Σάλπιγγα ισχυρή η κραυγή του, απόηχος της φωνής του Θεού ο λόγος του. Βλέμμα ικανό να βλέπει εκατοντάδες χρόνια πριν τα ερχόμενα. Προφήτης της Πεντηκοστής ονομάστηκε. Αυτού το «ειρημένον», Ιωήλ του προφήτου, επικαλέστηκε ο Απόστολος Πέτρος στο Προοίμιο του υπέροχου λόγου του στην παγκόσμια σύναξη της ημέρας της Πεντηκοστής, τότε που ιδιώτης και αγράμματος ανεδείχθη των Αποστόλων πρωτόθρονος και της οικουμένης διδάσκαλος.
«Καί ἔσται μετὰ ταῦτα… καὶ ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου. καὶ δώσω τέρατα ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ».
Η βίαιη πνοή του ουρανού «ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι». Οι φλόγες του πυρός μοιράστηκαν και άγγιξαν τα μέτωπά τους «καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου».
Την ημέρα της Πεντηκοστής, τότε που στους «προσκαρτερούντες», στους συνηγμένους γύρω από την Παναγία Μητέρα Του και τους αδελφούς Του, προστέθηκαν τρεις χιλιάδες Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται και οι κατοικούντες τον τότε κόσμο Ρωμαίοι, Ιουδαίοι και προσήλυτοι.
Την ημέρα της Πεντηκοστής, τότε που άλλαξε η ιστορία του κόσμου.
* * * * *
Οι καιροί μας κρίσιμοι, εσχατολογικοί, «αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού».
Στο Μεγάλο Εσπερινό της Κυριακής της Πεντηκοστής, διαβάζεται η Προφητεία του Ιωήλ πάντα αληθινή και επίκαιρη. «…καὶ ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου. καὶ δώσω τέρατα ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ».
Η Πεντηκοστή παραμένει το διαρκές παρόν της Εκκλησίας. Η συνεχής παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού στον κόσμο. Ο Προφήτης της Πεντηκοστής αναγνωρίζει στον κάθε άνθρωπο το δικαίωμα στην αγάπη και το έλεος της θείας φιλανθρωπίας, την ισότιμη μετοχή του στην ανεκλάλητη χαρά της χάρης του Αγίου Πνεύματος. Αναγνωρίζει το προνόμιο της μετανοίας, τη διαχρονική δυνατότητα να μεταστραφεί και σήμερα το σκοτεινιασμένο ανθρώπινο πρόσωπο σε «τέκνο φωτόμορφο της Εκκλησίας», άξιο ν’ αλλάξει το σύγχρονο κόσμο.
Η Κυριακή της Πεντηκοστής, η «μεθέορτη και τελευταία εορτή», μπορεί και σήμερα ν’ αποκαλύπτει μεγάλα και παράδοξα. Να φθέγγεται «ξένα ρήματα, ξένα δόγματα και ξένα διδάγματα». Να φανερώνει και σήμερα πίσω από τις απειλητικές λέξεις του παρόντος κόσμου «αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού» της προφητείας το «ξένον θέαμα», το Μέγα Μυστήριο της θείας Οικονομίας, ό,τι πολυτιμότερο αποκάλυψε ο Θεός στον κόσμο, ότι Αυτός κυβερνά την ιστορία του κόσμου.
Να μπορούν και σήμερα οι «προσκαρτερούντες» στο μυστικό υπερώο της Ιερουσαλήμ να δουν, να καταλάβουν, να μοιραστούν τη θεία έμπνευση του υμνωδού της Πρώτης Εορτής, της ενανθρωπήσεως του Κυρίου μας, να δουν στο «αίμα την Σάρκωσιν», στο «πυρ την Θεότητα», στην «ατμίδα δε καπνού, το Πνεύμα το Άγιον, το επελθόν τη Παρθένω και ευωδιάσαν τον κόσμον».
Να πληρωθούν οι ψυχές τους πνευματική, δοξολογική, ιερή αγαλλίαση.
Περιοδικό «Η Δράσις μας», Μάιος 2010
