Κάποιοι ποὺ ψεύδονται συστηματικῶς, ἀνάγωγα καὶ ἑκουσίως, μακάρι νὰ κάνουμε λάθος, ἐφηῦραν καινούργια μέθοδο γιὰ νὰ προσβάλλουν τὸν Κύριο Ἰησοῦ προβάλλοντες τὸ παλιὸ ἐξέραμμα, ἤτοι τὴ βλασφημία, ὅτι ὁ Ἰησοῦς δὲν εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐνηνθρώπησε γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου.
Μὲ δόλιο τρόπο διετύπωσαν τὴν ψευτιὰ καὶ τὴν ἀτιμία, ὅτι δῆθεν ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς συγκαταλέγεται στοὺς δέκα σοφότερους τῶν ἀνθρώπων ὅλων τῶν ἐποχῶν! Τὸν τοποθετοῦν μάλιστα στὴν τρίτη θέση, μετὰ τὸν Ἀριστοτέλη καὶ τὸν Πλάτωνα, ἀρνούμενοι ἔτσι de facto τὴν αἰώνια διδασκαλία Του-Ἀποκάλυψη, μὲ τὴν ὁποία πολλάκις διετύπωσε ὅτι Αὐτὸς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦλθε στὸν κόσμο, ἐκ τοῦ κόλπου τοῦ Πατρός, ἵνα σωθεῖ ὁ κόσμος δι’Αὐτοῦ. Γι’αὐτὴν τὴν ἀλήθεια, τὴ μοναδικὴ ὑπὸ τὸν ἥλιον, μαρτυρεῖ τόσο ἡ Παλαιὰ ὅσο καὶ ἡ Καινὴ Διαθήκη, βεβαιώνοντας τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.
Ἐπίσης, καὶ τὰ ἀναρίθμητα θαυμαστὰ θεϊκὰ καὶ ὑπερφυσικὰ σημεῖα ποὺ ἐπετέλεσε στὴν ἐπίγεια ζωή Του, μὲ ἀποκορύφωμα τή λαμπροφόρο Ανάστασή Του, μαρτυροῦν περὶ τῶν λεγομένων. Τὴ λαμπροφόρο αὐτὴν Ἀνάσταση ποὺ ἐσυκοφάντησαν οἱ σταυρωτές Του καὶ οἱ ἐχθροί Του συνεχίζουν καὶ σήμερα νὰ συκοφαντοῦν, μὲ βδελυρὸ καὶ ἔντεχνα καλυμμένο τρόπο, οἱ σημερινοὶ ἀπόγονοί τους Νεοεποχῖτες, δαπανώντας γιὰ τὴν προδοσία αὐτὴ πακτωλοὺς χρημάτων.
Ἀλλ’ ὦ δυστυχεῖς νεοεποχῖτες, τὸν Ἀριστοτέλη καὶ τὸν Πλάτωνα ὁ Χριστὸς τοὺς δημιούργησε, ὅπως καὶ τὸν σύμπαντα κόσμο ὁρατὸν καὶ ἀόρατον. Καὶ μὴν πεῖτε ἄλλο ὁ Θεὸς καὶ ἄλλο ὁ Χριστός. Διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ σαρκωμένος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς Πατὴρ διὰ τοῦ Θεοῦ Υἱοῦ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, δημιουργεῖ τὸν κόσμο. Ἄρα συνεργάζεται στὴ δημιουργία καὶ ὁ Υἱός, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει αἰωνίως-πῶς ἐξάλλου θὰ ὑπῆρχε Πατέρας ἂν δὲν ὑπῆρχε Υἱός;-μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα δύο πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἁπλῶς σὲ κάποια χρονικὴ στιγμὴ Αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς γεννᾶται ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία καὶ ὀνομάζεται Χριστός, ὁ Μεσσίας. Πῶς, λοιπόν, εἶστε τόσο μωροὶ καὶ τυφλοί, ποὺ ἀποφαίνεστε καὶ ἰσχυρίζεστε, τὸ ἀνόητον, ὅτι δῆθεν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἕπεται τῶν φιλοσόφων; Πῶς μπορεῖτε καὶ ψεύδεσθε ἀσυστόλως καὶ διαδίδετε μέσῳ τῶν media, ὅτι τὰ κτιστὰ δημιουργήματα, ἐν προκειμένῳ ὁ Ἀριστοτέλης καὶ ὁ Πλάτωνας, εἶναι πιὸ σοφοὶ τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ καὶ Θεοῦ;
Ὁ Κύριος εἶπε ὅτι «Ἐγώ εἰμί τὸ φῶς τοῦ κόσμου, ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Ποιὰ σύγκριση, λοιπόν, μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀνάμεσα στὸ Αἰώνιο Ἄκτιστο Φῶς μὲ τὰ πρόσκαιρα φωτάκια τῶν ἀνθρώπων, ἢ πῶς οἱ ἀνθρώπινες πεπερασμένες ἀλήθειες καὶ ἐφευρέσεις ποὺ ἐναλλάσσονται καὶ παρέρχονται μποροῦν νὰ συγκριθοῦν μὲ τὴν Αἰώνια Ἀλήθεια καὶ Σοφία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ;
