ή να κλιμακώσει σε τακτικά πυρηνικά όπλα.
Το Πεντάγωνο γνωρίζει ότι η Ρωσία έχει τις εναέριες και πυραυλικές αμυντικές δυνατότητες για την αντιμετώπιση οτιδήποτε ενσωματωμένου στο αμερικανικό Prompt Global Strike (PGS). Ταυτόχρονα όμως, η Μόσχα λέει ότι θα προτιμούσε να μην χρησιμοποιήσει αυτές τις δυνατότητες.
Ο Υποστράτηγος Kirill Makarov, αναπληρωτής επικεφαλής των αεροδιαστημικών αμυντικών δυνάμεων της Ρωσίας, ήταν πολύ σαφής σχετικά με την απειλή του PGS. Το νέο στρατιωτικό δόγμα της Μόσχας (Δεκέμβριος 2014) χαρακτηρίζει το PGS καθώς και την τρέχουσα στρατιωτική συγκέντρωση του ΝΑΤΟ, ως τις κορυφαίες δύο απειλές ασφαλείας για τη Ρωσία.
Σε αντίθεση με τη non-stop κομπορρημοσύνη / δαιμονοποίηση των Πενταγώνου / ΝΑΤΟ, αυτό που οι ρωσικοί κύκλοι άμυνας δεν χρειάζεται να διαφημίσουν, είναι πώς σήμερα βρίσκονται μερικές γενιές μπροστά από τις ΗΠΑ στα προηγμένα όπλα τους.
Το συμπέρασμα είναι ότι, ενώ το Πεντάγωνο ήταν βυθισμένο στους βάλτους του Αφγανιστάν και του Ιράκ, έχασε εντελώς το τεχνολογικό άλμα της Ρωσίας. Το ίδιο ισχύει και για την ικανότητα της Κίνας να χτυπήσει τους δορυφόρους των ΗΠΑ και συνεπώς, να εξολοθρεύσει τα αμερικανικά δορυφορικά συστήματα καθοδήγησης ICBM.
Το τρέχων προνομιακό σενάριο είναι ότι η Ρωσία κερδίζει χρόνο μέχρι να σφραγίσει εντελώς τον εναέριο χώρο της από το αμερικανικό ICBM, τα stealth αεροσκάφη και τους πυραύλους κρουζ – μέσω του συστήματος S-500.
Αυτό δεν διέφυγε της προσοχής της βρετανικής Μικτής Επιτροπής Πληροφοριών (JIC) – καθώς παιζόταν κάποια στιγμή πριν λίγο καιρό, το εάν η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να προχωρήσει με ένα πρώτο χτύπημα κατά της Ρωσίας.
Σύμφωνα με την JIC, η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να γίνει άτιμη , αν «α) μια ακραία κυβέρνηση επρόκειτο να αναλάβει τις Ηνωμένες Πολιτείες, β) και υπήρχε αυξημένη έλλειψη εμπιστοσύνης από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε κάποιους αν όχι σε όλους τους δυτικούς συμμάχους, λόγω των πολιτικών εξελίξεων στις χώρες τους, γ) και υπήρχε κάποια ξαφνική πρόοδος των ΗΠΑ στον τομέα των όπλων, κλπ. που οι σύμβουλοι της ανυπομονησίας ίσως να έπαιρναν το πάνω χέρι.»
Το αμερικανικό ‘Think Tankland’ που υποστηρίζει ότι οι Ρώσοι στρατιωτικοί σχεδιαστές θα πρέπει να επωφεληθούν από την ανωτερότητά τους για να ξεκινήσουν μια πρώτη πυρηνική επίθεση εναντίον των ΗΠΑ, ψεύδεται. Το ρωσικό δόγμα είναι κατ ‘εξοχήν αμυντικό.
Ωστόσο, αυτό δεν αποκλείει ότι η Ουάσιγκτον θα κάνει το αδιανόητο την επόμενη φορά που το Πεντάγωνο θα σκεφτεί τον εαυτό του να είναι στη θέση που είναι τώρα η Ρωσία.
