Φορατζήδες και οι καφετζήδες… Η σοβιετία απογειώνεται
Του Γ. Κράλογλου
Αβάσταχτη η γελοιότητα της παρεμβατικής τακτικής της πολιτικής στην οικονομία, από όλες τις κυβερνήσεις. Νέο “θέατρο”. Ο καφές ως τέλος ανακύκλωσης…
Η “σκηνή”, στη νέα πολιτική επιθεώρηση της σοβιετίας, έχει θέμα “Ο φόρος στο πλαστικό καπάκι και στο ποτήρι του καφέ στο χέρι” και είναι ανοικτή από τον Ιανουάριο…
Η αγωνία, εμφανέστατη στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών. Πώς θα δικαιολογήσουμε το νέο φόρο.
Γιατί να μην τον πούμε “τέλος ανακύκλωσης”, είπαν κοιτάζοντας απειλητικά το πλαστικό ή χάρτινο ποτήρι και το καπάκι… Για το καλαμάκι δεν ακούστηκε τίποτα…
Το είπαν και το έκαναν.
Μια διάταξη και μια εγκύκλιος από το Κρατιστάν ήταν αρκετή. Για λεπτομέρειες σας παραπέμπω στο ρεπορτάζ του κ. Γ. Λαμπίρη (στο τέλος του άρθρου).
Ωστόσο το περιβαλλοντικό τέλος αποτελεί μία μόνο από τις αυξήσεις που έχουν επιβαρύνει το καφεδάκι στο χέρι, εδώ και ένα ολόκληρο εξάμηνο το 2022 (έως 25%) όταν (υποτίθεται) η μείωση των φόρων θα ήταν μέσα στα κίνητρα για την ανάπτυξη…
Με τούτα και με εκείνα…, με την επιβολή της εισφοράς προστασίας περιβάλλοντος (που ξεκίνησε να εφαρμόζεται, μετά από σχετική εγκύκλιο που εξέδωσε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων και αφορά στις πλαστικές συσκευασίες), ο καφές έλαβε αύξηση 5%-7% στην υφιστάμενη τιμή, κάτι που σημαίνει επιβάρυνση με επιπλέον 0,10 ευρώ.
Τέλος ανακύκλωσης λοιπόν στο ποτήρι και στο καπάκι και άσε τους καφετζήδες να τραβιούνται με τους ιθαγενείς. Άσε και τη μαύρη οικονομία να οργιάζει…
Γιατί αν το δούμε πολιτικά και μόνο πολιτικά (όπως και κάνουμε από το 1980 στην οικονομία) ίσως μας στοιχίσει πιο πολλά αν βάλουμε τον φόρο εκεί που πρέπει να μπει, στην πηγή του, στην παραγωγή, σκέφτηκαν προφανώς όταν ανέθεσαν στις καφετέριες ρόλο εφορίας. Ρόλο φοροεισπράκτορα του τέλους.
Και μετά ψαχνόμαστε για τις ανύπαρκτες αποδείξεις. Για το πώς φτάνουμε στα μαύρα. Πώς φτάνουμε, στη σοβιετία. Πώς γίνεται και μεταφέρουμε τις ευθύνες στους μπολσεβίκους της…
Δεν θα σταθώ στις κομπίνες, στα καφεδάκια με μαύρα, στις αποδείξεις “φάντασμα” και στα ποτήρια και καπάκια που θα τα βρεις μπροστά σου, παντού στον δρόμο, στις πλατείες και στην ακρογιαλιά…, αλλά όχι στις χωματερές.
Δεν θα σταθώ ούτε στην αύξηση και του καφέ (όλων των ειδών του καφέ παντού και με κάθε είδος σερβιρίσματος…) κατά 20-50 λεπτά μέσα στην ανεμοζάλη του πληθωρισμού 11% προς το 12%!!.
Δεν θα σταθώ ούτε σε αυτά που προτείνουν οι επιχειρηματίες του καφέ που βγήκαν μέσα στην αγανάκτησή τους και ζήτησαν, το αυτονόητο, να μην επιβαρύνεται ο αγοραστής του καφέ με το ποτήρι και το πλαστικό καπάκι αλλά η βιομηχανία παραγωγής του. Είτε στην έκδοση του τιμολογίου πώλησης των προϊόντων στις καφετέριες, είτε κατά την εισαγωγή των συσκευασιών, όταν αυτές προέρχονται από το εξωτερικό και να αποτυπώνεται η παρακράτηση του ποσού αυτού στα σχετικά παραστατικά.
