Ποιος να ξεχάσει με τι λαχτάρα ανοίγαμε το καπάκι για να δούμε τι ετοιμαζε η μητέρα;
Πως να σβήσει από τη σκέψη η εικόνα με το αναμμενο τζακι ....την πυροστια πάνω στη φωτιά...και την ""τέσα""...η το τσουκαλι πάνω της να βράζει τον επιούσιο για όλη τη φαμίλια ...
Λιτός αλλά χορταστικος....με όλα δικά μας...
Και την μητέρα να συμβουλεύει κάπου κάπου ...
___για άνοιξε το καπάκι...το ήπιε το νερό...
Σγκάρλα λίγο τη φωτιά μη σβήσει...
Και όταν την κατέβαζε τότες ξέραμε πως θα φάμε....
Στο ξύλινο τραπέζι ....πέντε νοματαίοι γύρω γύρω ...
Κοντά στο τζάκι ...με τη βροχη και τα αστροπελέκια να μας κάνουν να μαζευόμαστε κοντά στη μάνα και τον αγέρα να λυσσομαναει και να σφυρίζει μέσα από τις χαραμαδες των παλιών παραθυρων....
Κρυώναμε αλλά η θαλπωρή ήταν τέτοια που οι ψυχές μας κρατουνταν ζεστές...
Γεωργιος Μαρλαντης