Ἄλλος, λοιπόν, εἶναι ὁ στόχος σας καὶ ὁ βδελυρὸς σκοπός σας. Νὰ ὑβρίζεται ὁ Κύριος ὕπουλα καὶ δόλια -γιὰ τὸ καλό Του!!!- μὲ τὸ πρόσχημα δῆθεν τοῦ ἐπαίνου, ὅτι εἶναι καὶ Αὐτὸς ἕνας καλὸς ἀνάμεσα στοὺς πολλοὺς σοφοὺς καὶ μάλιστα τρίτος κατὰ σειρά, μετὰ τὸν Ἀριστοτέλη καὶ τὸν Πλάτωνα!. Ἔτσι, μὲ τὴ βλάσφημη καὶ σατανικὴ αὐτὴ μέθοδo:
1ον: Ξεγυμνώνεται ὁ Θεάνθρωπος, ἀπὸ τὴ Θεότητά Του, ἔρχεται ἀνάμεσα στὰ κτίσματα ὡς κτίσμα καὶ ὑβρίζεται σὰν πλάνος, τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Ἴδιος δίδαξε καὶ ἀπεκάλυψε καὶ ἀπέδειξε ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἄρτος τῆς ζωῆς ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβὰς καὶ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος, ὁμοούσιος κατὰ πάντα μὲ τὸν Πατέρα Θεό, Θεὸς ἀληθινὸς καὶ Σωτῆρας.
«ἐγώ εἰμί ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τόν αἰῶνα. καί ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω, ἡ σάρξ μού ἐστιν, ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς.» (Ἰωάν.,στ΄,51)
«Ὑμεῖς ἐκ τῶν κάτω ἐστέ, ἐγὼ ἐκ τῶν ἄνω εἰμί· ὑμεῖς ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἐστέ, ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. εἶπον οὖν ὑμῖν ὅτι ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν· ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητε ὅτι ἐγώ εἰμι, ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν...Ὅταν ὑψώσητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, τότε γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμί, καὶ ἀπ' ἐμαυτοῦ ποιῶ οὐδέν, ἀλλὰ καθὼς ἐδίδαξέ με ὁ πατὴρ μου, ταῦτα λαλῶ...Ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε, καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς.ἀπεκρίθησαν αὐτῷ· Σπέρμα Ἀβραάμ ἐσμεν καὶ οὐδενὶ δεδουλεύκαμεν πώποτε· πῶς σὺ λέγεις ὅτι ἐλεύθεροι γενήσεσθε; ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας... ἐὰν οὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε. οἶδα ὅτι σπέρμα Ἀβραάμ ἐστε· ἀλλὰ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ὅτι ὁ λόγος ὁ ἐμὸς οὐ χωρεῖ ἐν ὑμῖν. ἐγὼ ὃ ἑώρακα παρὰ τῷ πατρὶ μου λαλῶ· καὶ ὑμεῖς οὖν ὃ ἑωράκατε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν ποιεῖτε...Εἰ τέκνα τοῦ Ἀβραάμ ἦτε, τὰ ἔργα τοῦ Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε. νῦν δὲ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ἄνθρωπον ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα, ἣν ἤκουσα παρὰ τοῦ Θεοῦ· τοῦτο Ἀβραὰμ οὐκ ἐποίησεν. ὑμεῖς ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν. εἶπον οὖν αὐτῷ· Ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐ γεγεννήμεθα· ἕνα πατέρα ἔχομεν, τὸν Θεόν. εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ ὁ Θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ, ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω· οὐδὲ γὰρ ἀπ' ἐμαυτοῦ ἐλήλυθα, ἀλλ' ἐκεῖνός με ἀπέστειλε. διατί τὴν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε; ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν. ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν...ἐγὼ δὲ ὅτι τὴν ἀλήθειαν λέγω, οὐ πιστεύετέ μοι. τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περὶ ἁμαρτίας; εἰ δὲ ἀλήθειαν λέγω, διατί ὑμεῖς οὐ πιστεύετέ μοι; ὁ ὢν ἐκ τοῦ Θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει· διὰ τοῦτο ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε, ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἐστέ...ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα... Νῦν ἐγνώκαμεν ὅτι δαιμόνιον ἔχεις. Ἀβραὰμ ἀπέθανε καὶ οἱ προφῆται, καὶ σὺ λέγεις, ἐάν τις τὸν λόγον μου τηρήσῃ, οὐ μὴ γεύσηται θανάτου εἰς τὸν αἰῶνα; μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ, ὅστις ἀπέθανε; καὶ οἱ προφῆται ἀπέθανον· τίνα σεαυτὸν σὺ ποιεῖς;...Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἠγαλλιάσατο ἵνα ἴδῃ τὴν ἡμέραν τὴν ἐμήν, καὶ εἶδε καὶ ἐχάρη. εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς αὐτόν· Πεντήκοντα ἔτη οὔπω ἔχεις καὶ Ἀβραὰμ ἑώρακας; εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγὼ εἰμί. ἦραν οὖν λίθους ἵνα βάλωσιν ἐπ' αὐτόν...».(Ἰωάν.,η΄,23-59)
« Λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν. λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· τοσοῦτον χρόνον μεθ' ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα...οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; τὰ ρήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ' ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ· ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα.»(Ἰωάν.,ιδ΄,8-10)
«καὶ ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ.»(Τιμ.Α΄,γ΄,16)
«ὧν οἱ πατέρες, καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὢν ἐπὶ πάντων Θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.»(Ρωμ.,θ΄,5)
Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν ἂς μὴ γινόμαστε καὶ ἐμεῖς σὰν τοὺς σταυρωτές Του ἢ σὰν τοὺς ὀρθολογιστὲς ποὺ δὲν καταλάβαιναν ὅτι ὁ Χριστὸς ὑπάρχει πρὶν τὸν Ἀβραὰμ καὶ Εἷς Ὢν τῆς Ἁγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τῷ Πατρὶ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι.
2ον: Ὑβρίζεται ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ καὶ ἡ Θεοτόκος Ἀειπάρθενος Μαρία.
«᾿Εν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρέτ, πρὸς παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρί, ᾧ ὄνομα ᾿Ιωσήφ, ἐξ οἴκου Δαυΐδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ. καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν. ἡ δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ, καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος. καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ. καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν. οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον ᾿Ιακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα ῞Αγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ...εἶπε δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. καὶ ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτῆς ὁ ἄγγελος.»(Λουκ.,1:26-38)
3ον: Διαβάλλονται οἱ προφῆται τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ προεκήρυξαν τὴν ἔλευση τοῦ Μεσσίου μὲ τελευταῖο τὸν Τίμιο Πρόδρομο καὶ Βαπτιστὴ Ὶωάννην, τὶς ὁποῖες προφητεῖες δὲν μπόρεσε οὔτε ἡ κακία τῶν σταυρωτῶν Του νὰ ὰναιρέσει. Ἐνῶ ἦταν γραμμένες στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἡ προδοσία, τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὸ ὄξος κ.ἄ., αὐτοὶ σκοτισμένοι ἀπὸ τὸ μίσος τους τὶς ἐπαλήθευσαν τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Ἑβδομάδα.