Θα σταθώ όμως, με μεγάλη μου χαρά, (γιατί έτσι πρέπει να κάνω), σε δύο απίθανα σχόλια του forum του capital που θα ήταν λάθος να μην προσεχθούν. Ειδικά από το επιτελείο μελέτης της “οθωμανικής φορολογίας” που διασφαλίζει (χωρίς επαναστατικές φανφάρες και ανώφελα επεισόδια…) την απομάκρυνση των επενδύσεων και των επενδυτών από την Ελλάδα.
Το πρώτο είναι το εξής “…αυτά γίνονται όταν ένα ανίκανο κράτος με 700 χιλ. περιττούς υπαλλήλους μεταφέρει την ευθύνη είσπραξης των τελών του σε καφετζήδες και καντίνες… Τα τέλη εισπράττονται στην πηγή και μόνο εκεί μπορούν να ελεγχθούν. Είναι αλλιώς να ελέγξει ο μηχανισμός 10 βιοτεχνίες και αλλιώς να ελέγξει 40 χιλ καφετζήδες… Το ίδιο ισχύει και με τα διυλιστήρια που κακώς εφάρμοσαν το σύστημα εισροών εκροών στα πρατήρια και άφησαν έξω τα διυλιστήρια και τα ναυτιλιακά καύσιμα…”
Το δεύτερο είναι η αξεπέραστη (κατά τη γνώμη μας) πρόταση παρακάτω, αποκαλυπτική της γελοιότητας της πολιτικής μας, στην οικονομία “…Γιατί δεν βγάζει η κομμουνιστική κυβέρνηση ένα κουπόνι πληρωμής περιβαλλοντικού τέλους. Θα το αγοράζουμε εμείς από το κράτος και θα το δίνουμε στον καφετζή, μετά θα ανεβάζουμε τη συναλλαγή σε μια πλατφόρμα που θα κάνει έκδοση πιστοποιητικού. Η δημοτική αστυνομία θα κάνει ελέγχους στους δρόμους σε όσους κυκλοφορούν με καφέ και θα ζητάει το πιστοποιητικό. Για λόγους συνοχής μπορούμε να το ονομάσουμε coffee-pass…” .
Τρικ από επιχειρήσεις καφέ για να βάζουν στην τσέπη το περιβαλλοντικό τέλος
Του Γ. Λαμπίρη
Αμφιλεγόμενες είναι αυτή τη στιγμή οι ερμηνείες που σχετίζονται με την αποτελεσματικότητα του μέτρου επιβολής του τέλους ανακύκλωσης κατά την αγορά του καφέ στα σημεία πώλησης, όπου ωστόσο αρκετά στελέχη της έρχονται να αμφισβητήσουν το κατά πόσο στην πράξη το συγκεκριμένο μέτρο έχει λειτουργήσει. Χαρακτηριστική ήταν προς αυτή την κατεύθυνση η τοποθέτηση του προέδρου της Ελληνικής Ένωσης Καφέ, Γιάννου Μπενόπουλου, από το βήμα του 2ου Coffee Business Forum.
Ο κύριος Μπενόπουλος ζήτησε στο πλαίσιο
της τοποθέτησής του, να επιβαρύνεται με το περιβαλλοντικό τέλος
ανακύκλωσης – για το ποτήρι και το καπάκι – απευθείας η βιομηχανία
πλαστικού και όχι οι καφετέριες.
Ο ίδιος υποστήριξε ότι η βιομηχανία θα πρέπει να επιβαρύνεται με το
συγκεκριμένο τέλος είτε στην έκδοση του τιμολογίου πώλησης των προϊόντων
στις καφετέριες, είτε κατά την εισαγωγή των συσκευασιών όταν αυτές
προέρχονται από το εξωτερικό και να αποτυπώνεται η παρακράτηση του ποσού
αυτού στα σχετικά παραστατικά.
Ο επικεφαλής της Ελληνικής Ένωσης Καφέ εκτίμησε ότι εάν το τέλος επιβληθεί στις βιομηχανίες πλαστικού, σε αυτή την περίπτωση διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα του μέτρου. Έτσι, το ποσό θα αποτυπώνεται στα παραστατικά πώλησης ή αγοράς που εκδίδονται, ενώ είναι ελάχιστες οι πιθανότητες μη έκδοσής τους σε σχέση με την λιανική πώληση καφέ στις καφετέριες.
