Ψυχολόγος M.Sc.
Ξέρεις τι έχω καταλάβει;
Πως αν περιμένεις να ξημερώσει μέρα που δε θα έχεις προβλήματα, άδικα περιμένεις.
Τα προβλήματα ποτέ δε σταματούν. Ούτε οι έγνοιες. Ούτε οι δυσκολίες.
Να δίνει μόνο ο Θεός να τα αντέχουμε. Να μας δίνει φώτιση και κουράγιο να συνεχίζουμε τον αγώνα.
"Πάσα κεφαλή και θλίψη", άκουσα κάποια στιγμή κάποιος να λέει. Κάθε άνθρωπος, έχει και τις έγνοιες του. Κάθε άνθρωπος κουβαλά και τον σταυρό του. Αυτό σημαίνει.
Και έτσι είναι. Άλλος μεγαλύτερο και άλλος μικρότερο σταυρό.
Καθένας όμως και κάτι κουβαλάει.
Διάβασα κάπου, πως έλεγε ο κυρ Αλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης… "Τον σταυρό μου δεν τον παρατώ. Δε θέλω να με βρει ο Χριστός χωρίς τον σταυρό μου. Και αν ακόμα δεν μπορώ στην πλάτη μου να τον κουβαλώ, τουλάχιστον θα τον σέρνω…".
Αυτά για απόψε.
Καλό βράδυ.
Αγία Ρουτίνα
Σε έχουν κουράσει τα ίδια και τα ίδια. Θες βρε παιδί μου να ξεσκάσεις λίγο. Να ξεφύγεις. Όλο μια επανάληψη, καθημερινότητα, ρουτίνα.
Θες λίγο να ξελαμπικάρεις…
Είναι απολύτως φυσιολογικό. Και αν μπορείς, εννοείται να το κάνεις, δεν το συζητώ…
Υπάρχουν όμως και περίοδοι στη ζωή, που για τον έναν ή τον άλλον λόγο, δεν έχεις αυτή τη δυνατότητα. Περίοδοι, που όσο και να το θέλεις, είσαι λίγο πιο εγκλωβισμένος, πιο στριμωγμένος. Λίγο τα οικονομικά, λίγο οι δουλειές, οι υποχρεώσεις, λίγο τα παιδιά…
Και έτσι αναγκάζεσαι, να το πας σερί, τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα, χωρίς σταματημό.
Ξέρεις όμως κάτι;
Ας είναι… Δεν πειράζει.
Δεν πειράζει καθόλου.
Μην γκρινιάζεις. Μην κατσουφιάζεις. Μην παραπονιέσαι.
Ναι. Είναι βαρετή η καθημερινότητα. Είναι κουραστική. Βαρύ πράμα η ρουτίνα.
Νά 'ξερες όμως μόνο, πόσοι άνθρωποι θα ήθελαν να ήτανε στη θέση σου. Νά 'ξερες και τι δε θα έδιναν κάποιοι, για να έχουν μια ρουτίνα σαν και τη δική σου. Νά 'ξερες, πόσο ευλογημένος είσαι, που μπορείς και ρουτινιάζεις. Νά 'ξερες, πόσοι παλεύουν να αποκτήσουν, αυτά τα απλά, τα καθημερινά.
Γι΄ αυτό σου λέω.
Μην γκρινιάζεις. Πες ένα "δόξα τω Θεώ".
Είναι άγιο πράγμα η ρουτίνα.
Πες ένα "δόξα τω Θεώ". Πες το, να βγει μέσα από βάθη ψυχής σου…
e-psyxologos.gr
πηγή
