Karim Bouali, Algérie patriotique (Αλγερία) (μτφ. Κριστιάν)
Στη Συρία, το ένα μετά το άλλο, τα «εδάφη»
που είχαν περάσει υπό τον έλεγχο των τρομοκρατικών ομάδων απελευθερώνονται από
τον τακτικό στρατό και ξαναπερνούν κάτω από την εποπτεία του κράτους.
Η εξάλειψη αυτών των ομάδων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πολιτική μετάβαση, που θα κορύφωνε, σε αυτή τη χώρα, με μια μεταβίβαση της εξουσίας όπως την θέλει ο συριακός λαός, ήτοι μέσω δημοκρατικών εκλογών, και όχι μέσω των όπλων και των «καπρίτσιων» του Κατάρ και της Γαλλίας.
Η αλλαγή στη Συρία δεν μπορεί παρά να
είναι, πράγματι, το έργο των ίδιων των Σύρων και μόνο, με την εισαγωγή των
μεταρρυθμίσεων που κρίνουν αναγκαίες στο πολιτικό τους σύστημα, και όχι από μια
εξωτερική «ατζέντα» που αποφασίζεται από ξένες χώρες που βάζουν τους Σύρους να αλληλοσκοτώνονται.
για συμφέρον τους.
Σήμερα, η πραγματικότητα επί του εδάφους κτυπά
στα μάτια όλων: «η ένοπλη αντιπολίτευση» κυριαρχείται σε μεγάλο βαθμό από
ισλαμικές τρομοκρατικές ομάδες που αποτελούνται από μισθοφόρους οι οποίοι ήρθαν
με μεγάλη δύναμη στη Συρία με σκοπό να ιδρυθεί ένα «χαλιφάτο».
Η ανακωχή που ζητά αυτή η «αντιπολίτευση»,
με πρόσχημα τον ιερό μήνα του Ραμαζανιού, θα δώσει ουσιαστικά μια ανάπαυλα σε αυτές
τις τρομοκρατικές ομάδες που βρίσκονται στο σημείο να ηττηθούν.
Χωρίς έκπληξη, η πρόσκληση για εκεχειρία υποστηρίζεται από τον Γενικό Γραμματέα
του ΟΗΕ Μπαν κι-Μουν. Η σιωπή της συριακής κυβέρνησης
για αυτό το θέμα είναι ενδεικτική. Πέρυσι, ο συριακός στρατός είχε
απαντήσει θετικά στις πολλές εξωτερικές αιτήσεις αποφασίζοντας μονομερώς για
ένα είδος κατάπαυσης του πυρός, αλλά οι τρομοκράτες είχαν ερμηνεύσει αυτή τη
κίνηση ως σημάδι αδυναμίας.
Στο σημερινό πλαίσιο, αρκετές ενδείξεις δείχνουν
ότι τα δεδομένα έχουν εξελιχθεί αρκετά.
Στο έδαφος, χθες ο τοπικός πληθυσμός αντιτάχθηκε στους «αντάρτες» στο Χαλέπι, διαμαρτυρόμενος για την παρουσία
τρομοκρατικών ομάδων που εξακολουθούν να ελέγχουν μέρος της πόλης.
Στο εξωτερικό, το Κογκρέσο των ΗΠΑ μπλόκαρε
την πρωτοβουλία του Ομπάμα να παραδώσει όπλα στην «αντιπολίτευση». Οι τρομοκρατικές
ομάδες που δρουν στη Συρία δεν θα λάβουν επομένως επίσημη και άμεση αμερικανική
στρατιωτική βοήθεια, εκτός των όπλων που στέλνονται λαθραία ήδη από καιρό μέσω των
καναλιών του ΝΑΤΟ, της CIA και άλλων μυστικών υπηρεσιών των δυτικών χωρών.
Παρόμοια στη Γαλλία, όπου, για το ίδιο
θέμα, όλος ο κόσμος δεν συμφωνεί με τους Ολάντ και Φαμπιούς και όχι μόνο η κοινή γνώμη. Η διαφωνία προέρχεται από την
πολιτική τάξη. Σε συνέντευξη στην λιβανέζικη
εφημερίδα L'Orient-Le Jour, ο Φρανσουά Φιγιόν, πρώην πρωθυπουργός, δήλωσε
ότι η βούληση της Γαλλίας να οπλίσει τους «αντιπολιτευόμενους» στη Συρία απλώς «παρατείνει τον πόλεμο». Για τον πρώην Γάλλο πρωθυπουργό, «πρέπει να αναγκαστούν όλοι να
πάνε στις διαπραγματεύσεις».
Πλησιάζει η νίκη του λαού της Συρίας κατά των εχθρών
του.
Στρατιωτικά, εγκαταλείφθηκαν οι ένοπλες
ομάδες.
Πολιτικά, οι
ισλαμιστές βρίσκονται στη φάση να απελαθούν από κει όπου νόμιζαν ότι είχαν
καταφέρει να επιβληθούν με δόλο.
Το παιγνίδι σίγουρα άλλαξε μόνιμα. Η «Αραβική Άνοιξη» του Ben
Hamad και Ben Jassem θα αποτελέσει σε λίγο μια κακή ανάμνηση.
Karim
Bouali