Αλλαγές στο SWIFT
Το όλο παιχνίδι ήταν για το ποιος δάμαζε τα κύματα – το γεωπολιτικό δώρο που οι ΗΠΑ κληρονόμησαν από τη Μεγάλη Βρετανία. Ο έλεγχος των θαλασσών σήμαινε ότι οι ΗΠΑ κληρονομούσαν πέντε αυτοκρατορίες: Την Ιαπωνία, τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία. Όλες αυτές οι μαζικές δυνάμεις μεταφορέων των ΗΠΑ, περιπολούν τους ωκεανούς για να εγγυηθούν «ελεύθερο εμπόριο» – καθώς συνεχίζεται η ηγεμονική μηχανή προπαγάνδας- που θα μπορούσε να στραφεί εναντίον της Κίνας στο λεπτό. Είναι ένας μηχανισμός παρόμοιος με την προσεκτικά χορογραφημένη «οδηγώντας από πίσω» χρηματοπιστωτική επιχείρηση για να συντρίψει ταυτόχρονα το ρούβλι /και να ξεκινήσει πόλεμο πετρελαίου και επομένως, να συντρίψει τη Ρωσία σε υποταγή.
Το Master plan της Ουάσινγκτον παραμένει απατηλά απλό: να «εξουδετερώσει» την Κίνα μέσω Ιαπωνίας και τη Ρωσία μέσω Γερμανίας, με τις ΗΠΑ να στηρίζει τις δύο άγκυρες της, τη Γερμανία και την Ιαπωνία. Η Ρωσία είναι το de facto μόνο έθνος των BRICS που μπλοκάρει το σχέδιο.
Αυτό συνέβαινε μέχρι που το Πεκίνο ξεκίνησε τους νέους δρόμους του μεταξιού, το οποίο σημαίνει ουσιαστικά τη σύνδεση όλης της Ευρασίας, σε ένα «win-win» συναλλαγή/εμπόριο χρυσωρυχείο για τα τρένα μεγάλης ταχύτητας και στη διαδικασία, να εκτρέψει τη διακίνηση των φορτίων δια ξηράς και μακριά από τις θάλασσες.
Οπότε η non-spot δαιμονοποίηση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ, στην πραγματικότητα είναι γραφική. Σκεφτείτε το ΝΑΤΟ να διαλέγει μια μάχη ενάντια στη συνεχώς εξελισσόμενη στρατηγική εταιρική σχέση του συμπλέγματος Ρωσίας-Κίνας. Και σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, όπως ανέφερα εδώ, η Γερμανία, η Ρωσία και η Κίνα έχουν ό,τι χρειάζεται για να είναι οι βασικοί πυλώνες μια πλήρως ολοκληρωμένης Ευρασίας.
Όπως έχουν τα πράγματα, το βασικό θέατρο σκιών είναι η σιωπηλή προετοιμασία από Μόσχα και Πεκίνο του δικού τους συστήματος SWIFT, ενώ η Ρωσία ετοιμάζεται να σφραγίσει τον εναέριο χώρο της με τους S-500. Η Δυτική Ουκρανία είναι καταδικασμένη: αφημένη στη -ρημαγμένη από τη λιτότητα- ΕΕ, η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν τη θέλει. Και όλα αυτά, ενώ η ίδια ΕΕ επιχειρεί να παρεμποδίσει τις ΗΠΑ εμπορικά με ένα στημένο ευρώ που εξακολουθεί να μην του επιτρέπει να διεισδύσει σε περισσότερες αγορές των ΗΠΑ.
Όσο για ένα άσχετο ΝΑΤΟ, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κλαίει…
Pepe Escobar, αναταποκριτής των Asia Times/Hong Kong, αναλυτής του RT
Μετάφραση-απόδοση: Hellasforce
http://hellasforce.com
