Τρέχει και δεν φτάνει ο Πρόεδρος των Η.Π.Α., προκειμένου να πείσει Κογκρέσο και κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα ενός χτυπήματος στην Συρία.
Οι αποδείξεις περί χημικών όπλων έχουν μείνει μόνο στα λόγια. Πέραν τούτου η πρόθεση του Λευκού Οίκου να επιτεθεί με πυραύλους που θα εκτοξευτούν από τον αμερικανικό στόλο δείχνει ότι στην Ουάσινγκτον φοβούνται την χερσαία επέμβαση, η οποία ίσως να προκαλούσε τελικά την ρωσική ανάμειξη, ειδικά σε περίπτωση που σαν αφορμή θα είχε στρατιωτική προβοκάτσια εκ μέρους της Τουρκίας που τόσο περίεργα «χτυπιέται» για γενίκευση της σύρραξης στην Μέση Ανατολή.
Να θυμίσω ακόμα μία φορά ότι, αν και εφόσον αποφασίσει η Μόσχα εν τέλει να αναμειχθεί, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο οδικώς, με την μέθοδο του οδοστρωτήρα και κάθοδο στην Μέση Ανατολή κατά πάσα πιθανότητα μέσω Τουρκίας και Ιράν, αφού πρώτα έχουν δημιουργηθεί γερές γραμμές ανεφοδιασμού σε διάφορα σημεία. Ο ρωσικός στόλος δεν μπορεί να τα βάλει από μόνος του στα νερά της Μεσογείου με τον νατοϊκό.
Η Ρωσία αδυνατεί λοιπόν να εμπλακεί σε σύρραξη αποκομμένη από τα σύνορά της. Αυτό το γνωρίζουν στις Η.Π.Α. και θέλουν με… μακρινά «τρίποντα» εκ της θαλάσσης να πλήξουν στόχους στην Συρία. Τα πράγματα είναι απλά. Ο Ομπάμα θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Να λάβει χώρα δηλαδή η επέμβαση αλλά με τρόπο που δεν θα προκαλέσει γενίκευση της σύρραξης, έτσι ώστε «ειρηνικά» να προχωρήσουν τα σχέδια περί «δημοκρατικοποίησης» της Μέσης Ανατολής και ανάδειξης της Ιερουσαλήμ σε παγκόσμια πρωτεύουσα «ειρήνης και δημοκρατίας».
Ωστόσο, δεν συμφωνούν όλοι με την συγκεκριμένη πολιτική. Φωνές ρεπουμπλικάνων, όπως αυτές του γερουσιαστή Μακέιν πιέζουν για μεγάλης διάρκειας επέμβαση στην Συρία. Αυτό ίσως αποτελεί βεβαία τακτική, ώστε ενδεχόμενη επέμβαση με πυραύλους να φανεί σαν η πιο «ειρηνική» λύση, αφού η κοινή γνώμη επιλέγει συνήθως μεταξύ ακραίων και λιγότερο ακραίων. Από την άλλη και μέλη των Δημοκρατικών εκφράζουν μέγιστες επιφυλάξεις για την τακτική του «ηγέτη» τους.
Το σίγουρο είναι πως ο Ομπάμα τα έχει βρει «μπαστούνι» και πολλά λόμπι των Η.Π.Α. που ανέκαθεν είχαν εναντιωθεί στην εκλογή του φαίνεται ότι βρήκαν την ευκαιρία που περίμεναν. Ειδικά οι νέο-συντηρητικοί περιμένουν στην γωνία. Τα «γεράκια» των Η.Π.Α. δεν μπορούν να χωνέψουν την διεθνή αγνόηση της αμερικανικής πολιτικής στο συγκεκριμένο θέμα, γεγονός που το έχουν χρεώσει στον «αρχηγό» του Λευκού Οίκου. Οι νύχτες τους δε, έχουν γεμίσει με ρωσικούς εφιάλτες και έναν Πούτιν να συνεχίζει να μην υποχωρεί στις επιταγές της παγκοσμιοποίησης σχετικά με την παράδοση του πλούτου της «Αρκούδας». Γι” αυτό, δεν αποκλείεται, οι παγκοσμιοποιητές στην άλλη μεριά του Ατλαντικού να έχουν αρχίσει να σκέφτονται πιο δραστικά μέτρα σε πλανητικό επίπεδο.
Βλέποντας όλα αυτά ο Ομπάμα πετάει λοιπόν το «μπαλάκι» στο Κογκρέσο και περιμένει, όπως όλοι μας, την κατάληξη. Εάν το Κογκρέσο πει «όχι», τότε θα έχει υποστεί βαριά ήττα. Συμπερασματικά εκεί στην Ουάσινγκτον έχουν ανάγκη από μια καλοστημένη προβοκάτσια που θα αλλάξει το κλίμα υπέρ της όποιας επέμβασης στην Συρία, ειδάλλως προβοκάτσια ενδεχόμενα περιμένει τον ίδιο τον Αμερικανό Πρόεδρο, του οποίου η δημοτικότητα κατρακυλάει στις δημοσκοπήσεις…
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
ΠΥΓΜΗ.gr
