Εφημερίδα “Φιγκαρό”: Σε μία συνέντευξή σας σε Ρώσους δημοσιογράφους αποκαλύψατε ότι βάλατε πάνω στον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα ένα σταυρό που σας είχε δώσει η μητέρα σας.
Υπήρξατε εν τούτοις και παλιό μέλος της ΚGΒ.
Πώς συμβιβάζονται αυτές οι δύο αντιφατικές πραγματικότητες;
Βλαντιμίρ Πούτιν: Η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Όταν πάψουν να υπάρχουν αντιθέσεις, τότε αυτό θα σημάνει το θάνατο. Η Ρωσία δεν είναι
μία χώρα τεχνητή· έχει μακρά ιστορία.
Και παρ’ όλες τις προσπάθειες που έγιναν κατά τη διάρκεια της σοβιετικής περιόδου, στάθηκε αδύνατο να ξεριζωθούν οι πολιτισμικές ρίζες του έθνους.
Μοιάζει με το χορτάρι στις λεωφόρους των μεγάλων πόλεων, που τελικά κατορθώνει να ξετρυπώσει μέσα από την άσφαλτο. Η μητέρα μου ήταν άνθρωπος πιστός, σε μία εποχή που η λατρεία ήταν κάτι επικίνδυνο στη Σοβιετική Ένωση. Με είχε βαφτίσει κρυφά στην Εκκλησία.
Γιατί, λοιπόν, να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι… μου έδωσε το σταυρό της να τον βάλω στον τάφο του Κυρίου μας, στα Ιεροσόλυμα;… Νοιώθω υπερήφανος που ανήκω στη ρωσική ορθόδοξη Εκκλησία.
Το γεγονός αυτό με πληροί και δημιουργεί έναν προσωπικό δεσμό με το λαό μου και τον πολιτισμό του. Η πίστη μου προσφέρει μία ηθική, μου χαρίζει εσωτερική γαλήνη.
Αυτή είναι μια συνέντευξη του Πούτιν.
Ο μόνος λόγος που την αναφέρω είναι για τον τρόπο που τιμά τον λαό του την ιστορία του και τον πολιτισμό του.
Συγκρίνετε τον λόγο του ως περιεχόμενο και ως ύφος με τον λόγο που έχουν στις συνεντεύξεις τους οι διάφοροι τοπικοί εργολάβοι της αποικιοκρατίας!
Συγκρίνετε τον λόγο του ως περιεχόμενο και ως ύφος με αυτά που λέει και που γράφει όλος αυτός ο συφερτός που μας πλασσάρεται με την ταμπέλα οι “εγκριτοι” οι “άνθρωποι του πνεύματος” οι “επιστήμονες”, όλοι αυτοί που μας μιλάνε για την δυστυχία να είσαι Έλληνας, που μας ρίχνουν την ευθύνη για τις πομπές, τις βρωμιές και τις λοβητούρες τους, που τους ενοχλούν οι εικόνες των αγίων, που τους ενοχλεί ο πολιτισμός μας, που μας λένε ότι δεν υπάρχουμε.
Που μας λένε ότι τα σύνορά μας πρέπει να συρρικνωθούν για να ευημερούν και να καλοπερνάνε κάποιοι άλλοι!!! που μας λένε ότι στο σπίτι μας πρέπει ντε και καλά να έρθουν να κατσικωθούν κάποιοι που δεν τους καλέσαμε ποτέ και που μπήκαν απ’ το παράθυρο, που μας βρίζουν άν δεν θέλουμε να δεχτούμε τετελεσμένα.
Συγκρίνετε το επίπεδο και την ποιότητα, την αποτελεσματικότητα της ρωσικής ηγεσίας στην υπηρεσία των συμφερόντων της χώρας τους με την περιφερόμενη ξεφτίλα που σέρνεται και κακαρίζει αδιάκοπα, εδώ.
Συγκρίνετε αυτούς που αυξάνουν και διευρύνουν την παραγωγή της χώρας τους με αυτούς που κάνουν τα πάντα για να διαλύσουν κάθε παραγωγική ικμάδα και αποκαλούν όλη αυτή την υπονομευτική δράση ως δημοκρατία.
Συγκρίνετε τον στιβαρό αποφασιστικό ηγέτη που κινείται βάσει μελετημένου μακροπρόθεσμου σχεδίου, για την ενδυνάμωση και ισχυροποίηση της θέσης της χώρας του με τον ανύπαρκτο θλιβερό κακομοίρη που πέφτει στα τέσσερα μπροστά στα αφεντικά του και κάνει τον σατράπη απέναντι στους συμπολίτες του.
Σε τι χώρα θέλουμε να ζήσουμε; Στην δική μας χώρα που θα είναι δική μας και θα την ορίζουμε εμείς; στην χώρα που θα ευημερεί; που θα παραγει προϊόντα; που θα είναι αυτάρκης; ισχυρή; ασφαλής; Με ηγεσία που να έχει προσωπικό δεσμό με τον λαό και με τον πολιτισμό του ή με αυτήν την σηπόμενη αφελληνισμένη παρακμή που παρακολουθούμε κάθε μέρα να μας λέει ότι η ζέχνα που ξεχειλίζει από παντού της είναι παραγωγή δημοκρατίας;
Βλέπω τον Πούτιν και ζηλεύω. Γιατί αλλού πάνε οι άξιοι οι αποφασιστικοί, οι επιτελικοί, οι αποτελεσματικοί στην υπηρεσία των εθνικών συμφερόντων κι εδώ να βγαίνουν μόνο οι ανήμποροι οι ανίκανοι οι άβουλοι, οι λίγοι, οι υποχωρητικοί, οι ενδοτικοί; Γιατί εδώ μόνον ο κατιμάς;
Όχι άλλο κάρβουνο!
Όχι άλλος κατιμάς!
