«Μου γράφει ένας διανοούμενος
καταταραγμένος:
«Είμαι πολύ άσχημα. Εξωτερικά όλα πάνε καλά. Η οικογένειά μου είναι ενωμένη και αγαπημένη. Η γυναίκα μου είναι καλή. Το κακό είναι, ότι δεν έχω κανένα που να μπορώ να του ανοίξω την καρδιά μου. Και για αυτό είμαι συνεχώς ψυχικά κουρασμένος. Η γυναίκα μου δεν το καταλαβαίνει. Τα παιδιά είναι μικρά. Τι μου μένει να κάμω; Πώς θα απαλλαγώ από αυτή την πίκρα και την ψυχική κόπωση;»
Του απάντησα με την συμβουλή να διαβάσει το ψαλτήρι. Εκεί, στον ψαλμό 93, θα δεί τα λόγια: «Κύριε, κατά το πλήθος των οδυνών μου εν τη καρδία μου, οι παρακλήσεις σου εύφραναν την ψυχή μου» (Ψαλμ. 93,19). Πιάσου από τον στίχο αυτό. Και βάλσου να το διαβάσεις το ψαλτήρι ολόκληρο. Πιστεύω, πώς ο Θεός θα σε αναπαύσει.
Περνάει λίγος καιρός, λαμβάνω ένα γράμμα. «Έκαμα υπακοή. Άρχισα να διαβάζω το ψαλτήρι. Μα δεν καταλαβαίνω τίποτε!».
Του απαντώ: «Ο όσιος στάρετς Αμβρόσιος σε μια ανάλογη περίπτωση έδωκε την εξής απάντηση: «Συ, δεν το καταλαβαίνεις. Μα τα δαιμόνια το καταλαβαίνουν μια χαρά. Και θα φύγουν μακρυά σου. Διάβαζε το. Και ας μη το καταλαβαίνεις. Εγώ δεν ξέρω, τι θα γίνει, μα σου επαναλαμβάνω: Διάβαζε το ψαλτήρι. Κάθε ημέρα. Έστω και από λίγο. Και ο Κύριος δεν θα σε αφήσει. Θα έλθει με το έλεος Του. Και θα σε βοηθεί. Και θα σε παρηγορεί. Για πάντα».
Στάρετς Βαρσανούφιος, εκδ. Ι. Μ. Νικοπόλεως
