Ἐπὶ
εἴκοσι ἔτη ζοῦσα στὴν Λίμα τοῦ Περοῦ. Κατὰ τὸ διάστημα αὐτό, εἶχε
ἱδρυθεῖ καὶ μία Ρωσικὴ Ὀρθόδοξη ἐνορία ἐκεῖ. Ὁ διάκονός μας, ὁ
ἀείμνηστος Εὐγένιος Νικολάγιεβιτς Δολμάτεφ, μοῦ εἶχε διηγηθεῖ ἕνα θαῦμα
ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε ζήσει, μὲ μία ἐπέμβαση τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Συνέβη στὴν
Σιβηρία. Ὁ Λευκὸς Στρατὸς κάτω ἀπὸ τὴν διοίκηση τοῦ Κολτσὰκ ὑποχωροῦσε. Ὁ
Εὐγένιος Νικολάγιεβιτς, παρὰ τὸν σοβαρότατο τραυματισμὸ ποὺ εἶχε
ὑποστεῖ στὸν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ὑπηρέτησε στὶς δυνάμεις τοῦ
Κολτσάκ, μὲ βαθμὸ πρώτου ὑπολοχαγοῦ. Ὁ χειμώνας ἐκεῖνος ἦταν πολὺ
βαρύς. Μπαίνοντας σὲ κάποιο χωριό, οἱ παρτισάνοι συνέλαβαν ἕνα χωριάτη
μὲ τὴν ὑποψία ὅτι συνεργαζόταν μὲ τοὺς Κόκκινους. Εἶχε ληφθεῖ ἡ ἀπόφαση
νὰ τὸν ἐκτελέσουν. Ὁ Εὐγένιος Νικολάγιεβιτς διέταξε νὰ τὸν κρατήσουν τὸν
ὕποπτο στὴν φυλακή.
Τὸ
ἴδιο βράδυ, καθὼς ὁ ὑπολοχαγὸς καθόταν μοναχὸς καὶ ἑτοίμαζε τὰ ἔγγραφά
της κατηγορίας, ἀκούσθηκε ἕνα χτύπημα στὴν πόρτα του. Τὴν ἄνοιξε, καὶ
μπῆκε μέσα ἕνας ἡλικιωμένος ποὺ φοροῦσε σκούφια, σὰν ἐκεῖνες ποὺ
φοροῦσαν οἱ μοναχοί, καὶ ἕνα παλιὸ ράσο.
"Κύριε ἀξιωματικέ" του εἶπε, "ἔχετε συλλάβει ἕνα χωριάτη ἐδῶ. Μὴν τὸν σκοτώσετε. Εἶναι ἀθῶος."
"Καὶ ποιὸς εἶσαι ἐσύ;" Τὸν ρώτησε ὁ Εὐγένιος Νικολάγιεβιτς. "Εἶμαι ὁ ἐφημέριος της τοπικῆς ἐκκλησίας, ὁ πατὴρ Νικόλαος", τοῦ ἀπάντησε ὁ ἡλικιωμένος, καὶ...
ἀμέσως ἔφυγε.
Ὁ
Εὐγένιος Νικολάγιεβιτς κάθησε καὶ καλοσκέφθηκε τὸ ζήτημα, καὶ ἀποφάσισε
νὰ ἀφήσει ἐλεύθερο τὸν φυλακισμένο. Νωρὶς τὸ ἑπόμενο πρωί, παρήγγειλε
νὰ τοῦ ἑτοιμάσουν ἕνα ἕλκηθρο, διέταξε νὰ ἐπιβιβασθεῖ ὁ φυλακισμένος,
πῆρε μαζί του λίγο ψωμί, καὶ εἶπε στοὺς συνοδούς: "Φεύγω - πάω νὰ τὸν ἐκτελέσω."
Ὅταν ἔφτασαν στὸ δάσος, ἔλυσε τὰ δεσμὰ τοῦ φυλακισμένου καὶ τοῦ εἶπε: "Φύγε τώρα, μέσα στὸ δάσος, καὶ φρόντισε νὰ μὴν ξαναβρεθεῖς ποτὲ στὸ δρόμο μας!"
Ἐπιστρέφοντας
στὸ χωριό, ὁ Εὐγένιος Νικολάγιεβιτς πέρασε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία. Ἦταν
κλειδωμένη. Ρώτησε ἕνα χωριάτη ποὺ περνοῦσε ἐκείνη στιγμή:
"Ποῦ μένει ὁ πατὴρ Νικόλαος;"
"Οἱ Κόκκινοι τὸν τουφέκισαν, πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια", ἦρθε ἡ ἀπάντηση.
Αἰφνιδιάστηκε
μὲ τὴν ἀπάντηση ὁ Εὐγένιος Νικολάγιεβιτς, ἀλλὰ ἀποφάσισε πὼς ἤθελε νὰ
ρίξει καὶ μία ματιὰ μέσα στὸν ναό. Κάποιος τοῦ ξεκλείδωσε τὴν πόρτα τοῦ
ναοῦ, καὶ μπῆκε. Ξαφνικά,
βλέπει στὰ δεξιὰ τοῦ μία εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου καὶ ἀμέσως
ἀναγνώρισε τὸν νυχτερινὸ ἐπισκέπτη του. Στὴν εἰκόνα αὐτή, ὁ θαυματουργὸς
ἱεράρχης εἶχε ἁγιογραφηθεῖ φορώντας τὴν ἴδια ἀκριβῶς σκούφια.
