σχόλιο Γ.Θ : Αυτό, που όλοι σκεφτήκαμε όταν διαβάσαμε το τίτλο του άρθρου, να ευχηθούμε να πραγματοποιηθεί...
Γράφει από τα Σκόπια ο Vladislav Perunović – (wperunovic@gmail.com)
Ανατολικά του νέου σιδηροδρομικού σταθμού στην πόλη των
Σκοπίων, υπάρχει μια μικρή γραφική
γειτονιά, η Μιτσούριν.
Ανήκει στην ευρύτερη περιοχή του δήμου Αεροντρόμ και
είναι αξιοσημείωτη, διότι αποικίσθηκε από έποικους, οι οποίοι εξακολουθούν να έχουν δημογραφική πλειοψηφία, είναι
πρόσφυγες από τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο,
οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν ελληνική εθνική συνείδηση, αλλά
λόγω των καταπιεστικών πολιτικών και του
πολιτιστικού περιβάλλοντος, δημόσια επιβεβαιώνονται ως «μακεδονική» εθνότητα.
Αυτό αποτελεί μια ειρωνεία για αυτούς, δεδομένου ότι έχουν
το πλήρες δικαίωμα να δηλώνονται ως ‘Μακεδόνες’, λόγω των προγονικών ριζών τους
στη βόρεια Ελλάδα.
Η γειτονιά, η οποία απέκτησε το όνομα από το Ρώσο διάσημο
βοτανολόγο Ιβάν Βλαντιμίροβιτς Μιτσούριν, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 10-15
ετών, έγινε μια περιοχή με εκτεταμένη οικοδομική δραστηριότητα.
Η περιοχή, τη δεκαετία του 1940 ήταν στρατώνες, οι οποίες
μεταλάχθηκαν σε οικοδομές με σύγχρονα μικρά διαμερίσματα,
αλλά αυτό δεν άλλαξε τον ελληνικό χαρακτήρα της γειτονιάς.
Η ελληνική, εξακολουθεί να είναι η γλώσσα που μπορεί να
ακούσει κανείς από τους ηλικιωμένους κατοίκους, ενώ πολλά από τα παιδιά, τα
εγγόνια τους έχουν ελληνικά ονόματα και θεωρούνται άτυπα σλαβικά της πΓΔΜ (που
χρησιμοποιούνται ορισμένα ονόματα από το ημερολόγιο των Ορθοδόξων αγίων, αλλά
όχι των κλασικών).
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι οι ελληνικές Μη Κυβερνητικές
Οργανώσεις (ΜΚΟ) δεν έχουν δώσει προσοχή στο μικρό αυτό νησί του
Ελληνισμού στη σλαβική αστική θάλασσα,
με την υποστήριξη της γλώσσας και της πολιτιστικής κληρονομιάς, μέσω των
κατάλληλων θεσμών.
--