Τα δύο τεχνάσματα για την αποφυγή αναγραφής του ποσού στις αποδείξεις
Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι το τελευταίο διάστημα εμφανίζονται φαινόμενα διαφυγής της απόδοσης του τέλους από τις καφετέριες προς το κράτος. Το ανταποδοτικό τέλος ανακύκλωσης χρεώνεται στον πελάτη τη στιγμή που πραγματοποιείται η πώληση, και αποτυπώνεται με δύο ξεχωριστούς κωδικούς – έναν για το ποτήρι και έναν για το καπάκι και ανά τρίμηνο τα έσοδα αποδίδονται στο κράτος. Εάν ωστόσο ένα κατάστημα δεν εκδώσει απόδειξη, το ποσό δεν καταγράφεται φορολογικά, με αποτέλεσμα κατ’ επέκταση να μην αποδίδεται.
Ένα δεύτερο “τρικ” είναι όταν εμφανίζονται φαινόμενα κατά τα οποία το ποσό του περιβαλλοντικού τέλους δεν αναγράφεται καθόλου στις αποδείξεις που εκδίδονται από τα καταστήματα. Έτσι, παρά το γεγονός ότι πολλές επιχειρήσεις έχουν προχωρήσει σε αύξηση της τιμής του καφέ κατά 10 λεπτά του ευρώ ανά ρόφημα – 5 λεπτά για το καπάκι και 5 για το ποτήρι – το ποσό αυτό δεν εμφανίζεται στα παραστατικά που εκδίδουν.
Μάλιστα είναι σχεδόν ανέφικτο να γνωρίζει η φορολογική αρχή εάν ο πελάτης προσκόμισε το δικό του ποτήρι περίπτωση κατά την οποία δεν χρεώνεται με το περιβαλλοντικό τέλος ή αγόρασε το ρόφημά του με πλαστική συσκευασία που διαθέτει το κατάστημα, περίπτωση στην οποία το τέλος χρεώνεται κανονικά.
Το περιβαλλοντικό τέλος αποτελεί μία μόνο από τις αυξήσεις που έχουν επιβαρύνει το τελικό προϊόν κατά την τρέχουσα χρονική περίοδο. Οι συνολικές επιβαρύνσεις στον καφέ που αγοράζουμε με τη μορφή του take away ανέρχονται σε ποσοστό έως και 25%. Με την επιβολή της εισφοράς προστασίας περιβάλλοντος που ξεκίνησε να εφαρμόζεται από 1η Ιανουαρίου, η οποία προκύπτει από τη σχετική εγκύκλιο που εξέδωσε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων και αφορά στις πλαστικές συσκευασίες, ο καφές έλαβε αύξηση 5%-7% στην υφιστάμενη τιμή, κάτι που σημαίνει επιβάρυνση με επιπλέον 0,10 ευρώ.
Η επιβάρυνση που έχει δεχτεί ο καταναλωτής στα τελικά σημεία
Πρακτικά η συνολική επιβάρυνση ανέρχεται και σε αρκετές των περιπτώσεων υπερβαίνει τα 0,30 ευρώ και άνω ανά ρόφημα, εάν θεωρήσουμε ότι η μέση τιμή για έναν καφέ take away στα τέλη του 2021 και πριν έρθει το κύμα αυξήσεων στην αγορά, ήταν στα επίπεδα του 1,70 ευρώ.
Επομένως, εάν λάβουμε ενδεικτικά υπόψη μας το γεγονός ότι ο καταναλωτής αγοράζει καφέ μία φορά την ημέρα και ότι οι εργάσιμες ημέρες είναι 25 ανά μήνα και η ελάχιστη συνολική αύξηση είναι στα επίπεδα του 20%, τότε το επιπλέον κόστος που πληρώνει 8,5 ευρώ το μήνα (0,34 ευρώ την ημέρα), ποσό που οδηγεί σε συνολική επιβάρυνση 102 ευρώ ανά έτος.
Εάν πάλι κάποιος αγοράζει δύο φορές καφέ την ημέρα η αντίστοιχη επιβάρυνση θα ανέλθει σε 17 ευρώ το μήνα και συνολικά σε 204 ευρώ το έτος.
https://analyst.gr/2022/06/21/i-kivernitiki-anikanotita-sta-oria-tou-geliou/