Ὁ Μεσσίας ἀπόγονος τοῦ Δαϋὶδ καὶ προερχόμενος ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα.
«ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει Κύριος, καὶ ἀναστήσω τῷ Δαυΐδ ἀνατολὴν δικαίαν, καὶ βασιλεύσει βασιλεὺς καὶ συνήσει καὶ ποιήσει κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς.»(Ἱερεμ,κγ΄,5)
«οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ ᾿Ιούδα καὶ ἡγούμενος ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ἕως ἐὰν ἔλθῃ τὰ ἀποκείμενα αὐτῷ, καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν.»(Γεν.,μθ΄,10)
Ὁ Μεσσίας εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
«ὅτι παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος·»(Ἡσαΐας,θ΄,5)
«Καὶ ἐμαρτύρησεν Ἰωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ' αὐτόν· κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ' ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· Ἐφ' ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ' αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι ἁγίῳ. κἀγὼ ἑώρακα, καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.»(Ἰωάν.,α΄,32-34)
Γεννᾶται ἐκ Παρθένου κατὰ τὴν ἀνθρωπίνη φύση, ἐξ’οὗ καὶ Θεάνθρωπος, στὴν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας.
«...ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ·»( Ἡσαΐας,ζ΄,14 )
« Καὶ σύ, Βηθλεέμ, οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ, ὀλιγοστὸς εἶ τοῦ εἶναι ἐν χιλιάσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ μοι ἐξελεύσεται τοῦ εἶναι εἰς ἄρχοντα ἐν τῷ Ἰσραήλ, καὶ αἱ ἔξοδοι αὐτοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος.»(Μιχ.,ε΄,1)
Ἡ θριαμβευτική εἴσοδός Του στὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπάνω σὲ ἕνα γαϊδουράκι.
«Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ ῾Ιερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον.»(Ζαχ., θ΄,9)
Ἡ προδοσία γιὰ τριάκοντα ἀργύρια.
«καὶ ἔστησαν τὸν μισθόν μου τριάκοντα ἀργυροῦς...καὶ ἔλαβον τοὺς τριάκοντα ἀργυροῦς καὶ ἐνέβαλον αὐτοὺς εἰς τὸν οἶκον Κυρίου εἰς τὸ χωνευτήριον.»(Ζαχ., ια΄,12-13)
Ἡ σταύρωση.
«᾿Ιδοὺ συνήσει ὁ παῖς μου καὶ ὑψωθήσεται καὶ δοξασθήσεται καὶ μετεωρισθήσεται σφόδρα.»(Ἡσαΐας,νβ΄, 13)
«καὶ ἐρῶ πρὸς αὐτόν· τί αἱ πληγαὶ αὗται ἀναμέσον τῶν χειρῶν σου; καὶ ἐρεῖ· ἃς ἐπλήγην ἐν τῷ οἴκῳ τῷ ἀγαπητῷ μου.»(Ζαχ.,ιγ΄,6)
«ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας. ἐξηρίθμησαν πάντα τὰ ὀστᾶ μου...» (Ψαλμ.,κα΄,17-18)
Τὸ ὄξος μὲ τὴ χολὴ.
« καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος.»(Ψαλμ.ξη΄,22)
Τὰ ροῦχα Του σὲ κλῆρο.
«διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.»(Ψαλμ.,κα΄,19)
Τὰ ὀστά Του δὲν συνετρίβησαν.
«... καὶ ὀστοῦν οὐ συντρίψετε ἀπ᾿ αὐτοῦ.»(Ἐξόδ., ιβ΄,46)
Ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασίς Του καὶ ἡ Ἁγία Ἀνάληψίς Του.
«ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν»(ψαλμ.ιε΄,10)
«Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου»(Ψαλμ.,ρθ΄,1)
4ον: Συκοφαντοῦνται οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ποὺ παρέλαβαν ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ τήν Θείαν Ἀποκάλυψιν καὶ εἶναι αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι μάρτυρες τῆς Ζωῆς, τῆς Σταύρωσης, τῆς Ἀνάστασης, τῆς Ἀνάληψης, τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς καὶ ἀψευδεῖς ἐγγυηταὶ τῆς Δευτέρας καὶ ἐνδόξου Παρουσίας του Μεσσιου.
