Καταντήσαμε νωθροί, αδύναμοι, ά-νευροι ανίκανοι να διαχειριστούμε δύσκολες καταστάσεις και έτσι ή σπάμε με την πρώτη, ή τρέχουμε στην «λιμένα σωτηρίας» και στην εύκολη και αυτόματη λύση που είναι τα ηρεμιστικά.
Η όντως λοιπόν ειρήνη είναι ο Χριστός ή τα χάπια ;
Ας αναθεωρήσουμε λοιπόν την ζωή μας διότι φαίνεται πως στραβά αρμενίζουμε, ας βάλουμε μέσα μας την αγία απλότητα, ας μάθουμε να δουλεύουμε και εμπαίζουμε τον κάλπικο ντουνιά και την αλαζονεία της φρονιμάδας του και ελεύθεροι πια, σαν χελιδόνια χαρούμενα, να πετάμε στον ουρανό, με τις φτερούγες της άγιας τρέλας έχοντας ως προτεραιότητα όχι ό,τι αρέσει στους ανθρώπους αλλά ό,τι αρέσει στον Θεό.
Και όπως έλεγε ο Βίκτωρ Ουγκώ :
Δεν είναι τίποτα να πεθάνεις.
Είναι τρομακτικό να μη ζεις.
