Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Αντώνιος γεννήθηκε στο Άργος στις 20 Δεκεμβρίου 1920, από τον Γεώργιο Κόμπο και την Μαρίκα.
Οι γονείς του ήταν πτωχοί αλλά πιστοί άνθρωποι και ανέθρεψαν τα παιδιά τους με ευλάβεια και αρχές χριστιανικές. Ιδιαίτερα η μητέρα του ήταν πολύ ενάρετη. Όταν ξεψύχησε η μητέρα του σε ηλικία 92 ετών ευωδίασε το δωμάτιο για αρκετή ώρα, διηγείτο ύστερα Αντώνιος.
Ο Αντώνιος από μικρός είχε δίψα για μάθηση.Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο, εισήχθη στην Μαρσάλειο Παιδαγωγική Ακαδημία. Μετά την αποφοίτησή του εργάσθηκε ως Δημοδιδάσκαλος. Το 1945 εισήχθη στην Θεολογική Σχολή Αθηνών και όντας φοιτητής έκανε και την στρατιωτική του θητεία.
Ζούσε πνευματική ζωή και εξωμολογείτο στον ενάρετο και σοφό Μητροπολίτη Κορινθίας κ.κ Μιχαήλ που αργότερα έγινε Αρχιεπίσκοπος Αμερικής. Το 1951 πήρε το πτυχίο της Θεολογικής και διωρίσθηκε καθηγητής στην Πατμιάδα Εκκλησιαστική Σχολή και εν συνεχεία στο Γυμνάσιο Αρεοπόλεως. Υπηρέτησε ως καθηγητής και Διευθυντής των Εκκλησιαστικών Σχολών Κορίνθου, Κατερίνης, Ξάνθης και Λαμίας. Το παράδειγμά του ενέπνεε τους μαθητές. Αυτή η δίψα του για μάθηση τον έκανε να δεχθή υποτροφία για μετεκπαίδευση στην Οξφόρδη τα έτη 1959-1960 και στο Παρίσι το 1960-1961. Ειδικεύθηκε στην ερμηνεία της Καινής Διαθήκης και στα παιδαγωγικά.
Από μικρός ο Αντώνιος είχε διακαή πόθο να υπηρετήση ως ιερέας την Εκκλησία, αλλά ανέβαλλε. Όπως ο ίδιος είπε, «διερωτώμην αν όντως διαθέτω τα αληθινά ή μερικά τουλάχιστον των αληθινών τοιούτων προσόντων προς αποδοχήν τοιαύτης υψηλής κλήσεως». Όμως με την ενθάρρυνση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ξάνθης κ.κ. Αντωνίου, στις 3 Δεκεμβρίου 1967 εχειροτονήθη διάκονος από τον ίδιο και την επομένη ημέρα έγινε η εις πρεσβύτερον χειροτονία του.
Από τον Σεπτέμβριο του 1971 έως το 1974 υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Όσοι γνώρισαν τον π. Αντώνιο τότε, έχουν να διηγούνται πολλά για τον ζήλο του να μεταδώση τις αλήθειες του Ευαγγελίου παντού. Έφθανε και στα πιο μικρά και απομακρυσμένα χωριά. Λειτουργούσε, εξωμολογούσε, εκήρυττε και με την αγάπη του έγινε παντού αγαπητός και αιδέσιμος. Οι άνθρωποι τον ελάτρευαν, άκουγαν με προσοχή τα κηρύγματά του και μιλούσαν με θαυμασμό για την ασκητική ζωή του.
Ενώ ο π. Αντώνιος είχε επιδοθή ψυχή και σώματι στην διακονία του λαού, μία ημέρα κάποια γνωστή του ευλαβεστάτη χριστιανή, η κ. Σαλώμη, του είπε: «Πάτερ, ετοιμάσου να γίνης Δεσπότης. Είδα στον ύπνο μου τον άγιο Νεκτάριο και μου είπε ότι σε αγαπά, γιατί και συ σαν αυτόν τρέχεις στα χωριά και βοηθάς τον κόσμο και γι’ αυτό θα χειροτονηθής Επίσκοπος στην Δυτική Μακεδονία». Ο π. Αντώνιος της είπε ότι αυτό είναι αδύνατο να γίνη, γιατί δεν είναι γραμμένος στον κατάλογο των υποψηφίων προς Αρχιερατεία, και στην Σύνοδο δεν γνωρίζει κανέναν Μητροπολίτη. Την άλλη μέρα η κ. Σαλώμη είδε πάλι το ίδιο όνειρο και το ανέφερε στον π. Αντώνιο.
Τότε ήταν χηρεύουσα επί διετία η Ιερά Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης. Συνεδρίασε η Ιερά Σύνοδος και εξέλεξαν κάποιον για Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης, αλλά η τότε κυβέρνηση δεν τον ενέκρινε, γιατί είχε ασχοληθή με την πολιτική. Εξέλεξε δεύτερη φορά άλλον και εκείνος απερρίφθη.
Αγανακτισμένος ο τότε Πρόεδρος της Συνόδου Μακαριώτατος κκ. Σεραφείμ είπε: «Δεν υπάρχει κάποιος που να μην ασχολήται με την πολιτική και να είναι αρεστός στην κοινωνία;». Τότε ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ. Θεόκλητος πρότεινε τον π. Αντώνιο. Η πρότασή του έγινε δεκτή. Έτσι στις 22 Μαΐου 1974 εξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης και επαλήθευσε η πρόρρηση του αγίου Νεκταρίου.
Τα τελευταία χρόνια αγαπούσε συχνά να επαναλαμβάνει στα κηρύγματά του το «αγαπάτε τους εχθρούς ημών και αγαθοποιείτε», αναφερόμενος στο παράδειγμα του αγίου Διονυσίου που συγχώρεσε τον φονιά του αδελφού του. Ηυδόκησε ο Θεός να κοιμηθεί την ημέρα της εορτής του αγίου Διονυσίου, στις 17 Δεκεμβρίου 2005.
Στον τάφο του περνούν πολλοί, προσκυνούν και ζητούν πνευματική βοήθεια, γιατί είναι πεπεισμένοι ότι έχει παρρησία στον Θεό. Παρουσιάστηκε σε πνευματικοπαίδι του σε όνειρο και του είπε: «Ετοιμάσου, θα έρθω να σε πάρω». Δεν κατάλαβε την σημασία και ενώ ήταν υγιής, χωρίς κάποιο πρόβλημα, εκοιμήθη σε λίγους μήνες.
Ο απλός και ταπεινός Ιεράρχης, όπως αθόρυβα έζησε και αγωνίστηκε έτσι αθόρυβα έφυγε απ’ αυτήν την ζωή, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο πνευματικό έργο, την φωτεινή ζωή του και την διδακτική του ταπείνωση.
Από το βιβλίο: «Ασκητές μέσα στον κόσμο – B΄», Άγιον Όρος, 2012
ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ασκητές Μέσα στον Κόσμο (Γ’ Τόμος)» ΔΕΙΤΕ: ⇒ ΕΔΩ
iconandlighthttps://simeiakairwn.wordpress.com
