Αν δεν θέλεις να κλάψεις, μην κλαις. Εάν δεν μπορείτε να κλάψετε, μην ανησυχείτε. Αν θέλετε να γελάσετε, γελάστε. Αν κάποιος σας πει κάτι για μένα, ακούστε και πιστέψτε αυτό που σας λέει. Αν με επαινεί πάρα πολύ, δεν πειράζει. Αν με κατακρίνουν πολύ, υπερασπιστείτε με.
Μην ξεχνάς ότι δεν ήμουν άγιος, αλλά σε όλη μου τη ζωή προσπάθησα να γίνω καλύτερος. Αν νιώθεις λύπη και θέλεις να προσευχηθείς για μένα, μπορείς. Θα χρειαστώ πραγματικά τις προσευχές σας. Αν θέλεις να μου μιλήσεις, μίλα στον Θεό και θα σε ακούσω. Από καιρό σε καιρό πείτε στον Θεό τι κάνετε. Δεν θα είμαι δίπλα σου, αλλά θα είμαι πάντα καλά όταν ξέρω ότι είσαι χαρούμενος.
Αν ποτέ σε πλήγωσα, να θυμάσαι ότι ήμουν ένας αδύναμος άνθρωπος, με αδυναμίες και αποτυχίες, αλλά ότι πάντα πάλευα για να τις ξεπεράσω και να επανορθώσω ό,τι πόνεσα, ώστε η φιλία μας να είναι αληθινή. Και αν σας έχω χρησιμοποιήσει θυμηθείτε με με αγάπη και προσπαθήστε να προσφέρετε βοήθεια σε όποιον συναντήσετε. Γίνετε φως στο μονοπάτι όπου κι αν πάτε! Γίνε παρηγοριά για κάθε πληγή, πόδι για τον κουτό, τροφή για τους πεινασμένους, ρούχα για τους γυμνούς, αλλά πάνω απ' όλα ντύσου ερωτευμένα τους ανήσυχους.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο και ανώτερο συναίσθημα από αυτό του να ξέρεις ότι έχεις πλουτίσει τον πλησίον σου στην αγάπη. Και όταν τα έχετε κάνει όλα με αφοσίωση, μην περιμένετε να λάβετε πίσω από τους ανθρώπους, ούτε ανταμοιβή ούτε έπαινο: δείτε το μάτι του Επουράνιου Πατέρα και θα σας ανταμείψει ανάλογα με το πόση αγάπη έχετε βάλει σε όλα όσα έχετε κάνει. Και αν χρειαστεί, θυσιάσου ακόμα και τον εαυτό σου για τον πλησίον σου γιατί αυτή είναι η απόλυτη αγάπη - θυσία και αφοσίωση μέχρι θυσίας.
Σας ευχαριστώ που είστε δίπλα μου στις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου, αλλά κυρίως στις στιγμές της σκληρής δοκιμασίας. Σε ευχαριστώ που με δέχτηκες με ό,τι έχω και με αγάπησες χωρίς κανένα ενδιαφέρον.
Κι όταν πρέπει να αποχαιρετήσεις τη ζωή, μη φοβάσαι, γιατί με έναν θάνατο είμαστε όλοι χρεώστες, μια μέρα πρέπει να πληρώσουμε ακόμα αυτό το χρέος. Ο θάνατος όμως δεν παίρνει το φως από τον πιστό αλλά σβήνει μόνο το καντήλι, γιατί ξημερώνει. Είναι μόνο η πύλη μεταξύ των δύο κόσμων. η αυλαία πέφτει πάνω από τον μικρό κόσμο και ανοίγει για τον απέραντο, για τον απέραντο κόσμο. Και τότε μας μένει μόνο ένα πράγμα να κάνουμε: να δώσουμε τις ψυχές μας στον Δάσκαλο, γιατί μας εμπιστεύτηκε ότι θα Τον επαναφέρουμε στην ίδια κατάσταση δικαιοσύνης που είχαμε στην αρχή. Αλλά μέχρι τότε, θα πρέπει να ζεις στη γη, σαν να μην είσαι εκεί, αλλά όταν φεύγεις, να αφήνεις ένα κενό πίσω σου. Να είναι παράδειγμα για όσους έχουν μείνει στη γη.
Να θυμόμαστε με αγάπη τη φιλία μας στη γη και να ελπίζουμε ότι θα τελειοποιηθεί στον Παράδεισο. Πιστεύετε σε αυτά τα πράγματα; Τότε προσευχηθείτε να είμαστε και οι δύο καλά και να ξαναδούμε ο ένας τον άλλον αργότερα. Μόνο μια λαχτάρα καίει ακόμα στην ψυχή μου: να δοξάζουμε μαζί τον Χριστό, για πάντα!