Ἀλλὰ θὰ λέγαμε μὲ ἕνα λόγο, διαχρονικὰ ὅλοι οἱ Ἅγιοι, μὲ τὰ μαρτύρια, τὴν δογματική τους διδασκαλία, τὴν ὀρθόδοξη ἀσκητικὴ πρακτική, τὸ ὀρθόδοξο φιλότιμο καὶ τὴν ὑπομονὴ ἕως τέλους, διαιωνίζουν ἐμπειρικὰ τὴν παρουσία καὶ τὸ ἔργο τοῦ Χριστου ἕως τῆς Δευτέρας ἐλεύσεώς Του, ποὺ θὰ κρίνει ζῶντας καὶ νεκρούς.
Τέλος, οἱ ψευτιές σας καὶ οἱ ὕβρεις ἀγγίζουν καὶ τοὺς ἀρχαίους φιλοσόφους, χρησιμοποιῶντάς τους ὡς δόλωμα γι’αὐτὸν τὸν βρώμικο σκοπό σας, διότι οἱ τελευταῖοι οὐδέποτε ἰσχυρίστηκαν ὅτι εἶναι θεοί. Τοὐναντίον, ἀνεγνώριζαν μὲ τὰ γραπτά τους καὶ τὸ λόγο τους ὅτι εἶναι ἄνθρωποι ποὺ κινοῦνται σὲ ἀνθρώπινα ὅρια, ἀγνοοῦντες τὰ μεταφυσικὰ καὶ τὰ τῆς ψυχῆς, ἔννοιες ποὺ καὶ αὐτοὶ περίμεναν ἀκριβῶς νὰ διδαχθοῦν καὶ ὁ κόσμος νὰ μάθει, ὅταν ἐν καιρῷ ὁ Θεὸς θὰ ἐπισκεπτόταν στὴ γῆ τὰ δημιουργήματά Του, τοὺς ἀνθρώπους, καὶ θὰ τοὺς ἀπεκάλυπτε ὅλη τὴν ἀλήθεια, ὅπερ καὶ ἐγένετο, διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ. «τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν. πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει.»(Α΄Ἰωάν.,β΄,22-23)
Ἂν αὐτοὶ οἱ φιλόσοφοι ποὺ χρησιμοποιεῖτε ὡς δόλωμα γιὰ τὶς ὕβρεις σας σᾶς συναντοῦσαν θὰ σᾶς χαστούκιζαν, φτύνοντας τὶς δυσσεβεῖς θεωρίες σας. Διότι καὶ αὐτοί, μὲ τὴ σοφία ποὺ τοὺς προίκισε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, θὰ σᾶς ἔλεγαν ὅτι διακατέχεσθε ἀπὸ κακία καὶ ὑποκρισία καὶ δόλο, δηλαδὴ κακότητες ποὺ εἶναι ξένες πρὸς τὸ χάρισμα τῆς πνευματικῆς σύνεσης καὶ αἰώνιας σοφίας. Ἤτοι πλάνες ποὺ πρωτἀκούστηκαν στὸν Παράδεισο ἀπὸ τὸν πατέρα σας τὸν σατανά, ὅταν ξεγέλασε τοὺς Πρωτόπλαστους, διδάσκοντας πρῶτος αὐτὸς τὴν εἰδωλολατρεία ὅπου ἐσεῖς οἱ νεοεποχίτες τώρα, ἐξ ὀνόματός του, ὑπηρετεῖτε καὶ ποὺ προφανῶς αὐτὲς οἱ πλάνες ἐμποδίζουν καὶ ξεστρατίζουν τὸν κάθε ἕνα ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς πίστης, τῆς ἐλπίδας, τῆς ἀγάπης, τὸν δρόμο ποὺ τελειώνει ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς, ἡ εἰρήνη, τὸ Ἄκτιστο καὶ Αἰώνιο Φῶς, δηλαδὴ ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Στὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ στὸν Σωτῆρα Χριστὸ ἀνήκει τὸ Κράτος, ἡ Δύναμις καὶ ἡ Δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
