(χαγπχ)
Αργά ψες βράδυ
τηλεφώνησα σ’ ένα καλό συνάδελφο και φίλο μου
να ρωτήσω
αν ο 20χρονος νεαρός που είπανε οι ειδήσεις...
ότι βρέθηκε νεκρός κοντά σε ένα πάρκο δίπλα στο σχολείο μας
με μια σύριγγα στο χέρι ήταν μαθητής μας…
Μου απάντησε ότι ο νεαρός ήτανε από άλλη γειτονιά.
Από άλλο σχολείο.
Ανακουφίστηκα.
Το παιδί δεν ήτανε ούτε γείτονας.
Ούτε μαθητής μου.
Το παιδί δεν ήταν όμως από άλλον πλανήτη.
Ήταν άνθρωπος.
Ντρέπομαι για τα κλάσματα του δευτερολέπτου
που ένιωσα καλά επειδή το παιδί δεν ήτανε δικό μου.
Η ντροπή μου έγινε πολύ μεγαλύτερη
όταν πήγα να προσκυνήσω το εικόνισμα της Παναγίας
και να πω ένα λόγο προσευχής για το παιδί.
Μόλις φίλησα τη Μάνα του Θεού
θυμήθηκα την αμόρφωτη γιαγιά μου
να μουρμουρίζει κάθε πρωί
μπροστά στην Υπερμάχο Στρατηγό:
Μάνα του θεού
να προσέχεις πρώτα
όλα τα παιδιά του κόσμου
και μετά τα δικά μου.
