Ἐὰν ὁ Θεὸς-Πατέρας διάλεξε Αὐτήν, ὁ Θεὸς-Ἅγιο Πνεῦμα κατῆλθε σὲ Αὐτὴ καὶ ὁ Θεὸς-Υἱὸς ἐνοίκησε σ’ Αὐτή, ἐὰν ὑποτάχθηκε σὲ Αὐτὴ κατὰ τὴ διάρκεια τῶν παιδικῶν του χρόνων, ἐὰν ἀνησύχησε γι’ Αὐτὴν ὅταν ἦταν κρεμάμενος στὸ Σταυρό, τότε δὲ θὰ ἔπρεπε ὅλοι ὅσοι ὁμολογοῦν τὴν Ἁγία Τριάδα, νὰ τὴν τιμοῦν;
Ἀκόμα καὶ στὶς ἥμερες τῆς ἐπίγειας ζωῆς της οἱ φίλοι τοῦ Χριστοῦ, οἱ Ἀπόστολοι, ἔδειξαν μεγάλο ἐνδιαφέρον καὶ ἀφοσίωση πρὸς τὴ Μητέρα τοῦ Κυρίου, ἰδιαίτερα, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, ὁ ὁποῖος, ἐκπληρώνοντας τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ Υἱοῦ της, τὴν πῆρε στὸ κατάλυμά του, φρόντιζε γι’ Αὐτὴ σὰν νὰ ἦταν μητέρα του, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Κύριος τοῦ ἀπηύθυνε ἀπὸ τὸ Σταυρὸ τὶς λέξεις «Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου»...
Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ζωγράφισε ἕναν ἀρκετὰ μεγάλο ἀριθμὸ εἰκόνων της, ὁρισμένες μαζὶ μὲ τὸ προαιώνιο Βρέφος, ἄλλες δίχως Αὐτό. Ὅταν τὶς πῆγε καὶ τὶς ἔδειξε στὴν Ὑπεραγία Παρθένο. Αὐτὴ τὶς ἐνέκρινε καὶ εἶπε...
«Εἴθε ἡ Χάρις τοῦ Υἱοῦ μου νὰ εἶναι μαζί τους» καὶ ἐπανέλαβε τὸν ὕμνο ποὺ εἶχε ψάλλει στὴν οἰκία τῆς Ἐλισάβετ· « Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριο καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμα μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτήρι μου.»
Παρ’ ὅλα αὐτά, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς της ἡ Παρθένος Μαρία ἀπέφευγε τὴ δόξα ποὺ τῆς ἀνῆκε ὡς Μητέρας τοῦ Κυρίου. Προτιμοῦσε νὰ ζεῖ στὴν ἡσυχία καὶ προετοίμαζε τὸν ἑαυτό της γιὰ τὴν ἀναχώρηση πρὸς τὴν αἰώνια ζωή. Μέχρι τὴν τελευταία ἡμέρα τῆς ἐπίγειας ζωῆς της φρόντιζε νὰ φανεῖ ἄξια τῆς Βασιλείας τοῦ Υἱοῦ της. Πρὶν τὸ θάνατο προσευχήθηκε ὥστε, ἂν Αὐτὸς ἤθελε, νὰ γλυτώσει τὴ ψυχή της ἀπὸ τὰ μοχθηρὰ πνεύματα ποὺ συναντοῦν τὶς ἀνθρώπινες ψυχὲς στὸ δρόμο πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ προσπαθοῦν νὰ τὶς πάρουν μαζί τους στὸν Ἅδη. Ὁ Κύριος εἰσάκουσε τὴν προσευχὴ τῆς Μητέρας του καὶ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου της κατῆλθε ὁ ἴδιος ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ μὲ πλῆθος ἀγγέλων νὰ παραλάβει τὴ ψυχή της.
Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ Θεοτόκος εἶχε ἐπίσης προσευχηθεῖ νὰ μπορέσει νὰ ἀποχαιρετίσει τοὺς Ἀποστόλους, ὁ Κύριος σύναξε στὴν Κοίμησή της ὅλους τούς Ἀποστόλους, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Θωμά. Ἦρθαν μὲ μία ἀόρατη δύναμη ἐκείνη τὴν ἥμερα στὴν Ἱερουσαλήμ, ἀπὸ τὰ πέρατα τοῦ κατοικημένου κόσμου ὅπου κήρυτταν καὶ ἦταν παρόντες στὴν εὐλογημένη της μετάσταση στὴν αἰώνια ζωή.
Οἱ Ἀπόστολοι ἐπιδόθηκαν στὴν ταφὴ τοῦ πάναγνου σώματός της μὲ ἱεροὺς ὕμνους. Τὴν τρίτη ἡμέρα ἄνοιξαν τὸν τάφο γιὰ νὰ ἀποδώσουν τιμὲς στὰ λείψανα τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ μαζὶ μὲ τὸν Ἀπόστολο Θωμὰ ὁ ὁποῖος εἶχε πιὰ καταφθάσει στὴν Ἱερουσαλήμ. Ὅμως δὲ βρῆκαν τὸ σῶμα στὸ τάφο καὶ μὲ ἀπορία ἐπέστρεψαν στὸ κατάλυμά τους. Τότε, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ γεύματος ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἐμφανίσθηκε μπροστά τους, χωρὶς νὰ πατᾶ τὸ ἔδαφος, ἀστράπτοντας μὲ οὐράνιο φῶς. Τοὺς εἶπε ὅτι ὁ Υἱὸς της εἶχε δοξάσει καὶ τὸ σῶμα της. Ἀφοῦ μετέστη, στεκόταν ἐνώπιον τοῦ θρόνου Του. Τὴν ἴδια στιγμή, τοὺς ὑποσχέθηκε νὰ εἶναι πάντα μαζί τους.
Οἱ Ἀπόστολοι χαιρέτησαν τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ μὲ μεγάλη χαρὰ καὶ ἄρχισαν νὰ τὴν τιμοῦν ὄχι μόνο ὡς Μητέρα τοῦ ἀγαπημένου τους Διδασκάλου καὶ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ ὡς τὴν οὐράνια βοηθό, ὡς προστασία τῶν Χριστιανῶν καὶ μεσιτεία ὅλου τοῦ ἀνθρώπινου γένους ἐνώπιον τοῦ Δίκαιου Κριτῆ. Παντοῦ ὅπου τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ κηρύχθηκε, ἡ Ὑπεραγία Μητέρα Του ἄρχισε καὶ Αὐτὴ νὰ δοξολογεῖται.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Αγίου Ἰωάννου Μαξίμοβιτς
«Ἡ τιμὴ τῆς Θεοτόκου στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία»
ἐκδόσεις Μυριόβιβλος, σ. 25-27.
πεμπτουσία
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr
http://stratisandriotis.blogspot.gr
